۱۳۹۸/۰۴/۱۲ ۱۵:۵۳
گیل خبر/ کمیل فتاحی*
بی شک نخستین وظیفه نمایندگان مجلس این است که در قبال قانونگذاری در خانه ملت نقش موثری ایفا کنند و با وضع قوانین مورد نیاز زمینه تحقق مطالبات مردم را فراهم کنند.
اما از آنجایی که در کشورمان موازی کاری و تداخل عملکرد میان دستگاه ها بسیار است، مسئولین مختلف در امور اجرایی یکدیگر دخالت کرده و در نتیجه نمایندگان مردم در مجلس هم این امکان را یافته اند تا در موارد گوناگون بعنوان شاه کلید حل مشکلات منطقه ای ایفای نقش کنند.
آنها از امکانات و روابط قابل توجهی برای تسریع یا تحقق مطالبات مردم برخوردارند و میتوانند در ارتباط با دولت و وزراء و ارگان های مختلف، گام های مهمی جهت رفع محرومیت ها بردارند.
این وضعیت محصول امروز و دیروز نیست و دهه هاست که چشم امید مردم به منتخبین مجلس یا شوراست.
و مردم از کسی که با رای مستقیم آنها صاحب مسئولیت میشود بیش از مسئولان انتصابی کشور توقع دارند و اینگونه است که نمایندگان به پشتوانه رای مردم دارای قدرت و نفوذ بیشتری هستند.
مثال های زیادی وجود دارد که نمایندگان مجلس توانستند با استفاده از نفوذ در نظام حاکم و جذب فرصت ها برای حوزه انتخابی خود اقدامات و امکانات مهمی را جذب کنند - حال آنکه وظیفه اصلی آنها قانونگذاری بوده، اما براساس روابط و لابی های پیچیده خود در هرم قدرت، توانسته اند مستقیم و غیر مستقیم مسیر بودجه و اعتبار و امکانات را تغییر داده و در به انجام رساندن هزاران پروژه مهم که به نفع مردم حوزه انتخابی شان بوده ایفای نقش کنند.
بر همین اساس توزیع امکانات و سرمایه ها در کشورمان نه بر اساس الویت ها و ضرورت ها، بلکه بر اساس قدرت نفوذ نمایندگان مجلس و تاثیرگذاری آنها رقم می خورد و در نتیجه تبعیض و بی عدالتی در توسعه اقتصادی و فرهنگی شهرها و استان های کشور به چشم می خورد.
جالب اینکه جز آنچه گفته شد، نمایندگان مجلس حتی در عزل و نصب مسئولان کوچک و بزگ هم نقش موثری دارند و گاه مریدان خود را در پست های کلیدی استان به نعمت خدمتگذاری نائل می کنند و این حرف تازه ای نیست که کسی نداند و سالهاست این عادت چنان فراگیر شده که همه با آن کنار آمده و تبدیل به نوعی برگ سبز تحفه سفره درویش شده تا با تقدیم فلان پست در یک بخش کوچک یا یک استان بزرگ، اصحاب خود را برای بقای سیاسی در آینده نمک گیر کنند!
در قسمت دیگر ماجرا متاسفانه برخی مردمان روستاهای گیلان بعد از قرن ها همچنان دچار عادات رعیت معابی هستند و گمان می کنند اگر فلان نماینده مجلس یک کامیون قیر یا پنج میلیون کمک به مسجد یا دوازده جفت لباس ورزشی هدیه به روستایی داده، کار شاقی کرده و مردم مدیون ایشان هستند!
در حالی که چنین هدایا و حمایت هایی در مقابل هزینه کلانی که پیش از انتخابات صورت می گیرد بسیار ناچیز است و اوصولا درخواست یک کامیون قیر از نمایندگان در اصل کاستن شان و جایگاه نماینده مجلس و تحقیر مطالبات مردم محسوب میشود.
به واقع نماینده مجلس به جز اشتغال در امر قانونگذاری و انجام چنین امور تخصصی - موظف ایت در توسعه امور زیربنایی حوزه انتخابی خود و پیشرفت نواحی محروم با وجدان بیدار و جدیت پیگیر مطالبات عمومی و نه شخصی مردم باشد.
اینجاست که حق روستاییان نه یک کامیون شن بلکه تحقق حداکثر مطالباتشان توسط کسانیست که شوق خدمتگذاری دارند.
