اختصاصی / گیل خبر، در چندسال گذشته نسبت به احترام شخصیت های تاریخی و بزرگ استان گیلان در قالب بزرگداشت، نصب تندیس ، تمبر، کتاب و معرفی نامه اقداماتی انجام شده که با همه نقدهاو مشکلات در نوع خود ارزشمند است. با این حال هنوز کسانی هستند که به نسبت خدمات و اقدامات ارزشمندتان برای شهر رشت، کار خاصی انجام نگرفته است. یکی از نام آورترین این افراد بدون شک آرسن میناسیان معروف به موسیو آرسن است. در مورد اهمیت جایگاه آرسن میناسیان همین بس که نام اولین آسایشگاه معلولین و اولین داروخانه شبانه روزی به نام وی گره خورده که نشان دهنده این است که در اعتلای نام گیلان و شهر رشت تا چه اندازه کوشا بوده است. این ارمنی گیلانی با تلاش برای ایجاد کارهای خیرانه تا آن جا پیش رفته بود که حتی در مراسم محرم نیز شرکت می کرد و در میان حوادث و بلایای طبیعی خود سعی می نمود به یاری مجروحان و مصدومان بشتابد. همین که روز اعلام فوت وی در سال ۵۶ شهر رشت به حالت نیمه تعطیل در آمد و عزاداری باشکوهی جهت تشییع وی انجام گرفت جایگاه والایش در میان مردم را نشان می دهد. در چندسال گذشته سعی شده با چاپ تمبر و معرفی وی به عنوان یک فرد خیر از وی یادی به میان آورده شود. اما این ها برای بزرگداشت میناسیان بسیار کم به نظر می رسد. حال که در گیلان به خصوص رشت و منطقه آزاد انزلی تندیسهایی از بزرگان چون میرزاکوچک خان جنگلی، محمودنامجو، سیروس قایقران، شهید املاکی، شیون فومنی، دکتر معین، دکتر حشمت، دکتر بهزاد و آیت الله ضیابری و بهجت و بزرگان زنده چون پروفسور سمیعی،پروفسور اکبرزاده و پروفسور رضا نصب شده است و در نظر گرفته شده که تندیس هایی نیز از کاشف السلطنه و حسن امیدزاده معلم فداکار شفتی نیز ساخته شود خوب است که جایگاه مرد بزرگی چون آرسن میناسیان فراموش نشود. همچنین می توان در قالب بزرگداشتی با حضور ارامنه دیگر همچون لوریس چکنواریان با برگزاری مراسم یادبودی از تلاش های وی در غیابش تقدیر نمود تا ارزش و جایگاه آرسن میناسیان به عنوان واقعی غیر مسلمان بیشتر شناخته شود. هرچه باشد برای کسی که برای اولین بار نام گیلان را در خدمت رسانی به همنوعان ثبت کرده است چندان مناسب نیست که جهت بزرگداشت و تقدیر از اقداماتش در رده آخر قرار گیرد، تقدیری که به نوعی یادآور ارزشهای وقف عام برای شهروندانی است که درگیر مشکلات روزمره خویش اند.