مجید سمندری:اپورتونیسم؛یعنی فرصت طلبی به معنای منفی . درفرهنگ فارسی معین ازاین اصطلاح به “به دنبال فرصت مناسب بودن برای رسیدن به اهداف شخصی بدون اعتقاد به اصولی خاص” یاد شده است . اپورتونیسم، عمدتاً به حرکت های فریبکارانه اطلاق میشود. مبنای این گرایش، عقلانیت ابزاری وانگاره «هدف وسیله راتوجیه میکند»می باشد. چنین روشی باتوجه به اینکه ارزشهای انسانی را قربانی خواسته هاواهداف زودگذر مادی می کند، خطرات و زیانهای بزرگی درپی دارد. ” میشل فوکو ” اندیشمند فرانسوی مى‏گوید: «قدرت وقتى موثراست که مشروع باشد.» مسلّم است که کسب مشروعیت بدون داشتن هویت روشن سیاسى وپذیرش مسئولیت اقدامات خود،امکان ندارد.یک فرد،گروه،نیروى سیاسى یااجتماعی تاچه موقع مى‏توانندباهویت‏هاى مجعول ومستعاروغیرواقعی،به ایفای نقش بپردازد؟وباچنین وضعیتی چگونه مى‏تواننداعتمادمردم راجلب نمایند؟ چگونه مى‏توانند مسئولیت‏پذیرباشندوازحاصل اقدامات خودبهره‏مند گردند؟ … اپورتونیستهااعتقادات وباورهای سیاسی مشخصی ندارندودرواقع این شرایط است که اعتقادات وباورهای آنان راشکل وجهت می دهدواین آرمان هابراساس اصل منفعت شخصی ویاجمعی درطول زمان تغییر می یابد . اپورتونیست ها درهنگام تقسیم منافع، حاضروثابت اند ودر زمان دادن هزینه،غایب ! اپورتونیست ها همیشه فرایند پیروزی را طی می کنند و به هر طریق ممکن برای سهیم کردن خود در پیروزی ها وموقعیت ها وموفقیت ها، تلاش می کنند . آنهاهمیشه خودرا باشرایط وتحولات انطباق می دهند ویکی ازمواقعی که برای پیمودن ره صدساله، حداکثر بهره برداری را می نمایند زمان انتخابات است. تحرک آنهادرمراحل قبل انتخابات، حین انتخابات وبعدازانتخابات بسیار جالب توجه است. بدین صورت که درمرحله قبل انتخابات ازطرق گوناگون بانیروهای موثراجتماعی ارتباط برقرارنموده، شعارهای ایده آلیستی و وعده های بزرگ می دهند وصمیمی میشوند اما وقتی نتایج انتخابات مشخص شد وبه ثبات موقعیتی رسیدند به همه شعارها و وعده ها پشت پا می زنند . اپورتونیست ها برموج هیجانات اجتماعی سوار می شوندو سلسله مراتب اجرایی ومدیریتی را دراختیارمی گیرندو ظرفیت وکارآیی آنراتقلیل می دهند . درکارنامه آن‏ها مسئولیت ‏ناپذیرى،زبان تندو عارى از نزاکت وادب ودرنهایت درگیر کردن امورات اجتماعی ومنافع مردم با مسایل غیراساسی وحاشیه ای فراوان دیده میشود . اپورتونیست ها زمان شناس،مکانیاب وموقعیت سنج اند وبرای هرلحظه برنامه ویژه ای دارند و به موقع به مرحله اجرا می گذارند. آنان هدفهای خودرابنابر موقعیت هایی که ممکن است درپیش داشته باشند، تنظیم می کنندو قانون احتمالات رابا بهترین شکل ممکن در زندگی خودآمیخته اند .آناتومی قدرت راخوب میشناسندو بر واقعیات حاکم برمعادلات قدرت اشراف دارند . هیچگاه به اردوگاهی خاص تعهد نمی سپارند . تقریبا به هیچ اصولی پایبند نیستندو مبانی نظری وعملی آنها براساس منافع تنظیم می یابد . باحضوراپورتونیست ها،عرصه حضوربرای متخصصان دلسوز وکارشناسان مستقل ومدیران کارآمد تنگ می شود . این جماعت فرصت طلب به محض گرفتن مسئولیت وقرارگرفتن درکانونهای تصمیم گیری،به انحاء مختلف شروع به مهره چینی درمراکز مربوطه کرده وکارشناسان ذیصلاح راحاشیه نشین می کنند . اپورتونیست ها بااغراق وبزرگنمایی بیش ازاندازه نقاط قوت هماندیشان خود،چاپلوسی وپنهان کردن نقاط ضعف آنها،باعث متوهم شدن ایشان ودرنهایت به قهقرا رفتن، زوال وعقب ماندگی امور می شوند ومنافع نامشروع خودرابرهرنوع مصالح ومنافع اجتماعی ترجیح می دهند . اپورتونیست ها معمولا به صورت باندی عمل نموده وازپیوستگی وسازماندهی محفلی ویژه ای برخوردارند وبه دلیل گسستگی و فقدان سازماندهی موثر نیروهای اصیل وخدمتگزار، موقعیت پیروزی برای خود فراهم می نمایند . اکنون زمان هوشیاری است باید جریانات لابی گر وفرصت طلب وتوده ای راشناخت وشناساند که فرصتهای توسعه رااز مردم ما می گیرند . نبایداجازه داد تا بازی اپورتونیست ها به پیروزی تبدیل شود . آنان سعی دارند نظرمثبت مسئولان وتصمیم گیران را نسبت به خودجلب نمایند وناکارآمدی خودرامخفی نگهدارندوبامهره چینی وگماردن نیروهای موردنظرودلخواه خود، مدیریت هارا دراختیار بگیرند . /عصر تدبیر