گیل خبر/ کبوتر بازی یا همان کفتر بازی که با مطالعه تاریخ پس از اسلام به عنوان یک سرگرمی شیرین همواره رایج بوده است و آنرا یکی از بازیهای سنتی ما ایرانیان قلمداد می کنند درسهای فراوانی برای آموختن دارد که کاش کتاب تمایم و الحمائم را اهالی سیاست حتما بخوانند. این سرگرمی چنان ریشه دارد که شخصیت سیاسی فرهنگی همچون ملک الشعرای بهار هم دستی در این کار داشته است و محی الدین بن عبد الظاهر کتابی در این زمینه به رشته تحریر در آورده اند و شخص ملک الشعرا ابیاتی چند در این زمینه به رشته سخن در آورده اند. این سرگرمی به ظاهر شیرین آنچنان در منطقه ما و شاید در عصر و دوران ما فراگیر نبوده است که نگارنده تجربه کرده باشد و فقط به خواندن و شنیدن از دیگران بسنده کرده و به اندک داشته از این ورزش سنتی می داند که اگر کبوتر بازی در اول کار کفتر را بیش از اندازه در دست بفشارد موجب کند شدن پرواز، کم رمق شدن پرنده، شکست در مبارزه ها و مشاهده شده است که نو آموزان از شدت علاقه به پرنده آنچنان سخت فشارش می دهند که موجب هلاکت پرنده صلح می شوند! حال داستان برخی از حامیان دولت بویژه آنان که اعتدال لقلقه زبانشان است و تدبیر و امیدش را فراموش کرده اند یادآور همان داستان کبوتر و کفتر باز ناشی است که بیش از حد می فشارند و ممکن است این جریان تازه شکوفه داده را در حد همان نهال کوچک خشک کنند و اجازه بزرگ شدن ندهند زیرا نگران کوتاه شدن دست خود از دایره قدرت هستند و بس! جمله ای که در ذیل می آید وام گرفته شده از مطالعات پیشین است و از آنجایی که منبع دقیق آنرا نمی دانم بدون ذکر منبعی می آورم: مشکل برخی از همراهان و بعضا مخالفان این است که کمتر به خود زحمت بزرگ شدن می دهند و بزرگ تر فکر کردن را هم کار راحتی نمی بینند و تمام تلاش این تیپ از افراد کوچک تر کردن دیگران و اندیشه ها در خور و اندازه قد خود و خرد خود است و یا از فرط علاقه بیش از حد و خارج از اندازه لازم، به فکر و ایده مد نظر خود می پردازند و آنچنان فشار می دهند که اندیشه عقیم می ماند و رشد نمی کند. توسنی کردم ندانستم همی کز کشیدن سخت تر گردد کمند سام سکوتی بداغ پایگاه گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود