گیل نگاه نوشت:«در دنیای تو ساعت چند است؟» می توانست فیلمی باشد مانند ده ها فیلم دیگر که در سینماهای رشت اکران می شود و یا مانند سریال های مختلف که از شبکه استانی گیلان پخش می شوند. این فیلم همه این ها هست اما نیست. نماهای کلوزآپ از رشت، خیابان ها، بافت قدیمی محلات ،بازار و موسیقی زیبا  با بازیگرانی به شهرت لیلا حاتمی و علی مصفا که در بسیاری از صحنه ها به جای دیالوگ های معمولی مصرع های عاشقانه تحویل مخاطب می دهند باعث شده است که اغلب مخاطبان از این عاشقانه آرام که در رشت ساخته شده راضی باشند. اسم من از گلوی گلی در دنیای تو ساعت چند است؟ برای مخاطب گیلانی و بویژه رشتی فیلمی معمولی نیست بلکه جذاب است. شاید البته  باید تاکید بیشتری شود که برای رشتی های بالای ۴۰ سال نوستالژیک تر است و در بعضی صحنه ها مانند مخدری شیرین آن ها را به خلسه فرو می برد!  مانند عاشقیّت خاص علی مصفا که برایش چیزی دلپذیرتر از شنیدن اسمش از گلوی معشوق اش «گلی» لیلا حاتمی نبود. به یاد آورده شود صحنه ای از فیلم که فرهاد در حالی که بر زمین افتاده بود نجوا می کرد:اسم من از گـَلوی گـُلـی…. آنهم در کدام فضا؟: خانه ای در محله ساغریسازان رشت با حوضی آبی رنگ، سقفی سفالی و دیوارهای آجری قرمز که خزه های سبز خوشرنگ از لابه لای آنها خودنمایی می کند. خانه ای  با بیش از یک قرن قدمت که البته در محلات قدیمی رشت کم نیستند و در واقع کم نبودند چون در حال حاضر یا نابود شده اند یا بازماندگان درصدد تخریب و فروش این سازه های قدیمی اند که بخشی از هویت شهر هستند. واقعا «می ارزید» با پیشنهاد و دعوت دکتر رضا رسولی عضو شورای شهر رشت شماری از چهره های فرهنگی رشت در تجربه ای تازه به دیدن فیلم سینمایی در دنیای تو ساعت چند است؟ در سینمای سپیدرود رشت نشستند. اقدامی که شاید در تهران  از جانب کسانی نظیر احمد مسجد جامعی، سید محمد خاتمی، محمدرضا عارف بارها انجام شده اما در گیلان سابقه ای نداشته است. در کنار حضور تعدادی از بازیگران بومی اولین فیلم بلند صفی یزدانیان که رشت را برای روایت داستان عاشقانه اش انتخاب کرده از جمله حبیب پورسیفی،زینب شعبانی و ابراهیم ضمیر، افرادی مانند مرتضی عاطفی مدیرعامل سازمان پسماند شهرداری، علیرضا محمدی استاد دانشگاه و مشاور گردشگری، ناصر وحدتی خواننده و پژوهشگر موسیقی فولکلور، پرویز فکرآزاد شاعر و نویسنده،علیرضا پنجه ای شاعر،انوش نصر بازیگر، و تعدادی از روزنامه نگاران گیلانی هم به این دعوت پاسخ مثبت دادند. حضور شماری از افراد در این جمع نشان داد که لزوما ارتباط مستقیمی بین شغل و جایگاه حقوقی شهروندان با فرهنگ دوست بودن وجود ندارد. یعنی می توان عضو کمیسیون حمل و نقل و ترافیک شورای شهر رشت و یا مدیر عامل سازمان پسماند شهرداری و فعال حوزه گردشگری و….بود  اما دغدغه فرهنگ و پاسداشت رویدادهای فرهنگی داشت چه این افراد می دانند شهری که مسیر فرهنگی به توسعه دست پیدا کند «رویایی» است. حضوری که از جانب دیگر تماشگران در سالن نیز جالب بود و با استقبال آنها مواجه شد. نه با تو، نه بی تو به نظر می آمد که اغلب حاضران از مشاهده فیلم که یک عاشقانه آرام بود راضی بودند. هر چند می توان به داستان نه چندان تازه و روند روایت فیلم نقدهای مختلفی وارد کرد. اما حداقل برای مخاطب گیلانی که شاهد نمایش فیلمی روشنفکرانه بدون مشارکت نهادهای فرهنگی و هنری شهرش بر پرده سینماهای کشور و چند جشنواره بین الملی است فیلم عاشقانه در دنیای تو ساعت چند است؟ «خوب بود» فیلمی با موسیقی زیبای گیلانی و ترکیب گاه و بیگاه آن با موسیقی و زبان فرانسوی. ترکیبی که شاید برای بسیاری شرایط همذات پنداری با دیالوگ «نه با تو نه بی تو» را فراهم کرده بود.   تو بیست سالگی که همه شاعرند علاقه مندانی که به دیدن فیلم در دنیای تو ساعت چند است نشسته بودند در یک نکته متفق القول بودند و آن هم شعر و موسیقی تاثیر گذار فیلم بود که دیالوگهایی مانند:«جالبه که توی چهل سالگیت یه جوری باشی غیر از بقیه؛تو بیست سالگی که همه شاعرند» را خواستنی تر می کرد. طبق شناسنامه فیلم شعرهای هر سه ترانه «در دنیای تو ساعت چند است؟» از جهانگیر سرتیپ پور، از شخصیت های ادبی و سیاسی قدیمی گیلان (از زمان نهضت جنگل) است. سرتیپ پور از دهه ۱۳۲۰ و سال های بعد روی ترانه های غربی معروف آن ایام، که برخی شان هنوز هم معروف اند و آشنا، شعر گیلکی می گذاشت. سال ۱۳۳۷ او مجموعه ای از شعرهای گیلکی اش را در کتابی با عنوان «اوخان» (به معنی پژواک صدا) در ۷۰ نسخه منتشر کرد. روزبه رخشا، که در جوانی نوازنده و خواننده برنامه های موسیقی رادیو رشت بوده و از جمله همین ترانه را هم می خوانده، این سه ترانه را به کارگردان فیلم معرفی کرد. خود روزبه رخشا پس از سالها بار دیگر حاضر شد خوانندگی این سه قطعه را با تنظیم کریستف رضاعی، سازنده موسیقی فیلمی را به عهده بگیرد که نامش برگرفته ازسطری از کتاب «پاییز پدر سالار» گابریل گارسیا مارکز است. این روزها خیلی ها به دنبال به دست آوردن تیتراژ پایانی فیلم هستند: اون کی فاده تی دیما / رنگ اومید و بیما تی دیما / رنگ اومید و بیما خوانه تی فند و لیما/ کیسه؟ کیسه؟ کیسه؟ اون کی دهه تی جانا/ مستی بهارانا لسی خومارانا / کیسه؟ کیسه؟ کیسه؟ هی هی تو مگو هیس / گل کیسه؟ راز چیسه؟ گیرم بزنی تام / دانمه، خوانمه   همیشه حواسم جمعِ تو بود رضا رسولی عضو کمیسیون حمل و نقل و ترافیک  شورای شهر رشت بانی این گردهمایی فرهنگی بود. شاید بد نباشد این پیشنهاد به رسولی مطرح شود که در یکی از همین شب ها ۱۴ عضو دیگر شورای شهر رشت را هم مهمان این فیلم کند تا این بار شهر را از زاویه ای تازه ببینند. شاید دیدن فیلمی عاشقانه که پر از نشانه های رشت مانند باران، بام و دیوارهای سفالی، خانه های بزرگ قدیمی در آستانه تخریب و… باعث شود تا حواس همواره پرت بعضی از اعضای حاشیه ساز شورا جمع رشت شود: فرهاد: گلی من همیشه حواسم پرت بود؛پرت تو نه! همیشه حواسم جمعِ تو بود…   داستان یک فیلم دورگه صفی یزدانیان کارگردان فیلم که از مادری رشتی متولد شده این فیلم را دو رگه که هر دو رگه اش ایرانی با شخصیت های فرهنگی متفاوت معرفی کرده و ساخت فیلم در رشت را نوعی دلبستگی عاطفی به رشت خوانده است. بازیگران این فیلم هم به جز لیلا حاتمی و علی مصفا، ابراهیم ضمیر، کریستف رضاعی، لی لی ساعدسمیعی، پیام یزدانی، زینب شعبانی، اردشیر کاظمی، آیدین بهنامی، عفت جمالی پور، محمد فتحی، حبیب پورسیفی، محمد دزفولی زاده، نیلوفر یزدان پرست، نرگس یزدان پرست، اِلدار اَرکاک، کتایون صابرفخر، آرمین زائرثابت (بازیگران بومی استان گیلان) هستند. فیلم سینمایی «در دنیای تو ساعت چند است؟» اولین ساخته صفی یزدانیان، منتقد، مترجم و نویسنده سرشناس ایران از ۲۳ اردیبهشت ماه در سینماهای ایران اکران شده است. فروش فیلم در در رشت هم در این مدت حدود ۹ میلیون تومان بوده و با گذشت بیش از یک ماه، فروش آن از در سراسر کشور از ۴۰۰ میلیون تومان گذر کرده است که برای تهیه کننده و کارگردان این فیلم روشنفکری جالب توجه است. فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» در دو بخش نگاه نو و هنر و تجربه سی و سومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت. این فیلم در بخش مسابقه «جلوه گاه شرق» سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم فجر، سیمرغ بلورین و جایزه نقدی بهترین فیلمنامه را نیز دریافت کرد. همچنین فیلم برگزیده منتقدان و نویسندگان ماهنامه فیلم در زمان سی و سومین جشنواره فیلم فجر«در دنیای تو ساعت چند است؟» بود. جایزه فیپرشی جشنواره پوسان و جایزه طلایی فستیوال فیلم های شرقی ژنو در کنار حضور در جشنواره کرالا، جشنواره سائوپائولو و…هم از دیگر موفقیتهای این فیلم است.     - See more at: https://gilnegah.ir/3840/%d8%b9%d8%a7%d8%b4%d9%82-%d8%a8%d9%88%d8%af%d9%86-%d8%a8%d9%87-%d9%88%d9%82%d8%aa-%d8%b4%d9%87%d8%b1-%d8%a8%d8%a7%d8%b1%d8%a7%d9%86/#sthash.In2wzeDg.dpuf