گیل خبر/ پویا طوفانی بخوبی می دانیم, اینکه خبرنگاران طلایه داران جبهه و انعکاس دهنده حقیقت و ارزشمند هستند این روزها،تنها برای پیام های تبریکی بکار می روند تا دقایقی دلخوشی برایمان به ارمغان بیاورند. تقریبا ۱۰۰ درصد مسئولین معتقدند که رسانه ها زبان گویای مردم هستند و باید مورد حمایت قرار گیرند اما در واقعیت ،هر ساله کارت های هدیه ای نثار خبرنگاران خواهد شد که گوشه لوح های تقدیر گنجانده شده اند، کارت هایی که هیچ گاه در شان یک خبرنگار نبوده و نیست. مسئولینی که هر ساله به مناسبت روز خبرنگار میهمان شهرهای ما می شوند ،قول هایی تکراری می دهند و خبرنگاران هم با دلی خونین و لبخندهایی زورکی برایشان کف می زنند و زیر لب انشالله انشالله می گویند. حمایت هایی که هر ساله می شنویم و برای تحقق آنها امیدوار به سال آینده منتظر می مانیم. برخی مدیران و اشخاصی که ارزش رسانه ها را زمانی به یاد می آورند که بیش از همیشه و در مقطع ای خاص به آنها نیاز دارند،و آنگاه که کارت های هدیه از ۵۰ به ۱۰۰ و گاها از ۱۰۰ به ۲۰۰ ارتقا می یابد. اما،حمایت های واقعی کجا هستند؟آری،ما زبان رسای مردم هستیم،گوینده واقعیت هستیم،آگاهی دهنده جامعه هستیم…ولی با کدام انگیزه قلم در دست بگیریم؟با کدام روحیه به مردم آگاهی دهیم و با کدام حمایت،سخن از حقیقت بگوییم؟ گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.