گیل خبر/ یکی از مشکلات عمده نظام اجرایی و همچنین نظام پارلمانی کشور این است که افرادی که در راس این نهادها هستند غالباً به اتکاء کاراکتر شخصیتی خودشان به این جایگاه ها می رسند. البته به این معنا نیست که از حمایت گروه ها، اقشار و یا نهادها برخوردار نیستند بلکه معمولاً خودشان در یک فرآیند سیاسی که بیشتر محصول عملکرد فعل و انفعال فعالیت های سیاسی خودشان است به مجلس یا قوه مجریه راه پیدا می کنند. واقعیت مطلب این است که اداره کشور در بخش های مختلف تابع یک نظام اداری منسجم و منطبقی است و کسانی که در راس قرار می گیرند، اگر قبل از اینکه به این سمت ها برسند، برنامه ای برای پیشرفت به مردم ارائه ندهند مورد استقبال مردم واقع نمی شوند. اما اشکال کار اینجاست که چون در قالب حزب و گروه های سیاسی که پاسخگو باشند، رای نمی گیرند، در نتیجه اگر به بخشی از وعده ها و برنامه های خود عمل نکنند، پاسخگویی برای آنها نه تنها وجود ندارد بلکه مردم ممکن است دیگر فقط به خود آن شخص رای ندهند اما به نهادها و یا احزابی که از وی حمایت کردند، به دلیل عدم شناخت، رای بدهند. امروزه در دنیا افراد برنامه ها را بیان نمی کنند بلکه احزاب هستند که برنامه ها را اعلام می نمایند و بر همین اساس در مقابل عدم اجرای برنامه هایشان نیز پاسخگو هستند. به نظر می رسد راه حل این باشد که ما در کشور احزاب قوی داشته باشیم. به عبارت دیگر حزب باید در مقابل عملکرد مسئولان پاسخگو باشد. اگر چنین اتفاقی بیفتد، به طور حتم فراز و فرودهای کمی در زمینه اجرا و همچنین پروسه قانون گذاری خواهیم داشت. دکتر هادی حق شناس