به گزارش گیل خبر ، اعتبارات در نظر گرفته شده برای رسانه ملی در لایحه بودجه 94 با اعدادی گره خورده که این سازمان را بیش از پیش وابسته به آگهی می کند و دامنه پخش آگهی و برنامه های تبلیغاتی را بیش از پیش در سطح تلویزیون می گستراند و با این اوصاف در سال آینده نیز دورنمای روشنی برای تحول فراگیر و عمیق در کیفی سازی برنامه های تلویزیون وجود ندارد اما آیا راهی برای عبور از بحران در سازمانی که در سال های اخیر تا 85 درصد بودجه اش صرف پشتیبانی و نیروی انسانی شده، وجود دارد؟ لایحه بودجه 1394 در شرایطی تقدیم مجلس شورای اسلامی شد که رسانه ملی در کنار بسیاری از نهادهای دیگر به واسطه شرایط بودجه ای که پیش رو است و چاره ای نیز برای آن وجود نداشت، رشد چشمگیری نداشت تا با رقم بودجه ای که برای سال 94 در خوشبینانه ترین وضعیت به همان شکل سال 93 سپری شود و در واقع ابتکار مدیریتی، تنها راه عبور از این شرایط بحرانی برای نهادی باشد که در سال های اخیر عمده بودجه اش (چیزی در حدود 85 درصد) صرف پشتیبانی و نیروی انسانی شده و در واقع سهم بسیار اندکی به حوزه تولید رسیده که آثارش کاملاً مشهود است. در لایحه بودجه سال 94، 1069 میلیارد تومانی به عنوان بودجه سازمان صداوسیما پیش بینی شده که این مبلغ با افزایش 197 میلیاردی نسبت به سال گذشته روبرو است اما این افزایش اندک نمی تواند حتی هزینه های کنونی این نهاد را پوشش دهد، چه رسد به آنکه فرصتی فراهم سازد تا سیاست های رسانه ملی در حوزه تولید دستخوش تغییرات اساسی شود. رویکرد کلیدی مدیران رسانه ملی ادغام نهادهای درون سازمانی با هدف کوچک سازی و چابک سازی و همچنین تخصیص کمتر بودجه به بخش پیشتیبانی این نهاد است؛ بخشی که در حدود 85 درصد بودجه کل رسانه ملی را به خود اختصاص می دهد و در مقابل کاهش آگهی های رسانه ملی تا رسیدن به سقف معقول و همچنین حذف آگهی هایی که شان و اعتبار رسانه ملی را پایین می آورد، همزمان با کوچک سازی این سازمان در دستورکار قرار گرفت. در بودجه 94، رسانه ملی را موظف شده که از طریق پخش آگهی بازرگانی، 1200 میلیارد تومان درآمدزایی داشته باشد و این درحالی است که مردم از پخش همین مقدار آگهی بر اساس درآمد 890 میلیارد تومانی هم ناراضی هستند و در واقع با این رویکرد، رسانه ملی بیش از گذشته مجبور به آنتن فروشی خواهد شد و الا با چالش کسری بودجه دست و پنجه نرم خواهد کرد اما آیا راه دیگری برای جبران این کسری بودجه وجود دارد و می توان بحرانی که در آینده برای رسانه ملی فراگیرتر از این خواهد شد را پایان بخشید؟ ظاهراً راهکار در دستور کار مدیران رسانه ملی است و آن هم رفتن به سراغ بزرگ ترین بخش از محل هزینه کرد بودجه رسانه ملی است. رسانه ملی با آن ابعاد می تواند در حد یک برج تجاری و چند زمین فوتبال فضا داشته باشد و در مقابل با چندین برج مرتفع، نه تنها توسعه کمی در استودیوسازی و تجمیع ساختارهای اداری داشته باشد، بلکه بخش وسیعی از پهنه جغرافیایی وسیعی که در اختیار دارد را در زمینه های دیگری مورد بهره برداری قرار دهد و بخشی از رقم بسیار کلان نگهداری اماکن این سازمان را کاهش دهد. این اتفاق شاید در میان مدت قابل تحقق باشد اما در کوتاه مدت و تا انتهای سال، روش های سریع الاثرتر دیگری نیز وجود دارد و آن هم کاهش قابل توجه نیروی انسانی سازمان است که 85 درصد بودجه را به خود اختصاص داده اند. این اقدام با ادغام نهادهای هم عرض نظیر ادارات طرح و برنامه شبکه های مختلف و همچنین ادغام نهادهای تولید خبر هم ارز و ایجاد یک ساختار واحد اتاق خبر و حفظ نیروهای زبده برای ساختارهای ادغامی، تا انتهای سال قابل تحقق است. این چابک سازی و کوچک اسزی می بایست با کاهش 30 تا 40 درصدی نیروی انسانی همراه شود که بدین شکل 30 تا 45 درصد از 84 درصد درصد بودجه سازمان که صرف این نیرو ها می شود و شاید رقمی حدود 500 تا 700 میلیارد تومان می شود، به حوزه تولید افزوده شود و البته بتوان با تکیه بر بخشی از آن، حجم آگهی های تلویزیون را نیز کاهش داد. البته این کاهش نیروی انسانی به سادگی رخ نخواهد داد، چرا که بسیاری از نیروهای انسانی سازمان صداوسیما، نیروهای ساده نیستند و احتمالاً همچون برخی نهادهای دیگر مقاومت بسیار شدیدی در مقابل این کوچک سازی و تعدیل نیرو وجود خواهد داشت و احتمال دارد برخی چهره ها و مقامات سیاسی بعضاً مطرح خواستار حفظ مدیر یا کارمندانی شوند که حفظ شان متکی به حفظ ساختارها است و در صورت وقوع این تماس ها، کار دشوار خواهد شد. به همین دلیل، کوچک سازی رسانه ملی - آن هم با اعدادی سه یا چهار رقمی- و «نه» گفتن مکرر مدیران ارشد رسانه ملی به تماس ها، شجاعتی ویژه را طلب می کند؛ رویکردی که باید به انتظار نشست و دید که آیا تا انتهای سال تحقق خواهد یافت و آثارش هم در کاهش آگهی های بازرگانی و هم در کیفی گرایی تلویزیون در سال 94 نمایان خواهد شد؟ /تابناک