پس از پیروزی دولت تدبیر و امید عده ای از دوستان در کشور سعی کردند تیتر دولت را به دولت اعتدال تغییر دهند و مدت زیادی نگذشته بود که با انتشار اسامی لیست پیشنهادی هیئت وزیران مورد نظر خود کابینه و اعتدالی و کمی هم کارگزارانی را به خورد جامعه می دادند، زیرا نیک می دانستند که شاید بتوانند از زیر سایه ی اصلاحات بدر آیند اما از زیر سایه ی کارگزاران ممکن نیست.

این آرزوی بزرگ با معرفی کابینه ی دولت تدبیر و امید رنگ باخت و برخی از دوستان معتدل شده ی ما را ناامید کرد و به اردوگاه قبلی خود بازگرداند جز جمع محدودی که از این قِبَل فرمانداری ها و ادارات کل را فتح کردند و امروز هم چنان واژه ی اعتدال را غلیظ بر زبان می آورند که گویی از سال تاسیس حزب اعتدال و توسعه عضو رسمی آن بوده اند!

 وقتی معاون اول رئیس جمهور که به گمان دوستان اعتدالی دبیر کل حزب خودشان باید می شد و از حزب مادر ( کارگزاران سازندگی) انتخاب شد روزنه های امید تنگ تر و رویاهای ساخته و پرداخته ی آنها ویران تر از پیش شد و در برهه ی کوتاهی روی به انتقاد از اعتدال و شیوه ی عمل آنان آوردند اما هنوز صبر را در سبد اعتدالی خود حفظ کرده بودند.

با سفر رئیس جمهور به برخی استان ها و به دلیل ضعف پایگاه مردمی جریان اعتدالی مسئولین و حتی اندک مسئولین منتسب به اعتدال و توسعه هم دست به دامن اصلاح طلبان شدند تا بتوانند آبرو و مشروعیت مردمی کسب کنند و در معدود استان هایی هم که عملکرد آنان هیچ راه بازگشتی باقی نگذاشته بود استقبال از رئیس جمهور خیلی خوشایند دولت تدبیر و امید نبود.

پروژه ی گفتمان سازی جمعی محدود در کشور که در همان آغاز راه نمی دانم با توجه به درک شرایط یا دستور از بالا متوقف شد در برخی از استان ها همچنان ادامه دارد و به نظر می رسد دبیر کل حزب اعتدال و توسعه دستور آغاز رسالت خود را از استان خود داده باشند که اعضای این حزب هر روز بر جدا سازی اصلاحات و اعتدال مُصرتر می شوند و این حرکت تا امروز دوبار آنان را و شخص دبیر حزب استان را که از قضا رئیس سازمان برنامه و بودجه هم هستند با سالن های خالی مراسمی اعتدالی با بیش از دو ساعت تاخیر مواجه کرده است.

 سعدی برگ درختان سبز را هم در نظر هوشیار دفتری برای معرفت و شناخت معرفی کرده است و در عجبم از دوستانی که با چنین دفاتر و نشانه های بزرگی پی به اشتباه خود نمی برند و همچنان بر همان تئوری گفتمان سازی خود اصرار دارند تا علاوه بر سالن ها که نشانه هایی پیش از انتخابات است صندوق ها را از نام اعتدال خالی ببینند که هرگز به نفع گفتمان اصلاح طلبی و جریان اعتدالی نخواهد بود.

ترجمه کرده اند که تئوریسین های مکتب فرانکفورت نظر آقای مارکس را که معتقد بود فیلسوفان فقط جهان را به طرق مختلف تفسیر کرده اند و مهم تغییر آن است، را با نگاهی انتقادی به نظریه ی وقتی عمل ناکام می ماند ریشه نظری آن عمل باید مورد بازبینی قرار گیرد تغییر داده اند و ما هم از آنان که در نوشته هایشان مدام از نام اندیشمندان غربی استفاده می کنند انتظار داریم کمی هم در حوزه ی عمل به آن نوشته ها توجه داشته باشند.