گیل خبر/ شیرین ریحانی سراوانی سراوان رشت شایسته بر افراشتن پرچم سبز و پاک مثلی است؛ معروف که جاروب کردن آشغال خوبه اما زیرفرش پنهان کردنش را به کدامین طرف دلمان بگذاریم، حالا شده کار شهرداری رشت که خدا را شکر چهره شهر را از منظرکریه زباله میزداید اما در جای دیگر مثل سراوان رشت آنها را زیر فرش خاک جنگل دفن می کند تا اینکه سر و صدای مردم منطقه و حتی شهروندان رشتی از بو نامطبوع ، شیرابه های خطرناک و حشرات موذی و ناقل بیماری حاصل از انباشت زباله در سروان درآمد و معلوم هم نیست که تا چه زمانی باید صبر و تحمل کرد تا وعده های مسئولین شهری رشت در راه اندازی لندفیل های بهداشتی تدفین زباله و زباله سوزهای مناسب و بدون آلایندگی در منطقه سراوان تحقق و واقعیت عینی یابد؟ به یقین همه شهروندان رشتی به ویژه مردم شریف منطقه سراوان بر این عقیده متفق القول هستند که منطقه حاد و بحرانی دفن زباله در سراوان دیگر تاب و تحمل سنگینی اینهمه آلودگی و کثیفی سطحی، ظاهری و باطنی (حرکت شیرابه های خطرناک و آلوده در دل زمین بهمراه آلایندگی سفره های آب زیرزمینی) را نداشته و ندارد، موضوعی که در آینده ای بسیار نزدیک به مرز انفجار و فاجعه زیست محیطی خواهد رسید! آیا شایسته است با دانستن همه چیز درباره آینده پرمخاطره ای که در انتظار منطقه دفن زباله در سراوان رشت است، باز هم شاهد تاخیر و تعلل در انجام اقدامات لازم جهت پیشگیری و یا درمان این معضل بزرگ زیست محیطی در شهر رشت بعنوان مرکز استان سرسبز گیلان باشیم ؟! واقعیت این است که در این ماجرا دنبال مقصر و خاطی نیستیم بلکه همه به نوعی خود را در این وادی سهیم میدانیم و بدنبال کمک به مسئولین و یافتن راه حلهای عملی و کاربردی برای پایان یافتن معضل زیست محیطی سراوان رشت هستیم. اما آنچه که همیشه همه را دل نگران و آزرده خاطر نموده و می نماید این است که چرا همیشه بین حرف، اقدام و عمل مسئولین در حل مشکلات و معضلات حیاتی و زیست محیطی، فاصله ها اینقدر زیاد و طولانی می شود؟ اعتقاد داریم که در هر کاری تصمیم درست را باید در موقع مناسب اتخاذ کرد در غیر اینصورت اگر تصمیم به موقع گرفته نشود، می شود نوشدارو پس از مرگ سهراب!