گیل خبر/ مهیار سماکچی

توسعه بی رویه شهر، چالش های بزرگی را در مدیریت شهری رشت ایجاد کرده  که بحران های متعددی از جمله مهاجرت حاشیه نشینی ، تخریب محیط زیست و تبعیض اجتماعی را منجر شده است. در فضای کنونی، پیاده‌روی، استفاده از حمل و نقل و دوچرخه سواری غیر عملی است. مناسب سازی برای معلولین تنها به ایجاد رمپ تقلیل یافته است. بسیاری از فضاهای سبز و محل بازی کودکان هم یا وجود ندارد یا در جایی تعبیه شده که امکان استفاده مناسب از آن نمی رود. به طور کل نواقص در جای جای شهر به وفور دیده می شود و این نشان می دهد که حتی در کارهای کوچک هم ایراد مدیریتی دیده می شود. 

متاسفانه مدیریت ارشد استان و شهرستان هشدارهای لازم را در این مباحث به شهروندان نمی دهند و برای بسیاری از مشکلات روزمره مردم چاره اندیشی نمی کنند. تمام وعده وعیدهای مدیران ارشد دولتی به مردم استان گیلان هم به پایان راه آهن و آزادراه ختم شده است که مشخص است بیشتر منافع کلان ملی برای آن متصور هستند. وگرنه تا همین جا که راه آهن گیلان مورد بهره برداری قرار گرفته هیچ درآمدزایی به این استان تزریق نشده است. ظاهرا برای مسئولان کشوری گیلان شاهراهی بین المللی است که قرار نیست از طریق آن مردم گیلان منتفع شوند. همان نگاهی که بسیاری از مردم خوزستان در مورد نفت شهرهای خود دارند، مردم گیلان نسبت به مسافران خود متصور هستند.

بعضی از اعضای شورای رشت و  نمایندگان ادوار گیلان گهگاه به این تبعیضات اعتراضاتی نشان دادند، ولی شاید به خاطر عملکرد و بی ثباتی خودشان کمتر مورد توجه مردم قرار گرفتند. ما طی این سال ها مسئولی که بتواند در سطوح کشوری تاثیرگذار باشد به اندازه انگشتان یک دست هم نداشتیم. همین امثال دکتر نوبخت هم در سیطره بعضی افرادی قرار گرفته که راه توسعه گیلان و رفع موانع به گونه دیگری برای وی نشان می دهند. در نهایت هم مجبور می شود خود را بازنشسته کند و بگوید راهی دانشگاه هستم. 

مقابله با چنین شرایطی از عهده افراد ناتوان و بدون تاثیرگذار خارج است . مدیریت  گیلان و رشت نیازمند خونی تازه است که خودشان  را وامدار جناح های سیاسی و افراد منتفذ ندانند و نسبت به رفع ایرادات توان لازم را داشته باشند. ما نیازمند اعتبارات ملی مناسب برای حل بحران های متعددی هستیم که بخشی از آن را می توانستیم طی سال های گذشته به استان خودمان تزریق کنیم و متاسفانه نشده است. اگر مردم با  وضع جدید همراهی نکنند و فشارها برای تغییر این ساختار اجرا نشود،  مشخص است که سال های دیگر هم چالش ها دست از سر ما بر نمی دارند.