گیل خبر / مومن صالحی شهردار منتخب شورای پنجم شهر رشت با 11 رای قاطع که در کمتر سیستم های دموکراتیکی در امروزه روز سازمان های اجتماعی اعم از بخشهای خصوصی ویا دولتی و یا سیاسی و اداری در جهان سابقه دارد و بی شباهت به انتخابات های پیشین سوریه و عراق و کره شمالی  و ونزوئلا نیست ،که عموما بیش از 90 درصد مردم رای همرنگی دارند ، کارش به یازده ماه نکشیده در 30 تیر ماه 1397 استعفا داده و بار خود را برای رفتن به مرحله بعدی بازی بست. شاید ازاول هم میدانست که دراین شهر ماندنی نیست ولذا همواره خونسرد و ارامشی مثال زدنی داشت. نه اخمی کرد ونه لبخندی.کما اینکه ، شایعه رفتن او از چند ماه پیش در شورا و وزارت کشورگاه و بیگاه مطرح میشد و اوهرگز احساساتی را بروز نداد. در ماجرای انتخاب شهردار اول شورای پنجم، چه کسانی متضرر شدند ؟ آقای نصرتی که تعلق خاطری به شهر باران نداشته و ندارد و دوره چند ماهه ای را میهمان ما بوده است ؟ شورای شهر رشت ؟ مردم رشت ؟  پاسخ این سئوال را میشود از مناظر مختلف مورد بحث قرارداد . اما حق مردم این شهر نیست که بدانند نصرتی چرا آمد و چرا رفت ؟ کارنامه او در این مدت کوتاه چه بوده است ؟ با چه چالش های روبرو بوده است ؟ چرا نتوانست شهر را گامی به شعارهای پر طمطراق مطرح شده اینترنشنال نزدیک کند؟ چرا اثر ماندگاری بجا نگذاشت ؟ این رکود و بی تحرکی حاصل از مدیریت ایشان در دستگاه عریض و طویل شهرداری رشت به بهانه بدهی های سنگین شهرداری ، را که به تعبیر برخی از شورا نشینان نشان بازگشت ثبات و ارامش به شهرداری رشت بود را با چه دستاوردهایی باید ارزیابی نمود ؟ بدون تردید شورای شهر رشت باید پاسخگوی انتخاب بی سرانجام خود باشد . انتخابی با لابی های پشت پرده که البته اگر چه طبیعی می نماید ولی کم سابقه و غیرقابل پیشبینی .   حتی برای اعضای شورا تا لحظات اخر انتخاب شصت و پنجمین شهرداررشت اوضاع وضوح و روشنی نداشت. شهرداری که درب او نه به پاشنه،اصلاح طلبان و نه اصول گرایان  چرخید و نه حتی پا قدمش برای رشتی ها که ناچار شدند بیگانه ای را میزبانی کنند سازگارشد. شورای شهررشت و بویژه ان دسته از نمایندگانش و شهرداران مناطقی که مدت زیادی را در مسیر رشت – قزوین کار کردند و دنده زدند ، بیش از دیگران باید جوابگوی مردم باشند . جوابگویی که بنظر میرسد با عذر خواهی برای از دست رفتن ماهها فرصت این شهر برای سازندگی نیز باید همراه باشد . کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من از این پس شورا چه سیاستی را خواهد داشت ؟ تیم  شورای پنجم ، اکثریت قابل گفتگو وبا تعاملات مشترکی را دارد؟ گروهی با دیدگاهها و منافع مختلف، اساسا میتواند نام تیم را داشته باشند ؟ جای خالی احزاب جدی در چنین مواقعی است که احساس میشود و عدم حضورشان ، هر شهر و ابادی را با زیان های جبران ناپذیری مواجه می نماید. با این وجود ، بار دیگر پیشنهاد میکنم شهردار آینده رشت ، بجای مهندسی فن سالار، از میان همشهریان و سیاستمدارانی با سابقه آگاهی تخصصی و تجربی ازمدیریت و روابط انسانی وعلوم سیاسی و فلسفه وعلوم اجتماعی ، که توان و شایستگی ارتباط و گفتگو با سطوح مختلف حاکمیتی و مردم را داشته باشند ، انتخاب شود .رشت به انسانی فرهیخته که بتواند موتورجوانان اندیشمند ومهندسان کاربلد شهرمان را روشن کند نیاز دارد.شهرداری باید انتخاب شود که آشنایی با شهرداری درحد شورا و یا کمیسیون ها و یا مدیریت های سطوح بالا را تجربه کرده باشد. کسی که درسابقه اجرایی خود پاکدامن وتوان شخصیتی بالایی برای حضور در عرصه های ملی و بین المللی را داشته باشد . از اهالی قلم باشد و در نوشته های خود تصویر کاملی از عقاید و آراء خود را نشان داده باشد .انسانی مستقل وصاحب نظرکه برای حفظ منافع عمومی معامله نکند .چه اهمیتی دارد که اصلاح طلب باشد یا اصول گرا و یا... این بارنباید کسی را ناشناخته و غیر بومی از جعبه جادو در آورد و روی حرف های این و ان حساب نمود. چهره های برجسته مدیریتی شهر را دریابیم و بدنبالشان برویم . افراد شایسته، نه خود بدنبال پست ومقامی هستند و نه اهل لابی و نه کیسه ای برای منافع شخصی دوخته و نه اهل زدو بندهای جاری هستند . انان را باید شناخت و منتشان را کشید. ما مردم رشت میان همشهریان با فرهنگ و فرهیخته چنین کسانی را داریم ،پس چرا « آنچه خود داشت زبیگانه تمنا میکرد؟ »