- دکترمحمدرضا عارف باید رییس مجلس دهم باشد

بابک کاظمی

دکترمحمدرضا عارف باید رییس مجلس دهم باشد

۱۳۹۵/۰۲/۲۸ ۰۶:۲۲

قوه مقننه یکی از قوای تاثیر گزار درکشور عزیزایران اسلامی می باشدکه منتخبین این قوه با آرای مستقیم مردم انتخاب می گردنددرکشورعزیزمان بعدارپیروزی انقلاب ده دوره انتخابات مجلس را تجربه کرده است که تمتمی این مجالس درطول این ایام وسالها فراز نشیب های را سپری کرده اندودرهردوره نیز مردم به فراخورشعورسیاسی خود نمایندگانی رابرگزیده اندکه وظیفه ی وکالت مردم درامرقانون گذاری راداشته باشند.انتخابات دوره ی دهم مجلس شورای اسلامی ازاهمیت وحساسیت ویژه ای برخورداربود؛انتخاباتی که ردصلاحیت های گسترده اصلاح طلبان درتاریخ سیاسی کشورماندگارشدولی تمامی این بی مهری هامانع ازقهرسیاسیون اصلاح طلب ازانتخابات نشد چراکه اصلاح طلبان تجربه کرده بودند هرزمانی که باانتخابات قهرکنندشاهدظهوراحمدی نژادی ها عوام فریب خواهندبود.

بنده بعنوان یک ایرانی اصلاح طلب دکترعارف را هم انتخابات ریاست جمهوری 92وهم درانتخابات مجلس شورای اسلامی سال 95 بعنوان یک قهرمان سیاسی اصلاح طلب می دانم که درسال 92با ایثارخودباعث پیروزی دولت تدبیر وامید شد وهم درسال95باتدبیر خودباعث پیروزی لیست امید درکشورخصوصا تهران شد

پیام مردم در انتخابات هفتم اسفند94 و دهم اردیبهشت 95 تغییر اساسی و زیر بنایی در چیدمان و ساختار مجلس دهم بوده است این مهم را ملت ایران با کشیدن خط بطلان بر روی اصولگرایان و نوشتن نام اعضای لیست امید در برگه های رای خود نشان دادند و محمدرضا عارف را به عنوان منتخب نخست خود در پایتخت برگزیدند و با رای خود به معاون اول دولت اصلاحات، رئیس مجلس دهم را برگزیدند

روزگاری رئیس مجلس ششم پس از رسیدن به کرسی ریاست مدعی شده بود که «من یک سخنگو نیستم و جایگاه رییس قوه مقننه در حد رییسان دو قوه دیگر است» و چنین ادعایی در چندین مورد از جمله بررسی اعتبارنامه حداد عادل و یا پرونده حسین لقمانیان خود را نشان داد، اما عملکرد حداد عادل در مجلس هفتم عملا قدرت ریاست مجلس را به کمترین حد خود رساند تا اینکه نوبت به علی لاریجانی رسید. لاریجانی اگرچه در مجلس هشتم تلاش کرد جایگاه واقعی مجلس را به محمود احمدی نژاد بقبولاند، اما در مجلس نهم قدرتِ ریاست را به رخ همراهان و منتقدان خود کشید به گونه ای که بسیاری از نمایندگانِ وقت، بارها از نقش تاثیرگذار وی در داخل و خارج از مجلس انتقاد کردند.

فارغ از بررسی عملکرد روسای قوه مقننه در چند دوره اخیر، جمله بالا تااندازه ای پتانسیل بالقوه ریاست پارلمان در ایران را نشان می دهد؛ ظرفیتی که در دوره حداد عادل کمتر به مرحله عمل رسید اما در دیگر ادوار مجلس نمونه های فراوانی برای اشاره دیده می شود که تایید برجام در ۲۰ دقیقه، آخرین و بارزترین مثال است. علاوه براین در تمام ادوار رقابتی مجلس شورای اسلامی، فردی از حزب یا گروه پیروز انتخابات، بر کرسی ریاست تکیه زد و اکنون که تمام شواهد حکایت از پیروزی ائتلاف امید در دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی دارد، ریاست منتخب اول مردم تهران در انتخابات ۷ اسفند -که به گواه کارشناسان نقش تاثیرگذاری در این پیروزی نیز داشته- امر منطقی و معقولی است. علاوه بر مورد ذکر شده، دلایل دیگری بر لزوم ریاست عارف نیز می توان مطرح کرد که به نظر می آید در صورت عدم تحقق چنین مسئله، اعضای ائتلاف باید برای افکار عمومی توضیحات قانع کننده ای ارائه دهند:

کارشناسان و تحلیل گران اصلاح طلب، بارها و بارها بر لزوم تحزب گرایی و حرکت به سمت تحقق آن سخن گفته اند، اکنون که مردم در کنشی نزدیک به حزب گرایی، ائتلاف امید را برگزیده اند، انتظار دارند که نمود مجلس آینده یعنی کرسی ریاست به این ائتلاف برسد و نه فرد یا گروه دیگر. آیا صرف حمایت لاریجانی از دولت در تایید برجام، می تواند پوششی برای نادیده گرفتن چنین خواسته ای باشد چه آنکه هنوز انتقادات به پیمان شکنی الهه راستگو در انتخاب شهردار تهران از اذهان عمومی پاک نشده است.

در انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، علی لاریجانی حاضر نشد نام خود را در هیچ لیست، گروه و یا ائتلافی وارد کند و با تابلوی استقلال پا به کارزار رقابت گذاشت. آیا ریاست یک فرد با فرض داشتن حامیان فراوان در دو جناح اصلاح طلب و اصول گرا، به معنای ارجحیت لابی بر تحزب تعبیر نخواهد شد؟ (این سوال زمانی جدی تر می شود که به یاد بیاوریم روز ۷ اسفند مردم تهران یک لیست ناشناخته را با آرایی بی سابقه بر ۳۰ سیاستمدار شاخص اصول گرا ترجیح دادند.)

حتی تندروترین کارشناسان اصول گرا نیز هنگام تحلیل انتخابات مجلس دهم، از پیام «تغییر و تحول خواهی مردم در مجلس» سخن می گویند و شاید پربیراه نباشد اگر بگوییم تغییر در مجلس با تغییر در ریاست انتخابی تکمیل می شود، اکنون که مردم چنین پیامی را به این آشکاری بیان و انتقال دادند شاید تحول در ریاست پارلمان امری عادی و واجب به نظر آید.

نکته پایانی این که نمایندگان محترمی که بالیست امید وارد مجلس شده اند باید وفای به عهد داشته باشندوحمایت همه جانبه ی خود راازریاست دکترعارف بعمل اورند وبا حمایت کردن از ریاست دکترعارف برمجلس برموکلان خودثابت نمایند که وکیلان صادقی هستند وگرنه این چهارسال هم زودمیگذرد