گیل خبر/ ایمان شعبانزاده؛مخاطب این نوشتار هم کاندیداهای محترم نمایندگی مجلس و هم مردمان شریف استان عزیزمان، گیلان است.
همگی باید بدانیم که وضعیت استان از لحاظ شاخصهای توسعه یافتگی اقتصادی و اجتماعی، سرآنه درآمدی، تنوع و کیفیت اشتغال، نرخ زاد و والد، و به ویژه چالشهای زیستمحیطی (به عنوان عمیقترین مولفه تخریب آینده استان) با وضعیتی بحرانی رو به روست. در این مجال نمیگنجد که به دادهها و آمار وضعیت بغرنج استان اشاره کنیم. فقط اشارهای به این آمار هولناک کافی است که بدانیم به استناد دادههای مرکز آمار ایران، استان گیلان در دهه نود شمسی کمترین میزان زاد و ولد، بیشترین آمار طلاق و بیشترین میزان رشد اشتغال غیررسمی در کشور را داشته و به طرز هولناکی یکی از مهاجرپذیرترین استانها در کشور بوده است.
این یعنی تمام سامان اقتصادی و اجتماعی گیلان در معرض خطر است و از نهادهای بنیادین جامعه گیلان، از جمله نهاد خانواده، تا مولفههای کلان توسعهیافتگی از جمله اقتصاد و محیط زیست در این پهنه از ایران، با تهدیدات جدی رو بهرو است. حال پرسش اساسی این است که مجمع نمایندگان گیلان در دورههای پیشین مجلس آیا اساسا اطلاعی یا اشرافی یا حتی ذرهای نگرانی نسبت به این وضعیت بغرنج و زوال همهجانبه گیلان داشتهاند یا خیر؟!
مسئله این است که حقیقتا دارد دیر میشود! دیگر وقت آن رسیده که ملی فکر کنیم و ملی انتخاب کنیم. درخواست این حقیر به عنوان فرزند کوچک این استان، که موطن ماست و مایه عزت ما، این است که کاندیداهای عزیز مجلس دوازدهم در گیلان و مردمان شریفی که با دستانشان سرنوشت آینده ما و فرزندانمان در این خطه رقم خواهد خورد، در روزهای پیشرو در مقیاسی ملی بیاندیشند و تصویر کلان تری از استان و چالشهای درونی حوزههای انتخابیه را ببینند. عبور از چالشهای پیچیده، درهم تنیده و کلان گیلان، بدون اجماع و همدلی همهی نیروها و ظرفیتهای استان ممکن نخواهد بود.