علیرضا هوشیاری- بیست ششم بهمن ماه 92 خبری تکاندهنده، جامعه رسانه استان و کشور را در بهت و غم فرو برد. استاد بهرام نوایی، بزرگمرد عرصه مطبوعات و خبرنگار ورزشی، ساعت 21/30 دقیقه در بیمارستان آریای رشت جان به جان آفرین تسلیم کرد و دوستداران خود را با تمام خوبیهایش ترک نمود. مرحوم نوایی در سال 1322 در اصفهان چشم به جهان گشود در سن ۱۴ سالگی برای ادامه تحصیل به اتریش رفت و در دانشگاه معتبر شهر گراتس موافق به اخذ مدرک لیسانس کشاوزی گردید. بعد از ده سال دوری از وطن در سن بیست چهارسالگی وارد ایران شد؛ بدلیل مسلط بودن به زبان آلمانی، لیسانس این رشته را در مدرسه عالی ترجمه تهران به مدارج علمی خود افزود و با اسرار پدر مرحومش در وزارت کشور آن مقطع زمانی مشغول بکار شدند. بدلیل علاقه وافرش به ورزش و به خصوص فوتبال، به شکل اتفاقی با دری، یکی از دست اندرکاران موسسه کیهان و کیهان ورزشی آشنا و بعنوان مترجم آلمانی به شکل پاره وقت با آنها همکاری میکند. دوستی و آشنایی ایشان با مرحوم داریوش اسدالهی بعد از کش و قوسهای فراوان منجر به سفر نوایی بعنوان تنها خبرنگار ایرانی به آلمان برای بازدید از امکانات و نحوی آمادهسازی مونیخ جهت برگزاری المپیک و مسابقات جام جهانی آلمان در سال 1971 شد. وی یکسال بعد به همراه اسداللهی بعنوان خبرنگار مترجم در جام جهانی آلمان حضور داشت و باز بعنوان اولین خبرنگار ورزشی ایرانی با اسطوره فوتبال آلمان بکن بائر، مصاحبه مفصل انجام داد که در کیهان ورزشی آن زمان به چاپ رسید. ایشان بدلیل نوشتن مقالهای انتقادی علیه تیم فوتبال تاج سابق و تیمسار خسروانی با حکم حکومتی به گیلان تبعید شدند و در شهر رشت ابتدا در فضای سبز، دفتر فنی استانداری و در ادامه بعنوان مترجم دو سال در فرودگاه رشت و بعد از آن به سازمان جلب سیاهان و اطلاعات جهانگردی منتقل گردیدند. مرحوم نوایی در دوران خدمت خود مسئولیت اداره حج گیلان، کارشناس ارشد سازمان ایرانگردی جهانگردی سابق و... را در اختیار داشتند. وی در دهه هفتاد، هفته نامه آوای شمال را به چاپ رسانید و در سالهای بعد با گسترش دامنه توزیع آن در سراسر ایران بعنوان یک هفتهنامه تاثیرگذار و پرتیراژ در کشور مطرح و به همین واسطه خبرنگاران بزرگی چون کامران جعفری، افشین عبدالهیان، افشین رضاپور، کریم خورسندی، سرکار خانم پیروزی و... از مکتب همین استاد مسلم روزنامهنگاری به جامعه مطبوعات گیلان معرفی شدند ولی متاسفانه باز حاشیهسازی بعضی افراد به اصطلاح خبرنگارنما باعث گردید این هفته نامه وزین به بیراه گام نهاده و به دلایلی که ذکر آن در حوصله خوانندگان نمیگنجد امتیازش به فردی دیگر واگذار گردید. مرحوم نوایی بعد از آن سالهای متمادی در خدمت جامعه رسانی و به خصوص خبرنگاران مستقل ورزشی استان بود و خدمات شایان توجهای را در این عرصه از خود به یادگار گذاشت. وی در دوران مدیریتی مهندس برانوش نیکبین در اداره تربیت بدنی گیلان در همایش تجلیل از نخبگان ورزشی استان به دلیل نیم قرن تلاش صادقانه در عرصه خبرنگاری ورزشی به شکل شایستهای با اجرا حرفهای کامران جعفری که بعنوان مجری در مراسم حضور داشت مورد تقدیر و قدردانی قرار گرفت. نوایی در شروع دهه نود بدلیل بیماری ریوی و قلبی چندین بار دربیمارستان بستری شد و متاسفانه در روز بیست و ششم بهمن ماه 92 ساعت 21/30 دقیقه تمام دوستدارانه و ارادتمندانه خود را که نگران وضعیت جسمیاش بدون ترک نمود و به دیار بای شتافت. در پایان جای دارد از زحمات دلسوزانه و خالصانهای همسر مرحوم نوایی (حاج خانم ایرانپور) که به مانند یک شیرزن در تمام دوران زندگی کنار استاد بود و از وی مراقبت نمود. همچنین دو یادگار استاد، مهندس نوید نوایی و سرکار خانم مریم نوایی به نیکی یاد نموده و به ایشان دست مریزاد گفت. /سوال و جواب