گیل خبر/ جمعی از شوراهای صنفی دانشجویان سراسر کشور در اعتراض به افزایش نرخ تغذیه و تصمیم گیری های مسئولین این عرصه بیانیه ای منتشر کردند. در ابتدای این بیانیه آمده است: تغذیه از فاکتورهای مهم در موفقیت تحصیلی و جزئی لاینفک از زیست دانشجویی است. سلامت جسمی و روانی دانشجویان به عنوان سرمایه های انسانی بالقوه کشور، بی شک منوط بر بهره مندی از رفاهی ازجمله تغذیه باکیفیت و درشان این قشر است. حال آنکه روزبه روز زیست دانشجوئی سخت تر شده و با مخاطرات و تهدیدهای فراوان مواجهه دارد. در ادامه این پیام تصریح شده است: باوجوداینکه قانون اساسی کشور، آموزش عمومی و عالی رایگان را حق شهروندان می داند (ماده۳۰) با نگاهی به بودجه بندی هرساله که با گذر از فیلتر دو قوه حیاتی کشور یعنی پیشنهاد قوه مجریه و بررسی و تائید مجلس شورای اسلامی صورت می گیرد، تغییرات بودجه حوزه های مختلف کشور حاکی از آن است که سهم حوزه آموزش کشور، چه آموزش عمومی و چه آموزش عالی، به سمت کاهش چشمگیر و بی تناسبی بودجه با واقعیات جامعه و شرایط معیشتی مخاطبین حوزه آموزش به ویژه آموزش عالی رفته است. همچنین به اذعان ذوالفقار یزدانمهر، مشاور وزیر و رئیس سابق صندوق رفاه دانشجویان (دی ماه ۹۷) قریب به ۸۵ درصد دانشجویان شاغل به تحصیل در کشور شهریه پرداز هستند. این مفاهیم چیزی جز شیب بسیار تند پول سازی آموزش را حکایت نمی کند؛ حکایتی که روزبه روز در زمینه های مختلف تحصیلی و رفاهی عرصه را بر دانشجویان دوره روزانه یا به تعبیری دانشجویان مشمول آموزش رایگان تنگ تر کرده است. در این بیانیه آمده است: از مهم ترین مصداق های این مدعا، افزایش قیمت خدمات حوزه تغذیه به دانشجویان دانشگاه های دولتی است. بررسی هزینه های غذایی در ۹ سال تحصیلی دهه اخیر حاکی از آن است که هزینه های غذایی دانشجویان افزایشی ۳۵۰ درصدی را به خود دیده است. وعده های غذایی دانشجویان شامل صبحانه، ناهار و شام با سه سطح کم هزینه، هزینه متوسط و پرهزینه است. سهم پرداختی دانشجویان بابت یک وعده ناهار و شام با هزینه متوسط در سال تحصیلی ۹۲-۹۱، ۴۸۵ هزار تومان بوده که با اعلام بخشنامه هزینه های سال تحصیلی جدید، همین وعده برای دانشجویان ۱ هزار و ۷۰۰ تومان آب می خورد. از تحلیل هزینه ها و درصد رشد واضح این نتیجه را می توان گرفت که بیشترین افزایش قیمت مربوط به دو سال تحصیلی ابتدایی دهه اخیر با میانگین ۳۳ درصد افزایش نسبت به سنوات قبل و رتبه بعد مربوط به افزایش قیمت سال تحصیلی پیش رو با ۲۶ درصد نرخ رشد قیمت است. در این میان نیز توجیه همیشگی مسئولین امر افزایش قیمت های اقلام غذایی، تحت تأثیر تحریم های بین المللی است و این زنجیره ی بهانه های تکراری هیچ گاه تمامی ندارد. مقایسه قیمت وعده صبحانه و ناهار/شام متوسط هزینه به عنوان میانگین تعرفه طی دهه اخیر در ادامه این بیانیه ذکرشده است: در این اثنی اهالی آموزش عالی و دغدغه مندان این حوزه، در نگاهی کلان، می توانند علاوه بر درک کاهش بودجه در حوزه های عمومی و خدمات رسان، افزایش بودجه در بسیاری از دستگاه ها و نهاد های کشور را در همین برهه های حساس و شرایط تحریم شاهد باشند. گویی خرق عادتی نشده و آموزش عالی همواره از درجه اولویت دولت ها در ایران ساقط است. در دولت کنونی نیز هزینه غذایی از ابتدای شروع به کار دولت تدبیر و امید تاکنون حداقل با افزایش دو برابری روبه رو بوده است و مواجه تصمیم گیران و مدیران آموزش عالی کشور در برابر اعتراضات جامعه دانشجویی چندان ناآشنا نیست، سکوت مطلق؛ در این سکوت و توجیهات مکرر، نقل قولی از رئیس یکی از دانشگاه های مطرح کشور را می آوریم: اعداد و ارقام نشان می دهند که باید به نوعی به بن بست کامل برخورد کنیم تا وزارت علوم فکری