مشرق نیوز / خبر اعدام مه آفرید خسروی متهم ردیف اول "فساد بزرگ مالی" معروف به اختلاس 30 هزار میلیارد ریالی، انعکاس گسترده ای در بین مردم، رسانه ها، خانه ملت و فعالان سیاسی داشت و اقدام قوه قضائیه در رسیدگی به این پرونده، مورد تقدیر بسیاری از مردم قرار گرفت. دلیل ناراحتی اعضای کارگزاران از مبارزه با مفاسد اقتصادی چیست؟احمد توکلی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، در مورد نتایج مثبت اجرای حکم مه آفرید امیرخسروی گفت: بالا رفتن هزینه های فساد مالی و ایجاد بازدارندگی برای آن پیامد اجرای احکام برای مجرمان اقتصادی است. نماینده تهران در مورد نتایج مثبت اجرای قانون در پرونده های فساد مالی گفت: بالا رفتن هزینه های فساد مالی و ایجاد بازدارندگی برای آن پیامد اجرای احکام برای مجرمان اقتصادی است. حمید رسایی، دیگر نماینده مردم تهران نیز در این باره اظهار داشت: اعدام مه آفرید خسروی کار بزرگی بود ولی بزرگتر از آن محاکمه فردی است که باندهای ریشه دوانده پشت سر او هستند. اما نکته قابل توجه واکنش منفی برخی رسانه های وابسته به طیف اصلاح طلب به ویژه رسانه های نزدیک به حزب کارگزاران به این اقدام درخور قوه قضائیه بود؛ حزبی که بانیان اصلی تشکیل آن را سرمایه داران کرمانی و رفسنجانی تشکیل می دهند. این واکنش های منفی در حالی انجام می شود که طی دهه های اخیر، همواره طیف اصولگرا در معرض اتهام حمایت از سرمایه داری قرار داشته است. برخی معتقدند ریشه این اتهام، به جمع آوری حمایت های مالی از انقلابیون بازار برای فدائیان اسلام در دهه 1330 و سپس حمایت بازاریان همکار جمعیت مؤتلفه اسلامی از انقلاب در دهه های 40 و 50 بازمی گردد که البته طرح این ادعای نچسب به موضوع حمایت جریان اصولگرا از سرمایه داری و سپس فساد مالی، دردی را از این رسانه ها دوا نمی کند. شاید بتوان ریشه اوج گیری این اتهام پراکنی ها را در برگزاری دادگاه غلامحسین کرباسچی، دبیرکل و بنیان گذار حزب کارگزاران در دوره مدیریت شهرداری تهران جست وجو کرد. وی در این دادگاه، تمام قد، از بهره مندی های مالی و رفاهی مدیران شهرداری دفاع کرد که این دفاعیه، به درست یا نادرست، حزب کارگزاران را به عنوان حامی سرمایه داری و اشرافی گری و به دور از مفاهیمی چون ساده زیستی و حمایت از مستضعفین و پابرهنگان، در اذهان عمومی جلوه گر کرد. بررسی دقیق و عمیق آرا و تفکر اعضای کارگزاران سازندگی، نشان می دهد که اعضای این تشکّل دلبستگی زیادی به سرمایه دارسالاری دارند، اما اینکه چرا تلاش دارند مبارزه با مفاسد اقتصادی را مبارزه با سرمایه داران معرفی کنند را باید از بزرگان و اعضای این حزب پرسید. "زنده باد سرمایه داری" شعاری بود که از آن به عنوان شعار انتخاباتی حزب کارگزاران برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری دهم تعبیر می شد. شعاری که تیتر اول یکی از شماره های هفته نامه منتسب به این گروه – هفته نامه شهروند امروز به سردبیری محمد قوچانی – قرار گرفته بود؛ در سرمقاله این هفته نامه به قلم حسین مرعشی – سخنگوی وقت حزب کارگزاران- آمده بود: «بیاییم در قضاوت خود در مورد سرمایه داران با دقت بیشتری اظهار نظر کنیم و به آنانی که عمر خویش را با تلاش و کوشش شبانه روزی برای تولید ثروت و ایجاد موسسات اقتصادی کوچک وبزرگ صرف کرده و در زندگی خویش راه اسراف و تبذیر را نپیموده و ثروت خود را مایه تجاوز و تکبر نساخته اند با دیده احترام نگاه کنیم. هر چند همه سرمایه گذاران در خدمت جامعه هستند ولی بخشی از آنان از بهترین خدمتگزاران جامعه هستند.» (مرداد 1387) اکنون بعد از گذشت سال ها از این تحولات و ته نشین شدن این باور (حمایت طیف مزبور از اقتصاد سرمایه دار سالار) در افکار عمومی، هفته نامه صدا به سردبیری محمد قوچانی، از اعضای شواری مرکزی حزب کارگزاران سازندگی، در شماره گذشته خود با عنوان "بردارِ سرمایه داری" به اعدام "مه آفرید امیرخسروی" واکنش نشان داده است. این هفته نامه در گزارش تحلیلی خود با بازخوانی موارد مبارزه با مفاسد اقتصادی در جمهوری اسلامی، سعی می کند این موارد را مقابله با سرمایه دارهایی معرفی کند که در منظومه فکری گردانندگان نشریه به عنوان یکی از موتورهای محرک اقتصاد جامعه معرفی می شوند. ادامه این روند – بخوانید مبارزه با مفاسد اقتصادی – از نظر طیف نزدیک به حزب کارگزاران سازندگی باعث می شود که جسارت سرمایه گذاری های بزرگ در کشور از بین برود. «دامنه برخورد قوه قضاییه با مفسدان اقتصادی تا کجا ادامه می یابد؟ آیا احکامی از این قبیل برای کسان دیگری که از پشتوانه های قرتمندی برخوردارند هم صادر خواهد شد؟ آیا تنها فعالان بخش خصوصی و سرمایه گذاران باید در انتظار دادگاه و مصادره اموال باشند؟ آیا پس از این کسی جسارت سرکایه گذاری های بزرگ را دارد؟» همین اعتقاد به سرمایه داری که با شعار "زنده باد سرمایه داری" هفته نامه شهروند امروز در سال 87 مطرح شده بود، امروز و بعد از نگرانی های ایجاد شده برای برخی سرمایه داران بعد از اعدام مه آفرید خسروی بازتولید می شود و شاید بتوان شاه بیت گزارش "صدا" را این قسمت دانست: «اعدام مه آفرید خسروی در میان فعالان اقتصادی نگرانی های بسیاری را دامن زده است..» شاید در نظر افکار عمومی عجیب به نظر برسد که چرا عده ای از مبارزه با متهمین مفاسد اقتصادی باید نارحت بشوند و سوگنامه ی "بردارِ سرمایه داری" را در مذمت مبارزه با متهمین فساد اقتصادی بنویسند و حتی موارد گذشته برخورد با متهمین به فساد اقتصادی را از زبان دولتمردان ایران ناصحیح جلوه دهند: «مه آفرید خسروی یکی دیگر از سرمایه داران ایرانی به شمار می آید که سرش بالای دار رفت. مدت ها قبل دیگرانی نیز بودند که یا گلوله های سعید عسگر نصیب شان شد، یا گردنشان با طناب دار آشنا شد یا اینکه اموال شان به حکم دادگاه مصادره شد.... حداقل مردان سابق دولتی و حکومتی ایران در دو دهه پس از اعدام فاضل خداداد، همگی بر این نکته نظر دارند که اعدام چندان صحیح نبوده است..» صادق زیباکلام – استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاح طلب – نیز در زمان مطرح شدن حکم اعدام مه آفرید خسروی به این حکم اعتراض کرده بود و در یادداشتی نوشته بود: « من وارد جزئیات نمی شوم، اما، اگر حتا ثلث آنچه که مه آفرید امیرخسروی در آن ۵۰ صفحه آورده درست باشد، در آن صورت او نه تنها جرمی مرتکب نشده، بلکه باید به وی نشان لیاقت برای خدمت به اقتصاد کشور نیز داده شود.» وی در جای دیگر گفته بود: «مه آفرید امیرخسروی، برخلاف همه آنچه علیه وی مطرح شده، از فساد به دور بوده و اگر به جایی رسیده در سایه نبوغ و پشتکار بوده است.» اکنون گردانندگان این نشریه که از اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران هم هستند پاسخ دهند که آن دسته از فعالان اقتصادی که عملکردی خلاف قانون و مقررات ندارند به چه دلیل باید نگران باشند و چه ارتباطی بین "فعالان اقتصادی دلواپس" و حزب کارگزاران سازندگی وجود دارد؟