حال وظیفه رسانه و افراد آگاه است که با ارتقاء سطح آگاهی مردم این باور و انتظار را نهادینه کنند که اگر نماینده مجلس علاوه بر نقش آفرینی در قوه مقننه، به بهبود زندگی شهری و ایجاد زیرساخت اقتصادی در سطح شهرها و ساخت مدارس و خانه بهداشت مجهز و توسعه راهها و ساخت کتابخانه و خانه فرهنگ و توسعه گردشگری و ایجاد زیرساخت اشتغال بومی و حمایت از کشاورزی و اموری از این قبیل در روستاها کمک کرد، آن وقت میتوان گفت چنین نماینده ای سزاوار انتخاب دوباره و شایسته تقدیر و تبلیغ و تشکر و نصب بنر!!! است.
اما به علت سطح توقع مردم که گاهی مانند دوران ارباب رعیتی به اندک هدیه ای از جانب "خان" خرسند و دستبوس بودند، برخی از ما همچنان عادت داریم با یک تحفه کوچک از جانب نمایندگان مجلس کلاه از سر برداشته و در مقابل اگر کسی لب به انتقاد گشود و خواهان ارائه گزارش عملکرد مسئولان بود، فورا عده ای اعتراض و فریاد سر می دهند که آهای فلانی فتنه گر و وابسته به جناح رقیب است و همه بسیج می شوند تا نویسنده و رسانه مورد نظر را بایکوت و منزوی کنند و صدجور وصله ی دیگر می چسبانند تا طرف بعد از آن جرات نکند دو کلام حرف حساب بنویسد و سطح توقع و خواست مردم را ارتقاء بدهد.
منظورم به هیچ وجه این نیست که باید زیاده از حد امکان از نمایندگان توقع کار و گره گشایی داشت و آنها را از کرده خود در مسیر عبادت و خدمت به خلق توبه داد!
اما تبعیض و بی عدالتی در تقسیم امکانات کشور چیزی نیست که مردم از کنارش بی تفاوت بگذرند.
اینک مردم گیلان و بویژه جوانان به نسبت گذشته آگاهی بیشتری یافته و حتی اگر تحصیلات چندانی نداشته باشند، باز آنقدر در فضای مجازی دیده و شنیده اند که میتوان گفت به نسبت رشد فکری یافته و کم کاری مسئولان را تاب نمی آورند. در چنین احوالی رسانه ها نقش موثر و سازنده ای در بهبود وضع مناطق محروم کشور ایفا می کنند.
جوان گیلانی میخواهد زادگاهش پیشرفت کند تا دیگر بخاطر کمبود امکانات مجبور به فروش زمین کشاورزی و مهاجرت از شهر و روستا نشود و در سرزمین مادری اش بماند و کار و زندگی کند.
البته این گره چیزی نیست که فقط به دست نمایندگان مجلس باز بشود و مشکلاتی از این قبیل بسیار است، اما آن هم دلیل بر تعلل و عدم مطالبه گری از نمایندگان مجلس و منتخبین مردم نیست.
همه خوب می دانند که نمایندگی مجلس حتما خیر و منفعتی دارد که مهمترینش خدمت به خلق خداست.
و از بین صدها نماینده مجلس برخی تشنه ی خدمت و معدودی دیگر شیفته قدرت هستند
هرچند غرض پیش داوری نیست، اما نمایندگان محترم مجلس موظفند برای روشن شدن تراز عملکرد خود به پرسش مردم پاسخ بدهند.
اگر نمایندگان بخاطر سرمایه اعتماد عمومی مردم در پایان چهارسال به جامعه گزارش عملکرد بدهند تا معلوم بشود واقعا طی دوره نمایندگی خود چه نقشی در قوه قانونگذاری ایفا کرده و چه کمکی به توسعه مناطق محروم تحت پوشش خود کرده اند، آن وقت مردم با هر سطح سواد و آگاهی و با هر میزان تعلق خاطر و علاقه به نمایندگان مجلس، قادر خواهند بود به روشنی و با واقعبینی به نمایندگان مجلس نمره ی قبولی یا نمره ی مردود بدهند.
حال بعنوان پیشنهاد کاش باتوجه به در پیش بودن انتخابات مجلس در زمستان امسال - یکی از مطالبات جدی و عمومی بر این اصل قرار گیرد که نمایندگان مجلس موظف شوند تا پیش از انتخابات ۹۸ گزارش شفافی از نتیجه حضور خود در مجلس ارائه دهند.
گزارشی کتبی به صورت انتشار کتابچه یا بصورت شفاهی و چهره به چهره با حضور در میان مردم حوزه انتخابی خود.
آیا وقت آن نرسیده که فاصله ی قدسی میان مردم و منتخبینشان برداشته شود و پرسشگری از مسئولان بعنوان ضرورت اصلی میان مردم نهادینه گردد.
مردم گیلان برای انتخاب آگاهانه به شناخت عینی نیاز دارند تا امسال با چشمان باز نمایندگان خود را برای ورود به خانه ملت انتخاب کنند.
گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
بی شک نخستین وظیفه نمایندگان مجلس این است که در قبال قانونگذاری در خانه ملت نقش موثری ایفا کنند و با وضع قوانین مورد نیاز زمینه تحقق مطالبات مردم را فراهم کنند.
اما از آنجایی که در کشورمان موازی کاری و تداخل عملکرد میان دستگاه ها بسیار است، مسئولین مختلف در امور اجرایی یکدیگر دخالت کرده و در نتیجه نمایندگان مردم در مجلس هم این امکان را یافته اند تا در موارد گوناگون بعنوان شاه کلید حل مشکلات منطقه ای ایفای نقش کنند.
آنها از امکانات و روابط قابل توجهی برای تسریع یا تحقق مطالبات مردم برخوردارند و میتوانند در ارتباط با دولت و وزراء و ارگان های مختلف، گام های مهمی جهت رفع محرومیت ها بردارند.
این وضعیت محصول امروز و دیروز نیست و دهه هاست که چشم امید مردم به منتخبین مجلس یا شوراست.
و مردم از کسی که با رای مستقیم آنها صاحب مسئولیت میشود بیش از مسئولان انتصابی کشور توقع دارند و اینگونه است که نمایندگان به پشتوانه رای مردم دارای قدرت و نفوذ بیشتری هستند.
مثال های زیادی وجود دارد که نمایندگان مجلس توانستند با استفاده از نفوذ در نظام حاکم و جذب فرصت ها برای حوزه انتخابی خود اقدامات و امکانات مهمی را جذب کنند - حال آنکه وظیفه اصلی آنها قانونگذاری بوده، اما براساس روابط و لابی های پیچیده خود در هرم قدرت، توانسته اند مستقیم و غیر مستقیم مسیر بودجه و اعتبار و امکانات را تغییر داده و در به انجام رساندن هزاران پروژه مهم که به نفع مردم حوزه انتخابی شان بوده ایفای نقش کنند.
بر همین اساس توزیع امکانات و سرمایه ها در کشورمان نه بر اساس الویت ها و ضرورت ها، بلکه بر اساس قدرت نفوذ نمایندگان مجلس و تاثیرگذاری آنها رقم می خورد و در نتیجه تبعیض و بی عدالتی در توسعه اقتصادی و فرهنگی شهرها و استان های کشور به چشم می خورد.
جالب اینکه جز آنچه گفته شد، نمایندگان مجلس حتی در عزل و نصب مسئولان کوچک و بزگ هم نقش موثری دارند و گاه مریدان خود را در پست های کلیدی استان به نعمت خدمتگذاری نائل می کنند و این حرف تازه ای نیست که کسی نداند و سالهاست این عادت چنان فراگیر شده که همه با آن کنار آمده و تبدیل به نوعی برگ سبز تحفه سفره درویش شده تا با تقدیم فلان پست در یک بخش کوچک یا یک استان بزرگ، اصحاب خود را برای بقای سیاسی در آینده نمک گیر کنند!
در قسمت دیگر ماجرا متاسفانه برخی مردمان روستاهای گیلان بعد از قرن ها همچنان دچار عادات رعیت معابی هستند و گمان می کنند اگر فلان نماینده مجلس یک کامیون قیر یا پنج میلیون کمک به مسجد یا دوازده جفت لباس ورزشی هدیه به روستایی داده، کار شاقی کرده و مردم مدیون ایشان هستند!
در حالی که چنین هدایا و حمایت هایی در مقابل هزینه کلانی که پیش از انتخابات صورت می گیرد بسیار ناچیز است و اوصولا درخواست یک کامیون قیر از نمایندگان در اصل کاستن شان و جایگاه نماینده مجلس و تحقیر مطالبات مردم محسوب میشود.
به واقع نماینده مجلس به جز اشتغال در امر قانونگذاری و انجام چنین امور تخصصی - موظف ایت در توسعه امور زیربنایی حوزه انتخابی خود و پیشرفت نواحی محروم با وجدان بیدار و جدیت پیگیر مطالبات عمومی و نه شخصی مردم باشد.
اینجاست که حق روستاییان نه یک کامیون شن بلکه تحقق حداکثر مطالباتشان توسط کسانیست که شوق خدمتگذاری دارند.
حال وظیفه رسانه و افراد آگاه است که با ارتقاء سطح آگاهی مردم این باور و انتظار را نهادینه کنند که اگر نماینده مجلس علاوه بر نقش آفرینی در قوه مقننه، به بهبود زندگی شهری و ایجاد زیرساخت اقتصادی در سطح شهرها و ساخت مدارس و خانه بهداشت مجهز و توسعه راهها و ساخت کتابخانه و خانه فرهنگ و توسعه گردشگری و ایجاد زیرساخت اشتغال بومی و حمایت از کشاورزی و اموری از این قبیل در روستاها کمک کرد، آن وقت میتوان گفت چنین نماینده ای سزاوار انتخاب دوباره و شایسته تقدیر و تبلیغ و تشکر و نصب بنر!!! است.
