گیل خبر/ مریم اسماعیل پور این روزها، اخباری پیرامون حضور زنان و جوانان در بدنه ی دولت به گوش می رسد. عدم تحقق وعده های انتخاباتی در این مورد، نارضایتی هایی را دامن زده، با این وجود، لابی های گسترده ای در حوزه ی جوانان شکل گرفته است. در بزنگاهِ تعرفه شدن، خانمها در سایه ی جوانان قرار گرفته و تبدیل به پیاده نظامِ سیستم چانه زنی میشوند. طی این سالها، با وجود افزایش نسبت زنان تحصیل کرده در بازار کار، پیشرفت آنان در مشاغل مدیریتی محسوس نبوده است. تجربه ی این روزهای دنیای غرب را به عنوانِ مدلِ موجود، باید جدی گرفت. موفقیت سازمان های امروزی ایجاب می کند که از همه نیروهای آموزش دیده و تخصص های موجود اعم از زن و مرد استفاده شود. به علاوه زنان از « مهارت های نرم» (مهارتهای ارتباطی) در مدیریت منابع انسانی برخوردارند، لذا رفع موانع ارتقای شغلی زنان وحضور بیشتر آن ها در مشاغل مدیریتی هم زمینه را برای بهبود ارتباطات سازمانی و تسهیل نوآوری فراهم می سازد و هم به رشد توانمندی های فردی آن ها منجر می شود. روابط اجتماعی مردان بیشتر شامل همکاران، دوستان و مشاوران است در حالی که روابط اجتماعی زنان بیشتر ارتباطات فامیلی، همسایگی و خانوادگی را در بر می گیرد. مردان به این علت که درگیر مشاغل رسمی هستند، شبکه روابط شان رسمی (بیشتر شامل همکاران و کمتر شامل خویشاوندان) و در مقابل، شبکه روابط زنان غیر رسمی تر (بیشتر شامل خویشاوندان) است. در این مورد به طور ویژه به مناسباتِ خارج از محل کار می توان اشاره کرد. از این رو مردان و زنان با توجه به افرادی که با آن ها در ارتباط هستند و نوع فعالیت شان، امیال و گرایش های متفاوتی دارند. زنان بیشترتمایل دارند پیوندهای نزدیک تر و صمیمی تری با خویشاوندان و پیوندهای غیرخانوادگی کمتری داشته باشند و مردان گرایش دارند تا پیوندهای بیشتری در بیرون خانواده برقرار کنند. در نتیجه روابط اجتماعی رسمی و غیر رسمی کمتری در محیط کار برقرار کرده، ازاطلاعات، سرمایه اجتماعی و حمایت های کمتری برخوردار می شوند، در نتیجه شانس آن ها برای ارتقاء در مراتب سازمانی کاهش می یابد. دراین نظام قشربندی که بدون شک باید جنسیتی مورد ارزیابی قرار گیرد، معیارها و ارزش های مردانه تسلط دارد و زنان برای دست یابی به حداقل موفقیت شغلی بایستی از طریق به مشارکت طلبیدن خانواده و ایجاد تعادل در تقسیم نامتناسب کارهای خانگی در جهت تنوع و گسترش فعالیت های اقتصادی و اجتماعی خود گام های موثری بردارند تا شانس بیشتری برای برخورداری از منابع کسب کنند و هم قدرت آن ها برای رویارویی با مشکلات و ناملایمات زندگی و غلبه بر آن ها افزایش یابد. بررسی های تجربی نشان میدهد که ایجاد شرایط مساعد برای ارتقای زنان به رده های بالای سازمانی، به طور غیرمستقیم بر افزایش مشارکت های آگاهانه سیاسی و اجتماعی آنان اثر گذاشته و سبب افزایش توسعه انسانی درکشور می شود. برای تغییر نگرش و اصلاحِ حضور زنان در عرصه های مدیرتی باید به شکل مناسب و در طولانی مدت اقدامات فرهنگی انجام گیرد. تغییر چنین نگرشی نیازمند همت عالی از سوی همه ی ماست. در این وضعیت باید بتوان از طریق آموزش در مقاطع مختلف به ویژه پیش از دبستان، تابوهای شکل گرفته در ذهن دختران و پسران جامعه را از بین برد. در این شیوه آموزش، فرد از دوران کودکی می آموزد که هر یک از افراد در جامعه بر اساس شایستگی و قابلیت هایشان به فعالیت می پردازند، نه جنسیت. گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.