گیل خبر/افشین جعفری خواه

 بیم و امید دو کفه ترازو در هر جامعه ی در حال رشد است,نه بیم محض و نه امید محض نمی تواند جامعه ی انسانی را رشد دهد, جوامع در موقعیت های دراماتیک رشد می کنند و رشد الزاما درپس پرده پایان خوش نهفته نیست , در تراژدی هم که پایان داستان غم انگیز و با مرگ قهرمان است باز هم می شود یاد گرفت که چگونه می شود بهتر زندگی کرد.

جشنواره فیلم کن امسال در شرایطی برگزار می شد که مردم , اندوهگین آبادان بودند و یا سر در گریبان مشکلات اقتصادی , اما حضور سه زن ایرانی و فیلمی با ترکیبی از چند نسل از هنرمندان ایرانی و یک داور ایرانی, آنقدر غرور آفرین و امید بخش بود که توانست مردم را توانی دوباره ببخشد.همه خوب می دانیم که ساخت یک فیلم از نوشتن فیلمنامه تا حضور در یک جشنواره معتبر مانند کن کاری بسیار سخت است آن هم در ایران که موانع بوروکراسی بیشتر از دیگر کشورهاست.آن هم در جایی که گاه حسادت و عقده های انباشته شده ی حقارت رنگ قانون و دستورالعمل می گیرد تا فیلمی پایین کشیده شود.کسی که بعد از بیست و پنج سال و دقیقا در زمان مطرح شدن فیلم در جشنواره کن تازه یادش می آید که به جنبش (me too) به پیوندد بماند که او هم می خواهد دیده شود, باشد تا فرصتی دیگر.
زرین زن ایرانی را روزگاری مردی می خواست به هر قیمتی شده , باحقارت خویش وی را بشکند و نابود کند. زهرا امیر ابراهیمی قهرمانانه نه تنها نشکست بلکه تلاش کرد تا به جایی برسد که حتی خیلی از بازیگران اروپایی و امریکایی آرزوی آن را دارند.زمانی که خبر را دیدم از میزان خوشحالی بغض ترکید و اشک جاری شد برای سربلندی و افتخار ایران , و مهمتر زن ایرانی که حالا نخل زرین در دست اوست و شاید اشک برای این بود که کاش همه می توانستیم به شایستگی هایی که بایست می رسیدیم.
کن امسال پیامهای زیادی برای جهانیان داشت, بار دیگر جهان دریافت که فردای ایران در دستان زنان است , فردای ایران رنگ و بوی صلح و زندگی می دهد و دیگر آن که ایران با کشورهای همسایه بسیار فاصله دارد. چرا از ترکیه , پاکستان, امارات, عربستان و حتی از ژاپن, هند , چین و کره جنوبی فیلمی در جشنواره نبود ؟! چرا سینمای ایران باید حرف برای گفتن داشته باشد؟! سینمای ایران افت و خیز زیاد کشید اما دارد به جایگاهش می رسد و زنان ایران خستگی ناپذیرتر.یادی باید کرد از عباس کیارستمی که یکی از هموار کنندگان راه سینمای ایران بود, شاید سینمای او از نوع داستان گویی و دراماتیک نبود اما به نسل های بعد از خودش اعتماد به نفس داد تا سعید روستایی با سینمای بر پایه درام و داستان پر پیچ و خم جذاب , مسیری تازه بگشاید , اگرچه این مسیر قبلا با اصغر فرهادی نشانه گذاری شد فرهادی حالا تنها یک فیلم ساز نیست با حضورش در هیات داوران، دیپلمات سینمای ایران است و چه بسا بدون هیچ ادعا و شعاری پیام صلح و دوستی داشته و دارد.سعید پور صمیمی بازیگر بی نظیر و صاحب سبک پا به پای جوانان خستگی ناپذیر ظاهرشد و رسید به جایی که خیلی وقت پیش شایسته اش بود.
در جشنواره کن 2022 ایران چهره ای کاملا متفاوت و فردایی از خود نشان داد, ازنمایش زیبایی در فرش قرمز تا مصاحبه های پخته و حساب شده, این نسل دارد نشان می دهد که روشنفکر و روشنفکری که عده ای صد سال مدعی آن هستند, به شعار دادن و تهییج و تحریک نیست, به شعور است و خرد و خلق زیبایی تفکر برانگیز.