آزاده مصباح     برای من که سال هاست عکاسی می کنم؛ عکس، دوربین و عکاسی دغدغه ای فراتر از علاقه مندی و سرگرمی ست. در واقع، سپری شدن بیش از یک دهه فعالیت در عکاسی به مثابه حرفه، سبب شده که این هنر جایگاهی عمیق تر میان سایر فعالیت های هنری من پیدا کند. مخصوصاً در سال های اخیر و فعالیتم در حوزه عکاسی تئاتر که سبب پیوند این هنر و حرفه با هنر و حرفه تئاتر بوده است، باعث شده تجربیات جدید و متفاوتی از هنر عکاسی به دست آورم. شاید برای بسیاری از افراد که به دور از فضای تئاتر و هنر عکاسی بوده اند، واژه عکاسی تئاتر، واژه ای جدید و نا آشنا باشد؛ ولی ارزش و اهمیت این هنر و حرفه بر بیشتر هنرمندان حوزه تئاتر آشکار است. داستان من قدری متفاوت تر از شرایط آشنا برای یک عکاس تئاتر است. در واقع، عکاسان تئاتری وجود دارند که بسیار پیشتر از من در این حوزه فعالیت و تجربه داشته اند. دور از واقعیت نیست اگر بگوییم تقریباً تمام عکاسان خوب و حرفه ای این حوزه، در تهران فعالیت دارند و همین سبب شده تا آثار نمایشی تولید شده در تئاتر تهران بازتاب تصویری بیشتری به لحاظِ کمی و کیفی داشته باشد اما متأسفانه این شرایط باعث می شود تا بسیاری از هنر دوستان دچار این تصور شوند که تهران، تنها شهر ایران است که در زمینه تئاتر، حرفی برای گفتن دارد. اگرچه خوشبختانه شرایط جغرافیایی و پتانسیل های هنری شهر رشت سبب شده که در سال های اخیر برخی از هنرمندان عرصه تئاتر در تهران، علاقه بیشتری برای حضور و به صحنه بردن تئاترهای شان در این شهر داشته باشند که همین نیز تأثیر قابلِ توجهی در پیشرفت سطح تئاتر این شهر، چه از نظرِ تعداد نمایش هایی که روی صحنه می روند و چه از نظرِ موضوع و کیفیت فنی نمایش ها داشته باشد. به واقع برای من تجربه تماشا و عکاسی از تئاتر های این شهر باعث شد طی مدت کوتاهی متوجه این موضوع شوم که چقدر کمبود عکاسان خوب و کاربلد در همه شهر های کشورمان باعث شده تا متأسفانه در حدی که شایسته است، هنر تئاتر در سایر شهر های ایران دیده و جدی تلقی نشود. من طی چند ماه عکاسی در رشت و آشنایی با هنرمندان باتجربه و حتی هنرمندان جوان و در عینِ حال پویا در هنر تئاتر این شهر، با اشتیاقی وصف ناشدنی از این عزیزان برای فعالیت در حوزه تئاتر روبه رو شدم و همین مسئله باعث می شد تا اشتیاق من برای ادامه عکاسی از آثار تئاتر این شهر چند برابر شود. شاید عجیب به نظر برسد که در چنین شرایطی، عکاس متعهد به هنر، خود را مانند یک شوالیه می بیند که رسالتش او را ملزم به حرکت در این مسیر پر فراز و نشیب می کند و برای من نیز که هنر؛ اصلی ترین دغدغه است، رسالت ارائه یک تصویر مناسب و درست از تئاتر شهرستان کاملاً ملموس و غیر قابلِ چشم پوشی بود. امید است که آغاز و ادامه فعالیت هرچه بیشتر عکاسی تئاتر در تمام شهرهای ایران بتوانند تصویری مناسب از تئاتر شهرستان را ارائه دهند و به تأثیر گذاری هرچه بیشتر هنر تئاتر یاری رسانند. شاید رشت، اولین شهرستانی باشد که می تواند با بازتاب مؤثر تصاویر تئاتر خود ثابت کند که حرف های بسیاری برای شنیدن و دیدن دارد اما قطعاً تنها شهر ایران با مردمان تئاتری نیست. امید که  فعالیت حرفه ای و حضور سایر هنرمندان عکاسی تئاتر در شهرهای دیگر سبب شود تا حق این هنر تأثیر گذار بیش از پیش ادا شود.   آزاده مصباح،  عکاس تئاتر / ۳۰خرداد ۱۳۹۷   تصاویر ثبت شده توسط  آزاده مصباح از تئاترهای اخیر رشت  :   ۱.روال عادی (کارگردان: مجید مژدهی و رضا حقی)؛ تماشاخانه هامون       ۲.مراسم قطع دست در اسپوکن (کارگردان: فرشید شعبانزاده بصیر)؛ مجتمع فرهنگی هنری خاتم الانبیاء     ۳.جعبه (کارگردان: علیرضا وحدی)؛ مجتمع فرهنگی هنری خاتم الانبیاء       ۴.سلام و خداحافظ (کارگردان: امیر جادو سخن)؛ تماشاخانه استاد اکبر رادی