برای این مشکلات دانشگاه ها در آستانه سال تحصیلی جدید داشته باشد. (رئیس دانشگاه علامه طباطبائی-شهریور ۹۸). آقای وزیر علوم ! کلاهتان را بالاتر بگذارید ! در این بیانیه بابیان این که از سویی دیگر افزایش نرخ، نه تنها فضای تغذیه ی دانشجویی را بهبود نبخشیده است، آمده است: افت کیفیت من جمله حذف دورچین و کنارغذا، عدم نظارت کافی بر تهیه و طبخ و توزیع، به کارگیری نیروهای غیرمتخصص به ویژه در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی واقع در شهرستان ها و با جمعیت دانشجویی کم تعداد را به دنبال داشته که تنها از رهگذر سودجویی مسئولان امر می گذرد. گسترش رستوران های مکمل و سلف های آزاد از دیگر مصادیق خصوصی سازی در حوزه خدمات دانشجویی است که درنهایت و به مرورزمان با حذف یارانه های تغذیه، برون سپاری و خصوصی کردن کامل تغذیه منجر به حذف سلف با غذای تعرفه ی دولتی را منجر خواهد شد. لازم است به موارد مذکور، عدم ارائه خدمات تغذیه ای در روزهای تعطیل آخر هفته و تعطیلی های رسمی کشور در اغلب دانشگاه ها و حذف حتی وعده ناهار در روزهای غیر آموزشی هفته را نیز اضافه کرد. این در حالی است که بسیاری از دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه های دولتی کشور از طبقات محروم و کم درآمد و یا فرزندانی از خانواده های طبقه متوسط هستند که والدینشان تمام امید خود نسبت به آینده فرزندانشان را در ادامه تحصیل آن ها می بینند و تنها گزینه ورود به زندگی با حداقل امکانات را امکان تربیت یافتگی و تخصص یابی در دانشگاه ها می دانند که باوجوداین روند بودجه بندی، تنها این نتیجه را می توان گرفت که تصمیم گیران، عزم حذف این اقشار از چرخه آموزش عالی رادارند. تعرفه تحت عنوان نیم پرس برای نخستین بار در قیمت گذاری صندوق رفاه دانشجویان گنجانده شده است اقدام جدید دیگری نیز در بخشنامه ارسالی صندوق رفاه دانشجویان به چشم می خورد و آن هم اضافه نمودن قیمت هایی تحت عنوان«نیم پرس» و تأکید و درخواست ابتیاع ساختاری و نرم افزاری از همه معاونین دانشجویی دانشگاه های کشور جهت ارائه این گزینه است؛ توجیه این اقدام نیز غالباً کاهش دورریز و اصراف مواد غذایی عنوان می شود. اما استانداردهای تدوین شده صندوق رفاه برای حداقل مقدار غذایی وعده های متعارف، خود می تواند گویای آن باشد که آیا اساساً با توجه به مقدار غذایی که سرو می شود، وجود دورریز غذا امکان پذیر است یا نه و هیچ گاه این مسئله موردتوجه قرار نمی گیرد که شاید اصلی ترین دلیل عدم استقبال از برخی غذاها، کیفیت نامطلوب و بدسلیقگی در تهیه و پخت وعده های غذایی است. آنچه گمان می رود این است که دانشجویان طبقات پایین جامعه به دلیل افزایش قیمت ها تنها توان مصرف غذای نیم پرس را خواهند داشت و گویا تصمیم گیران وزارتی علاقه مندند آگاهانه بر تبعیضات طبقاتی و اجتماعی دامن زنند که تأکید بر رستوران های مکمل در این وانفسا تأییدی بر این مدعاست و پاراگرافی از بیانیه معاونین دانشجویی دانشگاه های کشور، اثباتی بر این تبعیض است: در این بیانیه آمده است: از آنجائی که تحریم های جنایتکاران آمریکا مشکلاتی را برای اقتصاد کشور و تشدید تورم ایجاد کرده، از مسئولین حوزه اقتصاد کشور به ویژه سازمان برنامه وبودجه و سازمان هدفمندی یارانه ها درخواست می کنیم تا با برنامه ریزی دقیق و منسجم کمک های هدفمند و مؤثری به حوزه دانشجویی کشور نموده تا از وارد شدن هرگونه خللی به حرکت علمی کشور جلوگیری شود. از دانشجویان انتظار داریم با درک شرایط حساس و ویژه ای که کشور در آن قرار دارد با هوشیاری و صبر مطالبات صنفی خود را منطبق با این شرایط تنظیم کرده و با واقع نگری نسبت به امکانات دانشگاه ها، مدیران حوزه دانشجویی کشور را در