گیل خبر/ سرویس استانی: در خبرها آماده است که یونس محمودی فرماندار لاهیجان در دیدار با هیلاری بارچوک استاندار استان «بومت» کشور کنیا و جمعی از فعالان اقتصادی این استان خواستار گسترش مناسبات اقتصادی-تجاری در خصوص صادرات چای لاهیجان به کنیا شده است.

این در حالی است که کشور کنیا بزرگترین صادر کننده چای در دنیا است و بیشترین چای وارداتی به ایران نیز از همین کشور وارد می شود. استان بومت هم بزرگترین تولید کننده چای در این کشور است و مدتی پیش از زبان سفیر ایران در کنیا اعلام شد که ایران قصد دارد چای این استان را به صورت مستقیم وارد کند.( اینجا را بخوانید)
با این تفاسیر مشخص نیست چگونه می توان تصور کرد که لاهیجان می تواند به جایی چای صادر کند که خود بزرگ ترین صادر کننده است؟! این اقدام مثل همان ضرب المثل معروف زیره به کرمان بردن است که البته شاید هم فرماندار لاهیجان برای این که ماجرا را طور دیگری القاء کند این اظهارات خود را رسانه ای کرده است.هرچه باشد واردات برای عامه مردم لاهیجان صورت خوشی ندارد و این مساله بسیاری از قیمت محصولات ان ها را کاسته است. حالا هم که رقیب خارجی آن ها با فرماندارشان عکس می گیرد. حداقل در ظاهر باید طوری عنوان شود که قصد ما از این دیدار صادرات چای خودمان است!
مدتی پیش شهردار سیلهت بنگلادش به عنوان یکی از شهرهای قطب چای نیز با سرپرست شهرداری لاهیجان دیدار کرده بود که در آن دیدار دو طرف بر تبادل تجربیات در زمینه فرآوری، بسته بندی و تولید چای مذاکره کرده بودند. به نظر می رسد سرپرست شهرداری لاهیجان در زمینه مذاکرات دیپلماتیک تجربیات خیلی بیشتری از فرماندار باسابقه وزارت کشوری دارد که حداقل می داند با یک مقام خارجی با توجه به ظرفیت ها و فرصتهایش چگونه درخواستی داشته باشد. فرماندار لاهیجان به جای این که دنبال این باشد که چرا کنیا بزرگترین صادر کننده چای است و چگونه فراوری و بسته بندی چای در این کشور صورت می گیرد به دنبال امری است که اصلا این مقام نه چندان بلندپایه برای آن به ایران سفر نکرده است. این نشان می دهد که شاید با توجه به ظرفیت گیلان و همسایگی آن با کشورهای حوزه CIS نیاز است یک دوره آموزش دیپلماسی و مذاکره نیز برای مدیران استان در نظر گرفته شود که در درجه اول بدانند طرف مقابلشان چه کسی است!