اختصاصی/ وعده و وعید قبل از مذاکره؛
۱۳۹۵/۰۳/۲۴ ۱۲:۳۸ چاپ
واگذاری داماش به شهرداری رشت بدون اطلاع شهردار
اختصاصی گیل خبر/ سامان بدر: «سوپر من شهر» این تیتر یکی از روزنامه های گیلان با تصویر سوپرمنی از شهردار رشت بعد از انتشار خبر واگذاری داماش به شهرداری رشت بود. بعد از آن که دکتر ثابت قدم طی نامه ای به مدیرکل ورزش و جوانان گیلان درخواست کرد که یکی از دو تیم داماش یا سپیدرود به این نهاد واگذار شود مسعود رهنما خبر از واگذاری داماش به شهرداری را داد. IMG_5687 اما واقعیت این است که این امر هنوز مورد موافقت شهرداری رشت واقع نشده است و مدیرکل ورزش و جوانان از قول خود چنین سخنی را خطاب به هواداران داد و یکشنبه شب نیز جهت این موضوع با هواداران داماش تشکیل جلسه داد. در تماسی که با شهردار رشت داشتیم وی چنین مساله ای را تکذیب کرد که درباره واگذاری قطعی داماش با او گفت و گو شده است. شنیده ها نیز از آن حکایت دارد که شهردار بیشتر مایل بود که سپیدرود تیم مورد علاقه اش را به شهرداری واگذار کند. تیمی که در سال گذشته شنیده شده است نزدیک به یک میلیارد تومان کمک نقدی و غیرنقدی به این تیم شده است و بارها برای تماشای بازی آن در ورزشگاه حاضر شد. در حالی که  از سوی شهرداری برای داماش شاید در حدود صد میلیون تومان کمک شده بود. در صورت واگذاری داماش به شهرداری مشخص است که دیگر سپیدرودی ها نمی توانند انتظار حمایت چندانی از این نهاد داشته باشند. از آنجا  که در سال گذشته کمک های شهرداری در برهه های مختلف به کمک این تیم آمد ممکن است مشکلات زیادی را برای این تیم در دسته اول بوجود بیاورد. از سوی دیگر شاهد آن هستیم که مالکیت داماش نامشخص است و روند بدهی های این تیم آن چنان زیاده بوده که مالکین قبلی برای فرار از آن نام باشگاه را تغییر دادند. البته می توان این حق را به مسعود رهنما داد که در این قضیه سعی کرده با سیاست پیش برود و جلوی انحلال داماش را بگیرد و آن ها را از بلاتکلیفی نجات دهد. ظاهر مساله این است که سپیدرود دارای یک هیات مدیره ثابت است و بدنبال درآمد پایدار می رود، پس نجات داماش در اولویت قرار دارد، از سوی دیگر داماش در لیگ دو به اندازه لیگ یک هزینه ای ندارد. اما این خطر نیز می رود که سپیدرود یکی از حامیان مالی خود را از دست بدهد. آن هم در این شرایطی که به نظر می رسد افق مناسبی برای این تیم وجود ندارد. با این حال مذاکرات نهایی در این قضیه هنوز انجام نگرفته و بهتر بود قبل از وعده های اینچنینی همه چیز را موکول به پایان مذاکرات و بیانیه نهایی می کرد. شاید از حاصل آن چیز دیگری حاصل می شد که حتی هر دو تیم از آن نفع ببرند.