به گزارش گیل خبر ، در حالی که براساس گفته کارشناسان، تشکیل هر سانتیمتر خاک کشاورزی نیاز به حدود 700 سال زمان دارد، اما حفظ کاربری زمین های کشاورزی به ویژه زمین های شالیزاری شمال از اهمیت ویژه ای برخودار است. این وظیفه حکومت است که برای حفظ امنیت غذایی مردم و حفظ محیط زیست، از تغییر کاربری زمین های کشاورزی به ویژه شالیزارهای کمیاب شمال جلوگیری کند و اجازه ندهد شالیزارهای با ارزش که در حکم کارگاه تولید غذا برای مردم به شمار می روند، زیر تیغ ویلاسازی قرار گیرد و برای همیشه از حیز انتفاع خارج شوند. براساس مشاهدات خبرنگار خبرگزاری فارس در سفر اخیر به شمال، متأسفانه نه تنها اطراف جاده ها و زمین های متصل به دریا زیر بار سنگین ویلاسازی بی رویه قرار گرفته، بلکه حتی روستاهای دوردست از دریا و جنگل نیز از تیغ ویلاسازان در امان نمانده و مشمول ویلاسازی بی رویه شده است. امروز هر رهگذری با مسافرت به شمال به راحتی متوجه تابلوهایی بر روی زمین ها می شود که این زمین به مساحت مثلاً 500 تا 2500 متر به فروش می رسد و بر روی این تابلوها شماره تلفن ثابت و همراه نگاشته شده است. همچنین بنگاه های معاملات املاک که امروز حتی به روستاهای کوچک سی چهل خانوار هم سرایت کرده است، به فروش زمین های شالیزار و جنگل های شمال مبادرت می کنند. اما سؤال این است که چه کسانی خریدار این زمین ها برای ویلاسازی هستند، اگر در گذشته عده ای خاصی مانند کارخانه داران و پول داران در شمال ویلا داشتند، امروزه در آگهی های ساخت ویلا به راحتی اعلام شده است، با داشتن 12 میلیون تومان می توانید صاحب ویلای اختصاصی در شمال شوید و این نشان می دهد که تب ویلاسازی به جان حتی کارمندان و یا مغازه داران و دلالان افتاده است و این اصلاً علامت خوبی نیست، زیرا این براساس تجربه و مشاهدات اکثر این ویلاها در بخش مهمی از طول سال خالی از سکنه بوده و بدون استفاده است. وقتی یک زمین شالیزار و یا یک قسمت از جنگل تبدیل به ویلا می شود، برای همیشه از چرخه تولید می افتد و دیگر امکان برگشت به حالت اولیه ندارد. حال سؤال این است که چه کسانی در تغییر کاربری شالیزارها و یا جنگلزارهای شمال نقش دارند. متأسفانه نبود قانون بازدارنده در این زمینه و نبود دستگاه های نظارتی و متولی باعث شده، عده ای اندک از کارمندان همدست دلالان شده و با بالا گرفتن عطش ویلاسازی و نیز توهم رسیدن به ثروت های نجومی بدون زحمت و یک شبه پولدار شدن، باعث شده تب ویلاسازی و رسیدن به سودهای کلان در مردم بالا گیرد.عده ای هم با دادن رشوه و تطمیع عده ای دست اندرکار شبکه های تغییر کاربری غیر قانونی و دست اندازی به منابع طبیعی و شالیزاری راه اندازی کرده اند. البته لازم به ذکر است که بسیاری از اطلاعیه های ساخت و واگذاری ویلا کلاهبرداری بوده و به این دلیل می خواهند مردم را به اصطلاح سرکیسه کنند. اما وظیفه نهادهای نظارتی و دستگاه های متولی این است که از حریم شالیزارها و جنگل های شمال و حتی زمین های کشاورزی خارج از شمال حراست کنند. همانگونه که در کتاب های فقهی مصادیق انفال شامل قله کوه ها، دریاها، بیابان ها، کویر، جنگل و کف رودخانه ها و معادن بزرگ ذکر شده است و در ادامه آمده است، انفال ثروت عمومی متعلق به همه نسل ها است که در هر زمان از نظر شرعی مدیریت آن برعهده امام معصوم(ع) و در زمان غیبت برعهده نایب امام است. بنابراین جنگل های شمال که مصداق بارزی از انفال است، متعلق به همه نسل ها حتی نسل های آینده است و آیندگان هم حق دارند از جنگل های شمال و دریا استفاده کنند و ما حق نداریم این مواهب الهی را از بین ببریم. با سفر به شمال کشور به راحتی سقف های رنگارنگ ویلاها در میان جنگل ها و شالیزارها را می بینیم و هر رهگذری متوجه می شود، انگار جنگل های شمال با مردم قهر کرده اند و حالت پژمرده دارند، چون که از یک طرف به وسیله ویلاها احاطه شده و از طرف دیگر یک روز اداره برق، یک روز اداره آب، یک روز اداره گاز، یک روز به نام جاده سازی و هر روز به بهانه ای بخشی از جنگل های خدادادی تخریب می شود. امروز تب ویلاسازی و تغییر کاربری زمین های کشاورزی نه تنها در شمال کشور، بلکه در گستره ایران اسلامی به چشم می خورد و وظیفه حاکمیت حفظ کاربری زمین های کشاورزی و حفظ امنیت غذایی جامعه، امنیت درآمد و شغل روستاییان و کشاورزان است، تا به این وسیله علاوه بر این امنیت غذایی مردم از مهاجرت روستاییان به شهرها و مفاسد دیگر ناشی از مهاجرت ها جلوگیری کند. بیائید طبیعت را دوست داشته باشیم و با مهربانی با آن رفتار کنیم، چون طبیعت تکرار شدنی نیست، حفظ شدنی است./فارس