به گزارش گیل خبر، حاج غلامحسن یوسفی، ابوالشهدای فقید گیلان را کمتر کسی است که در این استان نشناسد؛ پیر بسیجی که ولایتمداری مهمترین شاخصه وی به شهادت بسیاری از متدینین و انقلابیون گیلان است. ساعت ۲۲ شب یکی از روزهای اردیبهشت سال ۸۰ بود که صدای زنگ در قدیمی منزل شهیدان قدرت الله، محمود و محمد یوسفی در پیربازار به صدا درآمد؛ نور همه جا را فرا گرفته است و پیربازار بوی یار می دهد؛ میهمان ابوالشهدا و ام الشهدای گیلان برایشان بسیار عزیز است… حاج غلامحسن راضی است جان برای او فدا کند و حاجیه خانم رضازاده مادر شهیدان یوسفی و ام الشهدای گیلان می گوید کاش ۱۰۰ فرزند داشتم و همه آنها را فدای اسلام و آرمان های میهمان عزیزمان می کردیم. حاجیه خانم نگاهی به من می کند و پس از ۲۴ سال راز نگفته را که دخترش بازگو می کند را تأیید می کند، حاجیه خانم رضازاده می گوید: ” ما میهمان نداشتیم، صاحبخانه بود که آمده بود تا حالی از مریدانش جویا شود… سال ها منتظر آمدنش بودیم، زنگ خانه که نواخته شد در قلب هایمان صدای آمدن یار … به خوبی شنیده می شد… در را باز کردیم… آقا بود … آقای همه عرشیان و مولای مستضعفان و ولی امر مسلمین جهان… نور همه جا را فرا گرفته بود… آقا در گوشه اتاق خانه قدیمی امان نشست و به پدر شهیدان یوسفی و بنده به عنوان مادر فرمودند که هر کدام در یک طرف ایشان بنشینیم… اشک شوق جاری بود و مجال از ما گرفته بود… مبهوت عظمت و عزت مولا و علمدار شیعیان جهان بودیم… دلم می خواست فریاد بزنم آقاجان کاش ۱۰۰ فرزند داشتم و فدای ولایت می کردم… خجالت زده آقا بودم … صابخانه ما را شرمنده حضورش کرده بود و بی درنگ شور خاصی در قلبم داشتم… آقا از ما پرسید و حال و روز امروزمان… به او گفتیم آقاجان دار و ندار و وجودمان فدای وجود شما… برای عزت و اقتدارتان دعا می کنیم و شما هم برای عاقبت بخیری مان دعا کنید.. آقاجان، شادیم و سرمان بلند، هیچ از مال دنیا نمی خواهیم …هرچه می خواهیم فقط سلامتی و طول عمر شما و عزت و اقتدار اسلام است…” خواهر شهیدان یوسفی نیز سخن می گوید و از ناگفته های دیدار آقا با ام الشهدا و ابوالشهدای گیلان رازهای نگفته فاش می کند: ” پدرم در آن روزها وضعیت مالی خوبی نداشت… ولی هرگز لب به سخن وا نمی کرد… آقا که از ابوالشهدا پرسیدند: از وضعیت تان بگویید و چیزهایی که نیاز دارید؟ پدر در پاسخ آقا گفت: آقاجان من وضعم خوب است.. خدا را شکر می گذرد و برای خودم و خانواده ام هیچ نمی خواهم… اصرار آقا باعث می شود پدرشهیدان یوسفی باز سخن بگوید و از تقاضای مادی اش بگوید: آقاجان …. وضع مالی ما خوب است هنوز هم توان کار دارم و اگر مشکلی باشد رفع می شود… مسجدی در پیربازار داریم که بسیار بنای آن قدیمی است و نیاز به مرمت و بازسازی دارد… اگر صلاح بدانید به نوسازی و ساخت مسجد جدید در آن مکان کمکی بفرمایید… آقا هم وعده کمک می دهند و پس از مدتی مسجد نوسازی می شود و هنوز هم آن مسجد به برکت خون شهدا و کمک حضرت آقا یکی از فعال ترین مساجد گیلان است..” شهید محمد یوسفی؛ مرد مهربان شهر باران پاسدار شهید محمد یوسفی فرزند غلامحسن در بهار سال ۱۳۴۷ شمسی در روستای شمسه بیجار چشم به جهان گشود، وی دوره ابتدایی را در دبستان