اختصاصی گیل خبر/ از همان سال 83 که حجت الاسلام ناطق نوری به نشانه قهر جلسات تلاش برای ائتلاف کاندیدای اصولگرایان در انتخابات ریاست جمهوری را کنسل کرد اصولگرایان در تلاش برای رسیدن به وحدت با مشکلات بزرگی روبه رو شده اند. هرچند نتیجه سال 84 برای اصولگرایان شیرین به نظر می رسید اما همین عدم اجماع بین نیروهای اصولگرائی که بعد از آن به کرات دیده شد به معضل بزرگی تبدیل شد که برآیند آن در سال 92 خودش را نشان داد. جائی که وزیر خارجه اسبق به نامه آیت الله مهدوی کنی پاسخی نداد و انصراف از روی ناچاری غلامعلی حدادعادل نیز موجبات وفاق در این اردوگاه نشد تا دو روز قبل از انتخابات،حسین شریعتمداری در سر مقاله کیهان ( چرا نهر رودخانه باشید) از عدم اجماع اصولگریان و احتمال پیروزی رقیب گلایه کند. در گیلان نیز مدت هاست که جریان اصولگرائی برای به دست آوردن اجماع مناسب بین کاندیداهای خود به مشکل برخورده اند. این امر را می توان در تعدد کاندیداهای این جریان در انتخابات مجلس آتی مشاهده کرد که مشخص است بسیاری از این افراد حاضر نیستند به نفع کاندیدای مورد حمایت ائتلاف کنار روند. در بحث تعیین مصداق اصولگرائی نیز هر کدام سعی دارند تفاوت خود را با منتسبان اصولگرای دیگر نشان دهند. حجت الاسلام محمدرضا عباسی نماینده سابق ولی فقیه در سپاه گیلان و کاندیدای این دوره مجلس از رشت در تفاوت اصولگرائی خود با دیگران ابراز می دارد: «من در صورت ورود به انتخابات با تفکر اصولگرایی وارد این عرصه میشوم ولی نه به مانند کسانی که اصولگرایی را یدک می کشند وهمه چیز را برای کسب منافع خویش مصادره می کنند،اهل سازشند،اهل معامله اند،از ولایت و ارزشها برایشان فقط یک لفظ و کلامی مانده است.بلکه اصوالگرایی که دغدغه های رهبری برایش اهم است و درمقابل خائن و دروغگو باز می ایستد.اصوالگرایی که متعهد به راه وخون شهدا باشدوخدمتگزار به مردم باشد.» طعنه های سنگین حجت الاسلام عباسی به برخی از اصولگرایان را بسیاری دیگر از کاندیداها نیز بیان داشته اند. نمونه آن را در نقد محمد علی رمضانی دستک از اصولگرایان شهرستان آستانه به نماینده فعلی این شهرستان باید جستجو کرد. جائی که معتقد است هیچ گونه قرابت فکری با وی ندارد و حتی قربانی را در دایره اصولگرایان واقعی نمی داند. در زمان ثبت نام کاندیداهای اصولگرا نیز وقتی از آن ها درباره اجماع اصولگرایان پرسیده می شد بر این نکته تاکید داشتند که تا آخر در صحنه خواهند ماند و خود را در لیست مردم می بینند. با نگاهی به دوره قبل انتخابات مجلس و معرفی کاندیداهای ائتلاف اصولگرایان در انتخاباتی که اصلاح طلبان نیز حضور نداشتند متوجه می شویم که در نهایت تنها محمد حسین قربانی و جبار کوچکی نژاد توانستند جواز ورود به مجلس را پیدا کنند و دیگر کاندیداهای اصولگرا به صورت مستقل حاضر بودند. حال با حضور دولت اعتدال در راس کار بسیاری از همان کاندیداهای اصولگرا نیز به عنوان یکی از مدافعین دولت مبدل شده اند. در این دوره هم هرچند حضور نفراتی چون کوچکی نژاد و سردار آقازاده در لیست اصولگرایان قطعی به نظر می رسد اما مشخص است که آن ها در صورت عدم حضور نیز بازهم در انتخابات شرکت خواهند کرد. حتی فرماندار سابق رشت نیز هرچند حضور خود را در لیست سه نفره رشت قطعی می بیند اما مشخص است که وی نیز نیامده است زمین این بازی را به دیگر کاندیداها محول نماید. با توجه به روند فعلی احتمال اجماع و ائتلاف بین کاندیداهای اصولگرای گیلان بیشتر به یک رویا می ماند و مشخص است که حضور هرکدام از این نفرات میزان رای قابل توجهی را از این کاندیداها کم می کند. این همان «نهر رودخانه» ای است که کیهان در انتخابات گذشته از آن گلایه کرده بود و حال بعید نیست قبل از 7 اسفند یادداشتی شبیه آن را باز نشر کند.