دغدغه های فرهنگی(32)؛افشین جعفری خواه
۱۴۰۱/۰۲/۰۹ ۱۵:۵۶ چاپ

گیل خبر/ در پی فراخوان پایگاه خبری تحلیلی گیل خبر به منظور طرح مباحث حرفه‌ای و بیان چالش‌ها و مشکلات حوزه فرهنگ و هنر و همچنین ایجاد گفتمان توسعه فرهنگی توسط متخصصین امر در استان گیلان، از این پس ذیل عنوان "دغدغه‌های فرهنگی" شاهد مقالات، نقطه نظرات، نقدها و یادداشت های هنرمندان و فعالان فرهنگی خواهیم بود.

در سی و دومین شماره از سلسله مطالب "دغدغه‌های فرهنگی" یادداشت افشین جعفری خواه را میخوانیم:

هنرمندان و اهل فرهنگ چه کار باید می کردند که نکردند؟! چه آسیبی به اعتماد عمومی زدند؟ چه نارضایتی در سطح ملی ایجاد کردند؟ کجا سوژه بی آبرویی و تضعیف ایران و ایرانی شدند؟ آیا به اندازه ای که وطن پرست و طرفدار مردم و فرهنگ خودشان بودند و به ایران و ایرانی بودن افتخار کردند, مورد احترام و قدردانی قرار گرفتند؟ هنر ایران در بعد از انقلاب به ویژه در سینما و موسیقی و حتی تاتر در مقاطعی افتخار و اعتبار جهانی کسب کرده, جهانیان دست کم نخبگانش, ایران را با سینمای کیارستمی, فرهادی و ....... شناختند.لحظه ای که برای فیلم ایرانی در جشنواره ای معتبر و جهانی به پاخاستند و کف زدند و تحسین کردند این تنها شخص هنرمند و فیلمساز نبود که داشت تشویق می شد این ایران بود که تشویق می شد, این ایران بود که داشت اعتبار کسب می کرد و جهان داشت با طرز نگرش و جهان بینی انسان ایرانی و فرهنگ ایرانی آشنا می شد.زمانی که اصغر فرهادی اسکار گرفت این مردم ایران بودند که اسکار گرفتند و سربلند شدند,این زبان فارسی بود که داشت تحسین می شد.

هرگز هنر در هیچ جای جهان باعث آشوب , جنگ و نسل کشی نشده است, اساسا بین هنر و زشتی و ویرانی نسبتی برقرار نیست, هنرمند حتی اگر بخواهد هم نمی تواند خراب کند چون اساس کارش بر خلاقیت و ساختن زیبایی است و هنرمند نمی تواند جز زیبایی چیز دیگری به وجود بیاورد.حتی اگر برخی از سیاست مداران مدعی شوند که برخی از هنرمندان سیاه نمایی می کنند و یا پایان بسیاری از فیلمها باید به خیر و خوشی باشد. قطعا آنان نمی دانند و نمی خواهند بدانند که هنرمند نمی تواند دروغ بگوید و هنرمند همانند دماسنج عمل می کند اگر مریض تب دارد و دماسنج دمای بالای بدنش را نشان می دهد اشکال از دماسنج نیست باید مریض را درمان کرد.این سیاست ورزان که نه, بلکه فرصت طلبان نمی دانند که هنرمند برای رسیدن به روش بیانی همان دردها و سیاهی ها, خودش چقدر رنج کشیده , چقدر درخلوت گریسته, چقدر از خودش حتی شرمنده شده, اما با خلاقیت سعی کرده موضوعی تلخ و زشت را چنان بیان کند که برای مخاطب جذاب و تاثیر گذار باشد و حتی قابل تحمل .
هنرمندان و اهل فرهنگ هرگز سرمایه ی اجتماعی را با اختلاس , تبعیض و حتی به رخ کشیدن فاصله طبقاتی شان با مردم پایین دست نابود نکردند و اگر مردم در بسیاری از موارد تاب آوری و سعه صدر از خود نشان دادند برای همین هنرمندان بوده که توانستند تا حدی مردم را سرگرم کنند تا انرژی های منفی که عموما باعث تولید زشتی می شود به نحوی مسالمت آمیز تخلیه شود.هرگز هیچ حرکت فرهنگی نتوانسته به اتحاد ملی لطمه بزند و اگر رفتاری و یا جریانی این کار را کرده هر چیز نام دارد جز فرهنگ.گاه در شلوغی های زندگی شلخته و بی نظم شهری که جز کلافگی برای مردم چیز دیگری ندارد یک موسیقی خیابانی باعث می شود که پدر با روحیه خوش وارد منزل شود و یا مادری که شاغل است با خستگی کمتری وارد فضای منزل و خانواده شود. هنر دیگر باید چه بکند که نکرده؟!!!!
امروز هم هنرمندانی که دارند از آبروی خودشان برای بهتر شدن کشور و جلوگیری از آسیب های تشخیصی و مدیریتی هزینه می کنند در مظان اتهام هستند که چرا چنین می گویند, اگر با زبان نرم فرهنگ وهنر این موضوعات بیان نشود قطعا از زبان خشنی صدا شنیده خواهد شد که یقینا منطق در آن کمتر است. کسانی که چنان در مسند نشسته اند که گویی ابدی و ازلی است و هیچ نقدی را بر نمی تابند و پس از هدر رفتن بخشی از سرمایه اجتماعی توسط برخی از سیاست مداران و مسئولین کشورنوک پیکانشان هنرمندان و فضای مجازی را نشانه می رود, آیا به اعتبار کشورو ایران فکر می کنند یا منافع گروهی و نهایتا شخصی؟! کاری که هنرمندان هرگز نمی کنند نه آنکه توانایی اش را ندارند بلکه کار هنرمند ساختن است نه خراب کردن. کار هنرمند آجر روی آجر گذاشتن است نه بولدرز انداختن به منابع طبیعی و از بین بردن سرمایه های سرزمینی.
هنرمندان آنقدر از خودشان غافل شدند که نتوانستند ژن خوبی و یا آقازاده ای از خود به یادگار بگذارند که برای سیسمونی حتی تولیدات داخلی را قابل نداند. در زمانی که آقازاده ها کشور را جولانگاه خود کردند هنرمندان از رییس جمهور سقف بالای سر طلب می کنند حال کدامیک برای کشور و مردم از جان و دل کار کردند؟ آن که اینقدر به فرهنگ و هنر پرداخت و زیبایی تولید کرد و خودش را فراموش کرد یا کسی که بی توجه به سختی های مردم برای مایحتاج وسپری کردن سختی های جانکاه زندگی , غیر ضروریات را هم از خارج تهیه می کند!!!!!! کدامیک دارند به مردم و سرمایه اجتماعی آسیب می زنند؟

همرسانی کنید:

نظر شما:

security code