اسلام پیر بازار به پایان رساند و تا سوم راهنمایی در مدرسه محمد علی پیر بازاری درس خواند و به علت فعالیت انقلابی و رفتن به جبهه ترک تحصیل کرد . پس از تشکیل بسیج مستضعفین به همراه عده ای دیگر از دوستانش خردسال به عضویت بخش نوجوانان بسیج رشت در آمد و هر هفته چندین بار با شوق و اشتیاق فراوان به بسیج رشت می رفت. وی اهل ورزش بود و چند بار در مسابقات ورزشی نوجوانان بسیج به مقام قهرمانی دست یافت و در اردوهای نظامی متعدد شرکت می کرد و خود از جمله نوجوانان مشتاق و پیشگام در ایجاد واحد بسیج پیر بازار بوده است . وی در اواخر سال ۶۳ در حالی که به پدرش که به شدت بیمار بود در مغازه کمک و یاری می رساند تصمیم می گیرد به جبهه برود و پس از دیدن یک دوره آموزش یک ماهه و قبل از اعزام به جبهه به زادگاهش بر می گردد، آشنایان سعی می نمودند که او را بواسطه بیماری پدر از رفتن به جبهه پشیمان کنند اما او که راهش را انتخاب کرده بود پس از اتمام مرخصی با برادران دیگر رهسپار جبهه کردستان شد. چند روز در شهر سنندج اقامت گزید و پس از گرفتن سلاح و تجهیزات رهسپار قله سرزیر در محور سرو آباد مریوان شد و پس از یک ماه و اندی در بیست و دوم تیر ماه ۶۳ روی مین رفته و به درجه شهادت نائل آمد و پیکر پاکش را در گلستان شهدای مسجد جامع پیر بازار به خاک سپردند . عطوفت و مهربانی و مقاومت در مقابل ظلم و زور از جمله بارزترین ویژگی اخلاقی شهید محمد یوسفی به شمار می آمد. او ساده می پوشید و قناعت پیشه بود و وعظ و سخنرانی و دعای کمیل و توسل و نماز جماعت را دوست داشت. شهید قدرت الله یوسفی؛ مرد خستگی ناپذیر سومین شهید این خانواده، شهید قدرت الله یوسفی در چهارم فروردین سال ۱۳۳۹در پیربازار از توابع رشت دیده به جهان گشود. و در هفتم مرداد سال ۶۴ در عملیات قادر در منطقه اشنویه به شهادت رسید. پیکیر این شهید بزرگوار نیز در گلستان شهدای پیربازار رشت تدفین شده است. شهید محمود یوسفی؛ منادی امر به معروف بسیجی شهید محمود یوسفی کفترودی معروف به بشیر فرزند غلامحسن به سال ۱۳۴۹ شمسی در روستای شمسه بیجار به دنیا آمد. دوره ابتدایی را در زادگاهش به پایان رساند و تا سال دوم راهنمایی در مدرسه محمّد علی پیربازاری درس خواند و به علت علاقه به جبهه ترک تحصیل کرد و در سن ۱۴ سالگی رهسپار جبهه شد و با توجه به اینکه دو برادرش به شهادت رسیده بودند فرماندهان گردان ها برای شرکت در عملیات به وی اجازه نمی دادند. محمود که با خدا پیمان بسته بود و نمی شد جلوی او را گرفت با التماس از فرماندهان خود در چند عملیات پی در پی شرکت کرد و هنوز چند روز از آمدش از جبهه نگذشته بود که مجدداً همراه عده ای دیگر از برادران و همرزمانش از طرف بسیج پیربازار عازم جبهه ها گردید و سرانجام در عملیات بزرگ و حماسه آفرین کربلای ۵ در بیست و دوم دی ماه سال ۶۵ در منطقه شلمچه به آرزوی خود یعنی شهادت دست یافت و پیکر پاکش را در گلستان شهدای مسجد جامع پیربازار به خاک سپردند. این شهید عزیز از نظر اخلاقی بسیار مهربان بود و به امر به معروف و نهی از منکر توجه داشت همیشه شوخ و خندان بود و سعی می کرد کار دیگران را اصلاح کند. روضه سید الشهدا را دوست داشت و به شهادت عشق می ورزید. /صبح مشرق