خطای راهبردی اول: تخریب دستاوردهای انقلاب و شخصیت های نظام درانتخابات ٨۴ و٨٨ ،بحران آفرینی های آن هشت سال، ایجادوتعمیق شکاف درکشور؛ خطای راهبردی دوم:خانه نشینی ١١روزه ،تهدید امنیت کلان سیاسی کشور، مقابله ساختارشکن با نظام، تعمیق شکاف دولت – نظام؛ خطای راهبردی سوم: نابودی فرهنگ واقتصادملی، تعمیق شکاف فقیروغنی،نابودی سرمایه هاومدیریت کشور،… باتبدیل عقلانیت ساختاری به عوام گرایی؛ اینک وخطای راهبردی چهارم: جوسازی دربرابر نظر حکیمانه عدم حضور،سخنرانی ساختارشکن درخوزستان، وتحریک ملی-قومی با دمیدن دربحران های خودساخته؛ اگرسیاستمدارنیستیم، بازی سیاست نمی شناسیم، وراه ورسم حضوردرقدرت را نمی دانیم، حداقل ارزیابی درستی ازنتایج اقدامات خود داشته باشیم؛ هشیارباشیم،قدرت،ارزش آن را نداردکه برای به چنگ آوردن آن،همانگونه که قبلا کرده اید، کشوروامنیت ملی آن را ساختارشکنانه به مخاطره بیاندازیم. خبرآنلاین