ملوان حدود ۵ دهه از انزلی تغذیه شد؛ از بازیکنانی که در تیم های پایه ساخته می شدند و به تیم اصلی می رسیدند. در چند فصل اخیر اما این اتفاق رخ نمی دهد. دیگر نمی بینیم که استعدادی از انزلی در ترکیب ملوان شکوفا شود، پیشرفت کند و به تیم های بزرگ منتقل شود. فکر می کنم آخرین نمونه هایش سعید عزت اللهی و صادق محرمی هستند. این اتفاق چرا در تیم ریشه داری چون ملوان رخ داده است؟ این روند از ۵، ۶ سال قبل آغاز شد. زمانی که باشگاه تصمیم گرفت دیگر به تیم های پایه رسیدگی نکند. باشگاه ملوان بودجه نداشت و هر چقدر هم به دستش می رسید صرف هزینه های تیم بزرگسالان می کرد. نتیجه این شد که تیم های پایه خودشان به فکر تهیه پول افتادند. از اولیای بازیکنان پول گرفتند و اینگونه مخارج را تامین کردند. یعنی پول تیم های پایه را پدر و مادر بازیکنان می دادند؟ دقیقا. چند سال اینطور بود و فکر می کنم حالا هم هست. پدر و مادرهایی که دست شان توی جیب شان می رود برای تیم های پایه هزینه می کنند. پس انتظارشان این است که از فرزندان شان بیشتر در ترکیب استفاده شود. این یعنی خارج شدن تیم از حالت اصلی. تجربه نشان داده بازیکنانی که می توانند آینده را بسازند بیشتر متعلق به قشر متوسط یا پایین جامعه هستند. به ندرت دیده ایم که بازیکنی از طبقه بالای اجتماعی وارد فوتبال شود و پیشرفت هم بکند. در ملوان روند کار اینطور پیش رفت که اولیا هزینه تیم های نونهالان، نوجوانان، جوانان و امید را بدهند و روی مربی هم تسلط داشته باشند. پس بازیکنان با استعدادی که پول نداشتند و نتوانستند باشگاه را ساپورت کنند پشت خط ماندند. تیم با بازیکنانی شکل گرفت که دست شان به جیب شان می رسید اما هرگز فوتبالیست نمی شدند. وقتی هم شما بازیکنانی کم استعداد را در ترکیب قرار بدهید مشخص است که نتیجه نمی گیرید. بدون شک یکی از دلایل افت ملوان در رده پایه و بعدها بزرگسالان نیز همین مساله است. شما به عنوان بازیکن و مربی سابق ملوان به مدیران باشگاه هشدار ندادید؟ به عنوان یک دلسوز و کاربلد فریاد شما را نشنیدند؟ من بارها از مدیران وقت باشگاه خواستم که این رویه را ادامه ندهند اما متاسفانه گوش شنوایی در ملوان وجود نداشت. همین موضوع تبدیل به یک خلال بزرگ شد. تیم اصلی مثل سابق تغذیه نشد و فاصله بازیکنان برای رسیدن به تیم بزرگسالان افزایش یافت چون بازیکنان تیم های پایه در سالیان اخیر به اندازه ای نبودند و نیستند که به تیم اصلی تزریق شوند. پس به همین دلیل است که در فهرست بازیکنان کنونی ملوان، بیشتر بازیکنان غیربومی می بینیم؟ همینطور است. من خبر دارم که بالای ۲۰ بازیکن غیربومی در تیم حضور دارند. یک زمان ملوان صادرکننده بازیکن بود اما حالا به تیمی واردکننده تبدیل شده. خود من حداقل ۲ نسل فوق العاده وارد ملوان و سپس فوتبال ایران کردم. یک بار در فصل ۷۹-۷۸ که هنوز جلال حسینی از آن نسل در تیم ملی ایران بازی می کند. آخرین بار هم اوائل دهه ۹۰ که سعید عزت اللهی از آن نسل در خط هافبک تیم ملی بازی می کند. بعد از آن ملوان وظیفه خود را فراموش کرد. بیشتر دنبال جذب بازیکنان سرباز و البته کوچک بود تا فهرست خود را پر کند. اهمیتی به تیم های پایه نداد، هزینه نکرد و چوبش را هم خورد. خود شما هم از جمله استعدادهایی بودید که در دهه ۵۰ و از تیم های پایه ملوان رشد کردید و به تیم اصلی رسید. شرایط آن دوران با امروز قابل مقایسه است؟ به هیچ وجه. زمان ما تیم های نونهالان و امید وجود نداشت. من از نوجوانان ملوان رشد کردم و به تیم جوانان رسیدم. در جوانان خودم را نشان دادم و وارد تیم اصلی شدم. همه ما پیشکسوت ها به این شکل پیشرفت کردیم. مدیران ناکارآمد ۵ سال قبل وارد باشگاه شدند و مکتب ملوان را تغییر دادند. ای کاش که آنها نمی آمدند، چون جز خیانت کار دیگری انجام ندادند. آیا وظیفه شما و سایر پیشکسوت های ملوان این نیست که ساکت ننشینید، صدای اعتراض تان را بلند کنید و منتقد این رویه اشتباه باشید؟ من اخیرا در چند جلسه کمیته فنی شرکت کردم و دیدم که بحث اصلی صعود ملوان به لیگ برتر است. من هم دوست دارم تیم صعود کند، نادر دست نشان هم دارد زحمت می کشد اما قیمت این صعود چقدر است؟ اگر این فصل هم صعود کند، فصل بعد باید ۲۰ بازیکن وارد کند. کی دیده اید که این اتفاق در ملوان رخ بدهد؟ ما دهه ۶۰، ۷ بار فینالیست جام حذفی شدیم که در تاریخ سابقه نداشته. فکر می کنید آن زمان چند بازیکن غیربومی در ملوان بازی می کردند؟ شاید یکی دو بازیکن. اصلا بازیکن غیر بومی نداشتیم حتی یک بازیکن. نتیجه اش این بود که ۸ سال در انزلی شکست نخوردیم و مدام در لیگ گیلان هم قهرمان می شدیم. آن زمان اگر تیمی می خواست در جام حذفی شرکت کند باید در لیگ استان قهرمان می شد. فکر می کنید قهرمانی در لیگ گیلان به همین سادگی ها بود؟ ما با اصل توجه به تیم های پایه و استعدادهای ناب به این افتخارات رسیدیم اما حالا ملوان دیگر شبیه ملوان نیست. قطعا همین دلایل باعث شده که پژمان نوری ۳۷ ساله ستاره این روزهای ملوان باشد. صد در صد. او همین حالا بهترین بازیکن ملوان است. مطمئن باشید اگر جلال رافخایی هم بود در زمره بهترین ها قرار می گرفت. مازیار زارع هم بود چنین اتفاقی رخ می داد. شک ندارم بازیکنانی که از تیم های پایه بالا می آیند، از نظر فنی اختلاف بسیاری با ستاره های سابق ملوان دارند. اصلی ترین مشکل ملوان هم همین است. مردم این نکته ها را می دانند، مسوولان هم می دانند اما اداره تیم های پایه به شکل غلط همچنان ادامه دارد. راهکار چیست؟ آیا راه حلی پیشنهاد می کنید؟ باید مثل سابق به تیم های پایه ملوان اهمیت بدهند، دوراندیشی کنند و دریافت هزینه از اولیای بازیکنان را کنار بگذارند. مردم هم باید دندان روی جگر بگذارند، یک فصل با بازیکنان بومی امیدوار به صعود باشند تا آنها تجربه بیندوزند. اگر فصل اول نتوانستند قطعا برای سال دوم می توانند. بازیکنان جوان در طول یکی دو فصل استخوان می ترکانند و صاحب تجربه می شوند. آن وقت هم تیمی جوان داریم و هم بومی. انزلی در مقطع فعلی و از جهت وجود استعداد ظرفیت تغذیه ملوان را دارد؟ صد در صد دارد. انزلی هیچ وقت از استعداد خالی نمی شود. فقط دل استفاده از بازیکنان جوان، بومی و با استعداد وجود ندارد. یک مربی باید دل و جرات داشته باشد اما متاسفانه می آییم و صعود را هدف خود قرار می دهیم. ۲۰ بازیکن غیر بومی می آوریم اما نتیجه نمی گیریم. بعد حسرت می خوریم که چرا سرمایه گذاری نکردیم و به بازیکنان جوان انزلی بها ندادیم. مصاحبه را خودتان تمام کنید. احمدزاده و امثال احمدزاده می آیند و می روند و در نهایت فراموش می شوند اما این ملوان است که همیشه در یادها می ماند. پس بیاییم و ملوان را بسازیم. مثل روز اول و با اتکا به اصل بازیکن سازی؛ اتفاقی که سال هاست در ملوان نمی بینیم.