گیل خبر / مائده عطایی فیلم شبی که ماه کامل شد، روایتی زنانه از تروریسم ارائه می کند، روایتی که با آمیختن احساسات ناب انسانی همچون عشق و مادری، با خشونت تکفیری، چهره ی سیاه و کور تروریسم را ترسیم می کند. فیلم دیالوگ هایی دارد که مخاطب دور از این حوادث را با واقعیتی عجیب روبه رو می سازد. نوعی قرائت و تفسیر از اسلام که برای عده ی کثیری از مسلمانان غریبه و نامفهوم می نماید. تفسیری که مبتنی بر قتل و خون است، تفسیری که تنها خشونت را می شناسد و راه رفتن به بهشت را کشتن ِ غیرخودی ها می داند. خدایی را تئوریزه می کند که بهشت را به بهای خون می فروشد و مومنانش خریدار بهشتی هستند که از جهنم ِ زندگی خلق او می گذرد! سوال مهم این است که چطور این تلقی ظالمانه، از دینی ارائه می شود که خدایش رحمان و رحیم است و پیامبرش رحمت للعالمین؟! خدایی که در ادعیه ی مهم مسلمین، مهربان ترین است حتی به گناهکاران و به گفته ی علی (ع) در دعای کمیل، اگر عدالت ایجاب نمی کرد، آتشی برای مشرکان نیز نبود!(۱) خدایی که در کتاب وحی خویش، ریختن خون انسانی به ناحق را ستمی آشکار می داند و متعرضان به حقوق مردم را وعده ی عذاب می دهد. خدایی که بهترین مردم نزد خود را پرهیزگارترین آن ها معرفی می کند و هیچ رنگ و نژاد و جنسی را بر ایمان ارجح نمی شناسد.(۲) و اسلام، دینی که رسالت پیامبرش، اتمام مکارم اخلاق است و محبت به امت، مشی اوست. دینی که خون و جان انسان را بیش از هرچیز محترم می شمارد. دینی که ندای رهبران بزرگش حریت و آزادگی است.(۳) دینی که آزادی انسان را در انتخاب عقیده به رسمیت می شناسد، راه می نماید اما طی کردنش را منوط به اختیار بنده می کند. (۴) دینی که نخستین ایمان آورنده اش، چند سال برای حفظ وحدت امت سکوت می کند و جهاد را جز به جبر و دفاع از کیان دین و انسانیت جایز نمی شمارد. و حالا تناقض تلخ روزگار این است که اسلام تکفیری داعیه ی نمایندگی چنین خدایی روی زمین را دارد و حقانیت خود را در پیروی از چنین دینی با خشونت تمام اعلام می کند! و در حالی که دنیا پر از بازیگرانی ست که جنگ طلبی را در لباسی شکیل ارائه می دهند، اینان حقیقت صلح و برادری اسلام را پشت ماسکی از خشونت پنهان می دارند! قطعا چنین انحرافی دلیلی محکم تر از جهل و غرور ندارد.(۵) جهلی که به گونه ای تاریخی از خودحق پنداری مفرط ناشی می شود. از فرعون که می گوید موسی را میکشم زیرا میخواهد دین شما را از شما بستاند و بر روی زمین فسادگری کند(۶) تا عاشورایی که لشگری را در مقابل امام برحق اش میگذارد به این نام که او از دین خارج است و این "خودحق پنداری" افراطی، منجر به جنایتی تاریخی می شود. خوفناک است که جهل و غرور در هم تنیده، می تواند آدمی را به تمامی از وجوه انسانی تهی کند و عشق و عاطفه و خانواده و دین اش را قربانی خشونت و ترور نماید. کسی که از روی جهل تنها خود را حق بپندارد و مجوز قتل دیگری را به جرم ناحق بودن صادر کند و با غرور تمام تردیدی به راهی که میرود، وارد نسازد، به طلب بهشت، به قعر تاریکی سقوط خواهد کرد! تصویر شبی که ماه کامل شد، تصویر انحطاط انسان است، انسانی که بی مراقبه، بی آگاهی، بی شک و بی معرفت سقوط می کند و دیگرانی را به سقوط می کشاند. (۱) فَبِالْیَقِینِ أَقْطَعُ لَوْلاَ مَا حَکَمْتَ بِهِ مِنْ تَعْذِیبِ جَاحِدِیکَ، وَ قَضَیْتَ بِهِ مِنْ إِخْلاَدِ مُعَانِدِیکَ، لَجَعَلْتَ النَّارَ کُلَّهَا بَرْداً وَ سَلاَماً. (۲) إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ (الحجرات۱۳) (۳) ان لَم یَکُن لَکُم دینٌ و کُنتُم لاتَخافونَ المَعادَ فَکونوا اَحراراً فِی دُنیاکُم. امام حسین (ع) (۴) إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا (۳ انسان) (۵) کسی که سراب ها او را فریب دهد و مغرور سازد اسباب نجات از او قطع می شود. امام علی (ع) (۶) آیه ۲۶ سوره غافر