۱۳۹۸/۰۵/۲۳ ۱۶:۳۰
گیل خبر/ محمد پورجعفری*
*کارگردان و مدرس تئاتر
تعداد کلمه: 560
میانگین زمان خواندن:3 دقیقه
پس از برگزاری دوسال از اجرای نمایش های خیابانی تحت عنوان تاتردائم فرصت خوبی است که نکات ضعف و قوت آن را بررسی کنیم. جریان تئاتر دائم خیابانی در درجه اول حرکت منحصر به فردی در جریان تئاتر کشور بود. گروههایی که در تئاتر دایم کار داشتند آثارشان در جشنواره های مختلف کشوری حضور پیداکرد.شهر رشت به عنوان پایه گذار این حرکت در کشور مطرح شد .مردم را عادت دادیم که هرشب درخیابان تئاتر ببینند.برای پایان هر فصل و افتتاح آن جشن با شکوهی گرفتیم ،ولی لازمه یک حرکت داشتن شیوه نامه درست و ساختار تعریف شده است. در ابتدای هر حرکت به دلیل شور و اشتیا قی که داریم نقض ها دیده نمی شود ولی به مرور زمان که شور از بین رفت اگر کار از پایه درست طراحی نشود عیب ها بیرون میزند.اینکه با هر شکلی ما فقط اجرایی داشته باشیم از اساس غلط است. در درجه اول باید متولیان این کار از خود بپرسند به دنبال چه چیزی بودند؟ هدف ازشکل گیری این جریان چه بود؟ آیا غیر از این است که هر حرکت فرهنگی آن هم به این شکل باید به ارتقاء سطح فرهنگی جامعه کمک کند و بستر لازم را درکاهش آسیب های اجتماعی ایجاد کند .جدا از اینکه اشکالات زیادی به استفاده غلط از واژه(( تئاتر خیابانی)) وارد است و عموما بخش عمده ای از کارها خیابانی نبودند و بهتربود بگویم «تئاتر در خیابان» ، ما در جذب و پرورش و ارتقاء فرهنگ مخاطب هم درست عمل نکردیم اگر اطلاعات و آماری پس از دو سال از تاثیراین اجراها در کاهش آسیب های اجتماعی و ارتقاء سطح فرهنگ عمومی وجود دارد بهتر است متولیان آن ارائه دهند .
ما ماباید مخاطب خود را از خیابان به سمت سالن ها هدایت کنیم تا آن مخاطب دیدن تئاتر جز سبد کالای فرهنگی آن شود آیا بعد از دو سال بانک اطلاعاتی از مخاطبان تئاتر ایجادکردیم؟ آیا توانستیم مخاطبان تئاتر را در باشگاه مخاطبان گردهم آوردیم و با ارایه کالاهای فرهنگی به ارتقاء سطح آنها کمک کنیم؟ به دلایل مختلف از جمله ضعف کارشناسی درست این اتفاقات نیفتاد و هنور برای فصل سوم ما جدول حتی 3 ماهه اجراها هم نداریم در حالیکه باید به جدول 6 ماهه و حتی یکسانه می رسیدیم.
به دلیل رفتارهای نامناسب، عدم پیگیری درست، بازوی اجرایی این جریان که گروههای تئاتری هستند را نیز از خود دور کرده ایم. شور و اشتیاق کار را از آنها گرفته ایم و فرصت ها را تبدیل به تهدید کردیم در این دو سال باید استعدادهای جوان شناسایی می شد ، موضوعات بررسی می شد و ایده ها شکل می گرفت.
به بهانه داشتن تئاتر دائم خیابانی ، تئاتر دائم پلاتویی را تعطیل کردیم . هر حرکتی باید دارای اهداف کوتاه مدت و بلند مدت باشد. طرح داشته باشد . طرح پروژه تئاتر دائم باید به صورت کامل نوشته می شد. اینگونه فقط این برداشت می شود که این حرکت فقط پروپاگاندایی برای متولیان امر بوده که عکسی بگیرن و شعارهای خود را بدهند
جریان تئاتر دائم یک حرکت خوب و درستی بود که متاسفانه به دلایلی که گفته شد به بیراهه رفت و این فرصت تبدیل به تهدید برای متولیان آن شد.امیدوارم با برگزاری جلسات کارشناسی ادامه مسیر به درستی با اهداف تعریف شده حرکت کند. باید طراحی انجام دهیم تا مخاطبان را به وسیله این اجراها به سمت سالن هدایت کنیم.ومخاطب برای کالای فرهنگی هزینه ای هرچند اندک بپردازد.
گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
تعداد کلمه: 560
میانگین زمان خواندن:3 دقیقه
پس از برگزاری دوسال از اجرای نمایش های خیابانی تحت عنوان تاتردائم فرصت خوبی است که نکات ضعف و قوت آن را بررسی کنیم. جریان تئاتر دائم خیابانی در درجه اول حرکت منحصر به فردی در جریان تئاتر کشور بود. گروههایی که در تئاتر دایم کار داشتند آثارشان در جشنواره های مختلف کشوری حضور پیداکرد.شهر رشت به عنوان پایه گذار این حرکت در کشور مطرح شد .مردم را عادت دادیم که هرشب درخیابان تئاتر ببینند.برای پایان هر فصل و افتتاح آن جشن با شکوهی گرفتیم ،ولی لازمه یک حرکت داشتن شیوه نامه درست و ساختار تعریف شده است. در ابتدای هر حرکت به دلیل شور و اشتیا قی که داریم نقض ها دیده نمی شود ولی به مرور زمان که شور از بین رفت اگر کار از پایه درست طراحی نشود عیب ها بیرون میزند.اینکه با هر شکلی ما فقط اجرایی داشته باشیم از اساس غلط است. در درجه اول باید متولیان این کار از خود بپرسند به دنبال چه چیزی بودند؟ هدف ازشکل گیری این جریان چه بود؟ آیا غیر از این است که هر حرکت فرهنگی آن هم به این شکل باید به ارتقاء سطح فرهنگی جامعه کمک کند و بستر لازم را درکاهش آسیب های اجتماعی ایجاد کند .جدا از اینکه اشکالات زیادی به استفاده غلط از واژه(( تئاتر خیابانی)) وارد است و عموما بخش عمده ای از کارها خیابانی نبودند و بهتربود بگویم «تئاتر در خیابان» ، ما در جذب و پرورش و ارتقاء فرهنگ مخاطب هم درست عمل نکردیم اگر اطلاعات و آماری پس از دو سال از تاثیراین اجراها در کاهش آسیب های اجتماعی و ارتقاء سطح فرهنگ عمومی وجود دارد بهتر است متولیان آن ارائه دهند .
ما ماباید مخاطب خود را از خیابان به سمت سالن ها هدایت کنیم تا آن مخاطب دیدن تئاتر جز سبد کالای فرهنگی آن شود آیا بعد از دو سال بانک اطلاعاتی از مخاطبان تئاتر ایجادکردیم؟ آیا توانستیم مخاطبان تئاتر را در باشگاه مخاطبان گردهم آوردیم و با ارایه کالاهای فرهنگی به ارتقاء سطح آنها کمک کنیم؟ به دلایل مختلف از جمله ضعف کارشناسی درست این اتفاقات نیفتاد و هنور برای فصل سوم ما جدول حتی 3 ماهه اجراها هم نداریم در حالیکه باید به جدول 6 ماهه و حتی یکسانه می رسیدیم.
به دلیل رفتارهای نامناسب، عدم پیگیری درست، بازوی اجرایی این جریان که گروههای تئاتری هستند را نیز از خود دور کرده ایم. شور و اشتیاق کار را از آنها گرفته ایم و فرصت ها را تبدیل به تهدید کردیم در این دو سال باید استعدادهای جوان شناسایی می شد ، موضوعات بررسی می شد و ایده ها شکل می گرفت.
به بهانه داشتن تئاتر دائم خیابانی ، تئاتر دائم پلاتویی را تعطیل کردیم . هر حرکتی باید دارای اهداف کوتاه مدت و بلند مدت باشد. طرح داشته باشد . طرح پروژه تئاتر دائم باید به صورت کامل نوشته می شد. اینگونه فقط این برداشت می شود که این حرکت فقط پروپاگاندایی برای متولیان امر بوده که عکسی بگیرن و شعارهای خود را بدهند
جریان تئاتر دائم یک حرکت خوب و درستی بود که متاسفانه به دلایلی که گفته شد به بیراهه رفت و این فرصت تبدیل به تهدید برای متولیان آن شد.امیدوارم با برگزاری جلسات کارشناسی ادامه مسیر به درستی با اهداف تعریف شده حرکت کند. باید طراحی انجام دهیم تا مخاطبان را به وسیله این اجراها به سمت سالن هدایت کنیم.ومخاطب برای کالای فرهنگی هزینه ای هرچند اندک بپردازد.
گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
همرسانی کنید:
نظر شما: