به گزارش گیل خبر ، بهانه گفت و گو با ابراهیم فروزش، نمایش دو فیلم تاثیر گذار از سینمای بهرام بیضایی در گروه سینمایی هنر و تجربه است.«عمو سیبیلو»و «سفر» که چهارشنبه هفته جاری در پردیس کوروش به نمایش در می آید و سالن دیگری برای نمایش فیلم های این گروه افتتاح می شود. سالهای زیادی از عمر ساخت این فیلم ها می گذرد.اما بدون شک آثار ماندگار و بی مثالی در سینمای کودک و نوجوان محسوب می شوند.فیلم هایی که در تاریخ سینمای ایران نیز جایگاه رفیعی دارند.ابراهیم فروزش در صحبت هایش به نکته خوبی از این دو فیلم اشاره کرد و آن وجه انسانی فیلم ها است و نکاتی دیگر که در این گفت و گو می خوانید: فیلم کوتاه«عمو سیبیلو»جدا از اینکه نخستین اثر بهرام بیضایی محسوب می شود.اولین اثرجدی در زمینه ساخت اثار کودکان و نوجوانان نیز محسوب می شود.این فیلم از نظر شما چه جایگاهی در سینمای کودک دارد؟ این فیلم از اثار اولیه بهرام بیضایی است که توسط کانون پرورش کودکان و نوجوانان تهیه شد.هر آنچه در فیلم مطرح شد و مسائل محتوایی این فیلم، قصه صلح و دوستی است.قصه بچه های که دنیای خودشان را دارند و مزاحمت هایی برای بزرگسالان ایجاد می کنند.در فیلم می بینم پیرمردی که تنها است،مدام از سر و صدای بچه ها شکایت می کند.اما زمانی که دیگر از صدای بچه ها خبری نیست، تنهایی او بیشتر می شود.گویی به انها عادت کرده است و این وابستگی پیرمرد به بچه ها را در بیمارستان به خوبی می بینم و بار دیگر پیرمرد را در میان بچه ها و این بار از زاویه نگاه دیگر، برخورد پیرمرد را با بچه ها می بینیم.این فیلم از نظر ساختارو محتوا اثر تاثیرگذاری است. به عنصر تنهایی در فیلم«عمو سیبیلو»اشاره کردید.نکته ای که در فیلم«سفر»هم در ارتباط با بچه ها همین تنهایی را به گونه ای دیگر می بینم. بله.در این فیلم هم تنهایی به نوعی دیگر به تصویر کشیده شده است.دو بچه ای که سفری را با هم اغاز می کنند و فیلم نگاهی است به مشکلات اجتماعی آن زمان که دنیای بچه ها را در برمی گیرد.مسائل سختی که همیشه گریبان گیر بچه ها بوده است و چقدر محکم بهرام بیضایی آن را تصویر کرده است و انتخاب نام «سفر»چقدر انتخاب به جایی برای عنوان این فیلم است.این دو بچه سفری را آغاز می کنند که طی آن از صبح تا شب دنیای پیرامون خود و مشکلات آن را بیشتر می شناسند . نهایتا در بینش و تحول شخصیتی آنها تاثیر عمیقی می گذارد . فیلم های «عمو سیبیلو»و«سفر»اشتراکات دیگری نیز با هم دارند آن هم وجه انسانی فیلم است. این وجه انسانی البته تنها محدود به این دو فیلم در اثار بیضایی نمی شود.در همه اثار او این وجه متمایز و ویژه است. -بهرام بیضایی پس از ساخت آثار نخستش از جمله «عمو سیبیلو»یا «سفر»با چه برخورد هایی مواجه شد؟ فطعا محتوایی غنی در اثار بهرام بیضایی هست و ساختاری منجسم و قوی که اثار او را خاص و ویژه می کند.وقتی در اثار بعدی او دقیق می شویم، می بینیم که هر چه جلوتر رفته است این پختگی بیشتر هم شده.دوست دارم در اینجا به فیلم«باشو غریبه کوچک»نیز اشاره کنم که آن فیلم هم از تولیدات کانون بود و همین چند روز گذشته منتقدان سینمایی ایران که کلیه آثار تولید شده سینمایی کودکان را بررسی کردند این فیلم را انتخاب اول خود قرار دادند و فیلم «دونده» امیرنادری و «خانه دوست کجاست » عباس کیارستمی در مرتبه دوم و سوم قرار گرفت . باید اذعان داشت که فیلم «باشو غریبه کوچک» اثری بسیار ممتاز و ویژه در تاریخ سینمای ماست . زمانی که فیلم«عمو سیبیلو»نمایش داده شد خاطرم هست که فیلم با اقبال زیادی مواجه شد و این فیلم از فیلمهای خوب واثر گذار حوزه کودکان و نوجوانان است. فیلم «سفر»هم موفقیت های زیادی داشت.در آن زمان مرکز سینمایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان محلی بود برای جذب فیلمسازان جوانی که از سینمای تجاری و سطحی بری بودند و به نوعی سینمای متفکرانه ای را دنبال می کردند . سالهای دهه 60 و 70 به نوعی دوران طلایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان محسوب می شود و آثاری در این سالها در این مرکز تولید شده که هنوز هم جزو آثار درخشان حوزه کودکان و نوجوانان محسوب می شود. بله.می توان ادعا کرد که در دورانی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سینمای ایران را متحول کرد.این فیلم ها چه در ابعاد داخلی و چه خارجی تاثیرات بسیار زیادی داشت.جوایز بسیاری توانست از فستیوالهای معتبر بین المللی کسب کند و در واقع سینمای ایران توسط این فیلمسازان در دنیا مطرح شد که بزرگانی چون عباس کیارستمی،ناصر تقوایی،امیر نادری،داریوش مهرجویی،مسعود کیمیایی و دیگرانی که حرفی برای گفتن داشتند.کانون محلی بود که آنان بتواند دیدگاههای اجتماعی،سیلسی ، فرهنگی خود را در قالب فیلمهای آوانگارد( پیشرو) یی که می ساختند مطرح کنند که در زمان حاضر نیز شاهد آنیم که چه آثار درخشانی بوده اند. -و به نظر شما مهم ترین دلیلی که باعث شد این اتفاق به مرورکم رنگ شود چیست؟ پرداختن به این موضوع و اسیب شناسی آن نیاز به یک بحث مفصل دارد اما.یکی از دلایل کم رنگ شدن سینمای کودک این است که مدیران انطور که شایسته است به این ژانر از سینما بها نمی دهند و دست کم گرفته می شود.بخش خصوصی نیز که فعالیت هایی می تواند داشته باشد براساس عرضه و تقاضا عمل می کند و طبیعی است که باید نگران بازگشت سرمایه اش باشد چرا که هزینه ای که برای ساخت یک فیلم صرف می کند باید برگردد بنابراین . ساخت اثار و فیلمهای کودک و نوجوان به یک حمایت عمومی و بخصوص دولت را می طلبد تا چرخهایش، آن طور که باید و شاید بگردد. اگر می بیند که 10 یا 20 سال پیش سینمای کودک ما حرفی برای گفتن داشت به این دلیل بود که یکی از دغدغه های اساسی مدیران فرهنگی ساخت اینگونه اثار بود که این مورد در طی سالهای گذشته به نوعی دچار اوج و افول شده است که امید است با پیگیری یک نقش اساسی و ریشه ای و تداوم همیشگی آن و دور از ایجابات سلیقه ای به تولید این نوع آثار همت گمارده شود، از طرف دیگر برای ساخت این نوع آثار و جذابیتهای خاص آن برای قشر کودک و نوجوان باید مجهز به تکنتولوژی روز سینمای دنیا شد چه حداقل بتوانیم رقابتی اگرچه کمرنگ داشته باشیم . در این مورد کافی است که نگاهی به آثار بین المللی بیاندازیم . نباید فراموش کرد که با وجود روزافزون موارد رقیبی چون کامپیوتر ، بازیهای ویدئویی ماهواره ها و اینترنت که همه در دسترس کودکان است ما باید دست به تولید آثاری بزنیم که بتواند این نوع مخاطب خود را جذب کند . -به زودی بسیاری از کسانی که فیلم های «عمو سیبیلو»و «سفر»را ندیده اند و یا حداقل آن را روی پرده سینما نگاه نکردند.این فیلم ها را خواهند دید .فکر می کنید نمایش آثاری از این دست چه ویژگی هایی خواهد داشت؟ نمایش مجدد این اثار مروری است بر سینمای ایران که در دل تاریخ کشورمان جای گرفته است.با مرور کردن این اثار می توان فهمید که هر هنرمند در طول زمان چه پیشرفت هایی داشته و خاطراتی با نمایش اینگونه فیلم ها مرور می شود و نسل جوان می تواند با تولیدات ارزشمند سینمای ایران در گذشته اشنا شود. بهرام بیضایی و اثارش همیشه مورد توجه بوده و هست.سینمای او و سبک خاصی که توسط او ایجاد شده همه در آثار او کاملا مشهود است و جایگاه خاص خودش را دارد./خبرآنلاین