به گزارش گیل خبر، در دورانی که بی آبی و کم آبی نفس های حیات را در بعضی از نقاط کشور به شماره انداخته، در زمانی که آب جیره بندی می شود و خیس شدن زیر باران رویای بسیاری از زنان و مردان سرزمین من است. در زمانی که هامون ها و زاینده رودها اندک اندک به صفحات کتب تاریخی می روند، بی انصافی است که این حجم از باران رحمتِ بی حساب بر سر خوانِ دارا و ندار در گیلان ببارد و شکری در پی نداشته باشد؛ یالعجب که بعضی ها گله هم می کنند. بگذریم ازین که بحران آب و جنگ بر سر آب، از چالش های پیش روی ماست. مسئله ی این یادداشت کوتاه، یادآوری این نکته است که بعد از شکر، شهرهای ما احتیاج به شبکه فاضلاب هم دارند. با گسترش شهرهای کوچک و افزایش جمعیت و ساخت و سازهای جدید، دیگر سیستم های سنتی دفع فاضلاب ناکارآمد خواهد بود. حفر چاه و سپردن فاضلاب به زمین مشکلات عدیده ای را به همراه خواهد داشت. با توجه به تعدد این چاه ها در یک محدوده مشخص، خیلی زود این چاه ها اعلام می کنند که دیگر تحمل این حجم از محصولات انسانی را ندارند و همان وقت است که ما چاره ای جز سپردن آ ن ها به رودخانه ها نداریم. گرفتن و توقیف کردن و جریمه کردن تا زمانی که اداره ی آب و فاضلاب فراموش کرده است، به خاطر نیمی از نامی که به یدک می کشد، وظیفه دارد فکری عاجل برای معضل بزرگ "فاضلاب" بکند، بی نتیجه خواهد بود. تصورش سخت نیست که چه معضلی درآینده گریبان ما و نسل بعدی را خواهد گرفت. متاسف خواهم بود که بنابر روایت شاهدان عینی ماجرا بگویم که در زمان بارندگی که سطح آب چاه های فاضلاب بالا می آیند، بعضی از شهروندان با گذاشتن پمپ، چاه فاضلاب را به جوی آب کنار خیابان ها تخلیه می کنند. شیوع بیماری ها، آلوده شدن سفره های زیر زمینی و از بین رفتن موجودات آبزی از پیامدهای آشکار آن خواهد بود. در حالیکه معماری پایدار مسئله روز دنیاست و امروزه برج هایی با میزان آلودگی زیست محیطی نزدیک به صفر ساخته می شوند؛ در جایی که به دلیل میزان بارش قابل توجه، تنها با جمع آوری آب باران از ناودان های خانه ها، می توان حجم قابل توجهی از نیاز به آب برای مصارف غیرآشامیدنی را تامین کرد؛ جای تاسف دارد که نه شهروندان به فکر ذخیره آن هستند و صد البته نه شهر، دارای شبکه فاضلابی است که توانایی جمع آوری آب باران و فاضلاب را داشته باشد تا بعد از تصفیه، بدون آلودگی صرف کارهای درست شود. خلاصه ما هم پیش از باران باید دعا کنیم که باران ببارد و هم پس از آن باید دست به دامن خداوند شویم تا هر بارانی که می بارد، به اندازه ببارد و ناگهانی نبارد که آب معابر ما را بگیرد، چرا که مدینه فاضله ی ما شبکه فاضلاب ندارد. سهیل آصفی