گیل خبر/ سامان بدر: بحث درگیری و زد و خورد ماموران سد معبر شهرداری با دستفروشان در بازار رشت بار دیگر موضوع ساماندهی دستفروشان را به داخل شورای شهر کشاند. شاید اگر چنین درگیری صورت نمی گرفت تا مدتها شاهد چنین مباحثی نبودیم. در این میان رئیس کمیسیون بهداشت، محیط زیست و خدمات شهری شورای شهر که از شورای چهارم در این کمیسیون دارای مسئولیت است و به نوعی  یکی از متولیان  امور خدمات شهری شورا محسوب می شود و بسیاری از طرح ها و تزهای وی در گذشته اجرایی شده بار دیگر با طرح «ساماندهی دستفروشان» وارد بحث شده است. (اینجا بخوانید) خانم شیرزاد بدون این که به ناکامی طرحهای بازارچه های محلی گذشته اشاره کند که خود ایشان در افتتاح آن ها به عنوان گل سرسبد جمع حضور فعالی داشت حال به این نتیجه رسیده است که «ساماندهی دستفروشان باید به صورت اصولی اجرایی شود.» این در حالی است  اکثر بازارچه هایی که در سالهای اخیر تاسیس شده با عدم رغبت شهروندان مواجه شده و موجبات کسادی بازار را فراهم کرده بود. بازارچه ضیابری رشت مورد تخریب قرار گرفت، بازارچه خیابان باهنر هم تخریب  و مالک آن را به یک مجتمع تجاری تبدیل کرد. بقیه هم وضعیت بهتری ندارند. شاید تنها بازارچه ای که مورد استقبال مردم قرار می گیرد  همان بازار میوه و تره بار است که در مرکز شهر قرار دارد. از آن مهم تر همه این بازارچه ها بازهم حضور دستفروشان  در بازار شهر را هم کاهش نداده است و معضلات اخیر نتیجه آن است.   خانم شیرزاد قصد دارند از مسئولیت های خود شانه خالی کنند و در رابطه با دعوای اخیر هم با ارسال پیام های اخلاقی همه را به صبر و مدارا و قانون گرایی تشویق می کنند. اما همه این رفتارها نتیجه کارهایی  است که اعضای شورا در آن دخیل بوده اند. به طور مثال ایشان بار دیگر از ضرورت آموزش به ماموران سد معبر صحبت می کنند. یعنی در تمام این سالها چنین آموزشهایی صورت نگرفته است که چنین اتفاقات تلخی را در مرکز شهر شاهد نباشیم؟ این چه آموزشی است که هیچ وقت خودش را نشان نمی دهد و البته بسیاری از افکار عمومی بر این باور هستند که نگاه ها به همه دستفروش ها نیز یکسان نیست. به تصویر زیر نگاه کنید. یک نفر بدون هیچ گونه صدور مجوزی با چیدن صندلی و تابلوهای تبلیغاتی  در بلوار چمران رشت اقدام به برپائی غذاخوری خیابانی در سطح شهر رشت کرده است. اهالی محل چندین بار برای اعتراض به شهرداری مراجعه کرده اند اما همچنان وی مشغول به کار است. بعضی نیز گفته اند صاحب «ذهنی» این غذاخوری خیابانی با یکی از اعضای شورا مراوداتی دارد. حال سوال اینجاست سطح آموزش ماموران سد معبر به چه صورت است که دستفروشان همیشگی بازار مرکزی را مشاهده می کند ولی کاری به این غذاخوری خیابانی در یک نقطه دیگر ندارد؟   این که در شهر رشت دستفروشی و یا غذاخوری های خیابانی به یک معضل تبدیل شده اند نتیجه عدم راهکار مناسبی است که متولیان امور ایجاد کرده اند. این حجم از جلسات کمیسیون بهداشت و خدمات شهری نهایتش باید به همین جا ختم شود که یکی با خیال راحت میز و صندلی بچیند و غذای خیابانی را داشته باشد و در جای دیگر ماموران سد معبر و دستفروشان گلاویز شوند و این روزها در دادگاه و پاسگاه دنبال شکایت و شکایت کشی از یکدیگر بروند. پس با این ترتیب نباید ناراحت شوید که سایتی برای جلسات یک رئیس کمیسیون با تیتر « جلسات بی حاصل، مصوبات بی اثر...» انتقادات تند خود را از این وضعیت مطرح کند. دستفروشی و حتی فرهنگ غذاخوری خیابانی به یک فرهنگ در رشت تبدیل شده است که مورد استقبال بسیاری از مسافران از سراسر کشور نیز قرار گرفته است. ولی وقتی فرهنگی به معضل تبدیل می شود نتیجه امر سیاست هایی افراط و تفریطی است که در شهر خودش را باز می کند. این زخم ها این روزها وقتی باز می شود که در شبکه های احتماعی توسط شهروندان به نمایش گذاشته شود. وگرنه کمتر کسی به آن توجه دارد و یا به مانند مساله فوق با ژست خیرخواهانه و اخلاق گرایانه در نظر دارند ماجرا را فیصله دهند.