اداره هرچه بهتر دانشگاه ها یاری رسانند. از رؤسای دانشگاه ها و مدیران کلان دانشگاهی می خواهیم که به عنوان یک ایده واقع بینانه و مدبرانه ایجاد رستوران های مکمل را در دستور کار خود قرار داده و با تکیه بر کوشش و تلاش خود هرچه سریع تر نسبت به گشایش آن ها اقدام کنند. در پایان این بیانیه ذکرشده است: متأسفانه دستان حریص و وقیح جریان خصوصی سازی و کالایی سازی، از گریبان آموزش عالی رها نشده بلکه با چشم فروبستن آنان که می بایست حافظان این نهاد عالی و سرنوشت ساز و جامعه ساز باشند، هرروز بیشتر از دیروز به ساحت دانشگاه حمله ور می شوند و آنانی که باسلامت و خیرخواهی ناقد وضعیت بودند نیز، توسط دستان تاریک اتهام زنی و نگاه حذف و قلع وقمع، دستشان از حق تحصیل و شکوفایی کوتاه شده است. شوراهای صنفی دانشگاه های کشور، اعلام می دارند هرگونه دست درازی به حقوق اساسی دانشجویان کشور با انتخاب ساده ترین مسیر برون رفت از مشکلات توسط مسئولین، یعنی انتقال تام و تمام فشارهای اقتصادی و روانی به جامعه دانشجویی را قویاً محکوم می داند و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری را موظف می داند با کاهش نرخ مصوب و تأکید برافزایش کیفیت و سوق دادن توجه دولت و حاکمیت بر کاستی های آموزش عالی، از کتمان حقایق و واقعیت های برآمده از تصمیمات اشتباه خود دست بردارد؛ چراکه در صورت عدم تغییر رویه و اصلاح قیمت گذاری ها در حوزه تغذیه، مسئول مستقیم واصلی بر هم زدن حداقل تعادل لرزان زیست دانشجوئی موجود خواهد بود. دانشگاه های امضاکننده این بیانیه : ۱_شورای صنفی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان ۲_شورای صنفی دانشگاه ایلام ۳_ شورای صنفی دانشگاه زنجان ۴_ شورای صنفی دانشگاه تبریز ۵_شورای صنفی دانشگاه نوشیروانی بابل ۶_ شورای صنفی دانشگاه گناباد ۷_شورای صنفی دانشگاه علم و فناوری مازندران ۸_شورای صنفی دانشگاه صنعتی شیراز ۹_ شورای صنفی دانشگاه صنعتی سهند ۱۰_ فعالین صنفی دانشگاه هنر تهران ۱۱_ فعالین صنفی دانشگاه تربیت مدرس ۱۲_ شورای صنفی دانشگاه قم ۱۳_ شورای صنفی دانشگاه سمنان ۱۴_ شورای صنفی دانشگاه علم و صنعت ۱۵_ شورای صنفی دانشگاه گیلان ۱۶_ شورای صنفی دانشگاه بیرجند ۱۷_ شورای صنفی دانشگاه صنعتی همدان ۱۸_ دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان ۱۹_ دانشگاه صنعتی شاهرود ۲۰_ دانشگاه کاشمر ۲۱_ دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی سار ۲۲_ دانشگاه خواجه نصیر ۲۳_ شورای صنفی دانشگاه امیرکبیر ۲۴_شورای صنفی دانشگاه میبد ۲۵_شورای صنفی مرکزی دانشگاه تهران ۲۶_ فعالین صنفی دانشگاه صنعتی ارومیه ۲۷_شورای صنفی دانشگاه فردوسی مشهد ۲۸_شورای صنفی دانشگاه فسا ۲۹_شورای صنفی دانشگاه جهرم ۳۰_ شورای صنفی دانشگاه صنعت نفت آبادان ۳۱_شورای صنفی دانشگاه صنعتی بیرجند ۳۲_ شورای صنفی دانشگاه شهرکرد ۳۳_ شورای صنفی دانشگاه دامغان ۳۴_ شورای صنفی دانشگاه تربت حیدریه ۳۵_شورای صنفی دانشگاه کوثر بجنورد ۳۶_شورای صنفی دانشگاه اصفهان ۳۷_شورای صنفی دانشگاه ملایر ۳۸_شورای صنفی دانشگاه کردستان ۳۹_شورای صنفی دانشگاه گرمسار ۴۰_شورای صنفی دانشگاه شیراز ۴۱_شورای صنفی دانشگاه سلمان فارسی کازرون ۴۲_شورای صنفی دانشگاه صنعتی کرمانشاه ۴۳_شورای صنفی مرکز آموزش عالی فیروزآباد ۴۴_شورای صنفی دانشگاه جیرفت ۴۵_شورای صنفی دانشگاه یزد ۴۶_شورای صنفی دانشگاه یاسوج ۴۷_ شورای صنفی دانشگاه صنعتی قوچان ۴۸_ شورای صنفی دانشگاه حضرت معصومه (س) قم ۴۹_ شورای صنفی دانشگاه نیشابور ۵۰_ شورای صنفی دانشگاه اراک ۵۱_ شورای صنفی دانشگاه کاشان ۵۲_شورای صنفی دانشگاه استهبان ۵۳_شورای صنفی دانشگاه بین المللی قزوین ۵۴_فعالین صنفی دانشگاه فرهنگیان