گیل خبر/ ‏ مهدی لطفی*   ‏ در آستانه نزدیک شدن به سی ام اسفند ماه و روز نخستِ نام نویسی نامزدهای علاقمند به حضور در انتخابات پنجمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا که بناست مطابق اعلام شورای محترم نگهبان همزمان با انتخابات ریاست جمهوری در اردیبهشت 96 برگزار شود ، جنب و جوش وصف ناشدنی ای همانند دیگر نقاط ایران ، در روستاها و شهرهای گیلان به چشم می خورد و تقریبا مشخص شده که هر خانواده ، قبیله ، قوم و محله ای یک یا چند نامزدِ حاضر یراق دارد که انشالله به تعبیر شهید مظلوم دکتر بهشتی از «شیفتگان خدمت اند نه تشنگان قدرت» ‏ حالا دیگر حضور چهره هایی از اصولگرایان که بصورت سنتی همواره طیف حاضر و سهم دار در قدرت علی رغم ریزش ها و رویش های ادوار مختلف بوده اند و از سوی دیگر حضور نفرات نه چندان شناخته شده ی طیف مقابل که سالها را در طلب فرصت برای مشارکت در اداره امور سپری کرده اند و اکنون از هر فرصتی برای دیده شدن در کنار دولتیان که مواضع خودیش را نزدیکتر به آنان احساس می کنند ، استفاده می نمایند ، بعلاوه ی اقلیت زبانی ای که پیش بینی می کنم حداقل در پارلمان آتی رشت در صورت داشتن برنامه ای متحد و مدون به پشتوانه ی همبستگی قومی و قبیله ای بیشتری که به نسبت گیلانیان دارند ، بتوانند حائز اکثریت اعضاء شوند ، بیشتر به چشم می آید . ‏ همزمان با شدت گرفتن فعالیت های انتخاباتی برای تصاحب کرسی های شوراهای شهری آتی نکاتی به نظر می آید که توجه نگارنده را بعنوان یک شهروند و ناظر مسایل سیاسی و اجتماعی بیشتر به خود جلب می کند و انشالله طی چند یادداشت به آن خواهم پرداخت . از جمله این نکات اینکه در این دوره بر خلاف ادوار پیشین که بیشتر شاهد رشد فزاینده تعداد نامزدها بودیم ، تعداد آنانی که سودای داشتن «نمایندگان نیابتی» در شوراهای اسلامی شهرها را دارند ، افزایش قابل توجهی یافته و اصلی ترین گزینه روی میز آنهاست . ‏ برخی از اهالی قدرت ، مسند و مقام با توجه به در اختیار داشتن منابع مالی و دستِ بازِ شوراها در امور شهری و اینکه ورود مستقیم برخی شان به کورس رقابت ، هزینه بردار خواهد بود ، علاقمند شده اند در سایه بنشینند و تلاش کنند تا افراد مورد وثوقشان که برجسته ترین ویژگی شان وفاداری به آنان است ، وارد شوراها شوند. ‏ این تاکتیک هم از سوی نامزد های مجهول الهویه کم اقبالی که تا پیش از روی کار آمدن دولت یازدهم معلوم نیست در کدام عرصه تجربه اندوخته و حضور موفق داشته اند و اگر زمام اداره امور شهری به دست شان سپرده شود فرجام کار شهر ها پس از دوره ای چهار ساله چه خواهد شد ، مورد استقبال قرار گرفته است زیرا آنان نیز اگر کُلَه قاضی کنند به دلیل فقدان کارنامه ی مناسب و مرتبط و عدم پشتوانه مردمی خود را به تنهایی فاتح میدان انتخابات نمی بینند ، پس به طمع «گندم ری» و امدادهای این قبیل حامیان و امیدی که به اعجاز لیست های انتخاباتی بسته اند ، به تعبیر محترمانه و با اغماضِ نگارنده برای چنین « اتحاد استراتژیک » ی سر و دست می شکنند! ‏ از طرفی رصد چند دوره ای انتخابات شوراها و عملکرد نه چندان قابل دفاع آنان و همچنین تجربه رای دادن به افراد کمتر شناخته شده ی تعرفه گردیده توسط لیست ها و برآیند کلی مبنی بر اینکه نتایج و دستاوردهای آنچنانی ای عاید مردم نشده است . ‏ باعث می شود به نظر برسد شهروندان گیلانی بسبب تجربه ی اندوخته از انتخاب های پیشینِ خود ، این بار در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا دو دستی کلاه خود را بچسبند و صرفا بخاطر گرایشات و تعلقات سیاسی و گروهی کاندیداها که گمان می رود اصلی ترین علت در جا زدن شهرهایمان در مسیر توسعه سیاسی کاری باشد به کسی رای ندهند مگر با شناخت شخصی و مولفه هایی همچون : تعهد و تخصص توامان ، کارآمدی ، کارنامه مرتبط قابل توجه و دفاع ، تجارب فردی ارزنده ، روحیه انجام کار گروهی ، عدم وابستگی های گروهی و جناحی *کارشناس ارشد علوم سیاسی گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.    ‏