اما به علت سطح توقع مردم که گاهی مانند دوران ارباب رعیتی به اندک هدیه ای از جانب "خان" خرسند و دستبوس بودند، برخی از ما همچنان عادت داریم با یک تحفه کوچک از جانب نمایندگان مجلس کلاه از سر برداشته و در مقابل اگر کسی لب به انتقاد گشود و خواهان ارائه گزارش عملکرد مسئولان بود، فورا عده ای اعتراض و فریاد سر می دهند که آهای فلانی فتنه گر و وابسته به جناح رقیب است و همه بسیج می شوند تا نویسنده و رسانه مورد نظر را بایکوت و منزوی کنند و صدجور وصله ی دیگر می چسبانند تا طرف بعد از آن جرات نکند دو کلام حرف حساب بنویسد و سطح توقع و خواست مردم را ارتقاء بدهد.
منظورم به هیچ وجه این نیست که باید زیاده از حد امکان از نمایندگان توقع کار و گره گشایی داشت و آنها را از کرده خود در مسیر عبادت و خدمت به خلق توبه داد!
اما تبعیض و بی عدالتی در تقسیم امکانات کشور چیزی نیست که مردم از کنارش بی تفاوت بگذرند.
اینک مردم گیلان و بویژه جوانان به نسبت گذشته آگاهی بیشتری یافته و حتی اگر تحصیلات چندانی نداشته باشند، باز آنقدر در فضای مجازی دیده و شنیده اند که میتوان گفت به نسبت رشد فکری یافته و کم کاری مسئولان را تاب نمی آورند. در چنین احوالی رسانه ها نقش موثر و سازنده ای در بهبود وضع مناطق محروم کشور ایفا می کنند.
جوان گیلانی میخواهد زادگاهش پیشرفت کند تا دیگر بخاطر کمبود امکانات مجبور به فروش زمین کشاورزی و مهاجرت از شهر و روستا نشود و در سرزمین مادری اش بماند و کار و زندگی کند.
البته این گره چیزی نیست که فقط به دست نمایندگان مجلس باز بشود و مشکلاتی از این قبیل بسیار است، اما آن هم دلیل بر تعلل و عدم مطالبه گری از نمایندگان مجلس و منتخبین مردم نیست.
همه خوب می دانند که نمایندگی مجلس حتما خیر و منفعتی دارد که مهمترینش خدمت به خلق خداست.
و از بین صدها نماینده مجلس برخی تشنه ی خدمت و معدودی دیگر شیفته قدرت هستند
هرچند غرض پیش داوری نیست، اما نمایندگان محترم مجلس موظفند برای روشن شدن تراز عملکرد خود به پرسش مردم پاسخ بدهند.
اگر نمایندگان بخاطر سرمایه اعتماد عمومی مردم در پایان چهارسال به جامعه گزارش عملکرد بدهند تا معلوم بشود واقعا طی دوره نمایندگی خود چه نقشی در قوه قانونگذاری ایفا کرده و چه کمکی به توسعه مناطق محروم تحت پوشش خود کرده اند، آن وقت مردم با هر سطح سواد و آگاهی و با هر میزان تعلق خاطر و علاقه به نمایندگان مجلس، قادر خواهند بود به روشنی و با واقعبینی به نمایندگان مجلس نمره ی قبولی یا نمره ی مردود بدهند.
حال بعنوان پیشنهاد کاش باتوجه به در پیش بودن انتخابات مجلس در زمستان امسال - یکی از مطالبات جدی و عمومی بر این اصل قرار گیرد که نمایندگان مجلس موظف شوند تا پیش از انتخابات ۹۸ گزارش شفافی از نتیجه حضور خود در مجلس ارائه دهند.
گزارشی کتبی به صورت انتشار کتابچه یا بصورت شفاهی و چهره به چهره با حضور در میان مردم حوزه انتخابی خود.
آیا وقت آن نرسیده که فاصله ی قدسی میان مردم و منتخبینشان برداشته شود و پرسشگری از مسئولان بعنوان ضرورت اصلی میان مردم نهادینه گردد.
مردم گیلان برای انتخاب آگاهانه به شناخت عینی نیاز دارند تا امسال با چشمان باز نمایندگان خود را برای ورود به خانه ملت انتخاب کنند.
گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
همرسانی کنید:
نظر شما: