بقلم : مهندس سید داود نجار مبارکی پس از مدتها کشمکش, انتخاب دکتر ثابت قدم بعنوان کلیددار عمارت شهرداری رشت آرامش مثال زدنی میان شهروندان آورده و مرا به شور و هیجانی که دوباره از شهرم بنویسم. نویسنده این سطور که نسلهاست در این شهر می زید دغدغه ای جز رشد شهرش ندارد شهری که در آن زاده شده و خواهد مرد. شهری که اگر از بالا به او بنگری چون پنجه ای است نشسته بر جلگه ای مرطوب و سبز, پنجه ای که او را پنجه پر رنج میخوانم. شاید فقط دو بند انگشت از این پنجه رنگ و لعابی دارد اما صد افسوس که بند بند این پنجه گشاده بر جغرافیای گیلان جای جایش نشان از رنگ و رشد و امید ندارد. شمردن ذره ذره عقب افتادگی های این شهر آنهم در این لحظه زیبای انتخاب یک شهردار لایق و رشتی و باسواد شاید جایز نباشد و یادآوری آنها چیزی نیست که از چشم شهردار جوان و شهروندان و اعضای پارلمان شهری دور باشد. اما من برآنم تنها با طرح یک معضل مدیریتی یعنی ثبات مدیریت شهری سعی در رهنمون خوانندگان این سیاهه به تلاش برای یافتن راهکاری جمعی کنار شهردار ما باشم که ما را یک مشت کند که بر سر عقب ماندگی بکوفیم. این پنجه باید مشت شود و باید در این راه مرد سفر بود, ثابت قدم نو سفر است و این سفر؛ سفر جانکاه و پرمشقتی است که یک شهر باید او را همراهی کند همه باید ثابت قدم باشیم و من هم یک ثابت قدم هستم. شهر من به درد توسعه نیافتگی اقتصادی مبتلاست. اقتصاد باثبات و بارونق کلید درمان توسعه نیافتگی کالبد شهری است. شهر من به درد بی ثباتی مبتلاست. شورا و شهروندان باید قادر به حفظ شهردار باشند آنهم برای حداقل یک دهه. آری رشت به ثبات نیاز دارد و از دل ثبات میتوان راهی برای برون شد از عقب ماندگی اقتصاد شهری جست. میتوان سرمایه گذاری بلند مدت تعریف کرد, میتوان طرح توسعه پایدار, طرح تخطی ناپذیر جامع شهری, طرح جامع بهداشت شهری درانداخت. اقتصاد اگر رونق بگیرد از درونش مالیات و عوارض بیرون می جهد و این یعنی استقلال اقتصادی و مدیریتی یک دولتشهر از المانهای بیرونی ضدتوسعه. من سخن کوتاه میکنم و فریاد میزنم که من یک ثابت قدم هستم و امیدوارم یک شهر ثابت قدم بایستد تا غول توسعه نیافتگی را باهم بر زمین بکوبیم.