گیل خبر/ کمیل فتاحی متاسفانه باید بر جاده ی زیبای خمام به خشکبیجار که می تواند منشاء رونق گردشگری و رشد اقتصاد بومی باشد، نام "جاده مرگ" نهاد! هرچند که برای دوستداران خمام و خشکبیجار و رسانه های فعال در این دو شهر که تمام سعی و تلاششان بازتاب روزنه های امید وتسهیل پیشرفت همه جانبه در این شهرهاست، انتخاب دشواری است که بخواهند اصلی ترین راه ارتباطی میان خود و یکی از پر رفت و آمدترین راه های سفر به سواحل کاسپین را آشکارا باعنوان "جاده مرگ" معرفی کنند! چرا که همین عنوان هولناک کافیست تا ذهن گردشگران غیر بومی برای گذار از این جاده بیمناک و مردد شده و چه بسا به تدریج کاهش استقبال گردشگران و رکود اقتصادی مراکز تفریحی این مسیر را موجب شود! از طرفی باوجود تصادفات مکرر و مرگ و مصدومیت افراد بیگناه، چگونه میتوان بر واقعیت چشم بست و معضل استاندارد نبودن این جاده را با صدای رسا به گوش مسئولان نرساند!؟ پس بمنظور پیشگیری از تبلیغات سوء و احتمال کاهش استقبال گردشگران، در این یادداشت صرفا به بیان این انتقاد بسنده می کنیم که : چرا تاکنون مسئولان دو شهر خمام و خشکبیجار در مورد بهسازی این جاده موفق عمل نکرده و با گذشت ۴۸ سال از احداث آن، تاکنون کوچکترین اقدام موثری برای دوبانده کردن آن صورت نگرفته است؟ سوال مهمی که تاکنون بی جواب مانده اینکه : چرا افراد صاحب نفوذ و رجال سیاسی و اجرایی خمام و خشکبیجار طی این همه سال درتحقق مهمترین خواست بخش اعظم جامعه بومی موفق نبوده و در عمل نتوانستند گامی برای تعریض جاده خمام به خشکبیجار بردارند؟ تقریبا ۹۰ درصد این جاده ی مهم جزو حوزه جغرافیایی بخش خمام است و به جز آن ۱۰۰ درصد مردم بخش خشکبیجار برای رفت و آمد به رشت، از این مسیر استفاده می کنند. در نتیجه هر دو شهر به یک اندازه از این راه ارتباطی بهره می برند که این به معنی مشترک بودن منافع و معایب آن است. ساخت مراکز بومگردی و توسعه گردشگری در روستاهای بخش خشکبیجار و بخش خمام باعث شده طی سالهای اخیر جاده ارتباطی میان این دو شهر تبدیل به یکی از شلوغ ترین راههای حومه شهر رشت بشود. چونکه با افزایش سفره خانه ها و رستوران ها و اماکن توریستی، این مسیر رونقی دوچندان یافته و به جز اهالی بومی که بطور سنتی از این جاده استفاده می کنند، درایام عادی سال صدها و در ایام تعطیل هزاران خودرو روزانه از این مسیر زیبا به مقصد خشکبیجار - لشت نشاء - آستانه - سواحل دریا و منطقه تجاری کاسپین و... عزیمت می کنند. وهمه اینها درحالیست که تاکنون مسئولان بومی دوشهر خمام و خشکبیجار و نمایندگان مجلس و مسئولان استانی نتوانسته اند نسبت به چهار بانده کرده آن، اقدام موثری صورت دهند! به گواه اخبار ثبت شده در رسانه های محلی و آمار موجود در پلیس راه منطقه، هرسال تصادفات متعددی در این جاده روی داده و دهها نفرکشته و یا نقص عضو می شوند. همین چند روزقبل تصادف یک دستگاه خودرو پراید و یک کامیون دو کشته بر جای گذاشت و باردیگر یکی از خانواده های بومی منطقه، داغدار مرگ عزیزانش شد. اما افسوس که تاکنون مصیبت خانواده هایی که بخاطر استاندارد نبودن این جاده عزیزانشان جانباخته و یانقص عضو شده اند، نتوانسته مسئولان را وادارد تا بااستفاده از همه ظرفیت ها، اقدامی موثر برای تامین اعتبار و آغاز پروژه تعریض جاده خمام به خشکبیجار صورت دهند! و طی سالهای اخیر هربار مسئولی از دو شهر خمام و خشکبیجار وعده پیگیری داده و گامی برداشته، بخاطر عدم مطالبه گری هدفمند نتوانسته موفقیتی حاصل کرده و نتیجه بگیرد! حال شاید باهمگرایی و اتحاد میان مسئولان دو شهر و در دستور کار قرار گرفتن بعنوان مطالبه مشترک مردم دو شهر، بتوان به این آرزوی چهل ساله جامه عمل پوشاند و به مرگ و میر مردمان مظلوم دو شهر همسایه خاتمه داد. اینک لزوم تشکیل کارگروه مشترک میان مسئولان دو شهر خمام و خشکبیجار بیش از گذشته احساس می شود و باید پرسید : آیا وقت آن نرسیده برای رفع مشکل جاده ارتباطی بین دو شهر همسایه، مسئولان شهرداری و بخشداری و شورای شهر خمام و خشکبیجار کارگروه مشترکی تشکیل داده و ضمن برگزاری جلسات جدی با نمایندگان مجلس، از همه ظرفیت ها برای یافتن راه حل موثر و عملی جهت تامین اعتبار مالی از طریق نهادهای بالادستی و وزارتخانه استفاده کنند!؟ امیدواریم باتوجه به ریشه های مشترک اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی که بین مردم دو شهر دوست و همسایه وجود دارد، مسئولان دو بخش خشکبیجار و خمام نیز صمیمانه دست به دست هم داده و اینبار با جدیت کمر همت بسته و هرچه سریعتر برای تحقق این هدف مهم با پیگیری از مراجع کشوری قدمهای سازنده ای بردارند. رسانه های بومی دو شهر خمام و خشکبیجار هم برای ایجاد این کارگروه مشترک و همگرایی میان مسئولان خمام و خشکبیجار و بازتاب اخبار مربوطه نقشی مهم و تاریخ ساز برعهده خواهند داشت.