گیل خبر/ سامان بدر: محسن فروزان طی سالهای فوتبالیش دوران پرفراز ونشیبی را پشت سر گذاشته است. اشتباهات او مقابل سپیدرود برای اولین بار نیست که اتفاق می افتد. وی طی این سالها نشان داده که هرچند به عنوان یک دروازه بان مطمئن محسوب می شود ولی گاهی اشتباهاتی را می کند که از یک دروازه بان مبتدی بر می آید. البته هیچ دروازه بانی نیست که در جهان  به دلیل اشتباهاتش نکوهش نشده است،ولی آن چه مایه تاسف است قضاوت فوری در مورد چنین اشتباهاتی است. اقدام احساسی مالک باشگاه مبنی بر اخراج فروزان از تراکتورسازی و هجمه هواداران تراکتورسازی به وی عواقب شکست سنگین از تیم قعرنشین سپیدرود را به حاشیه برده است. برآیند همه نظرات به احتمال تبانی و یا شرط بندی فروزان می رسد. تبانی با تیم حریف ، تبانی با تیم های دیگر و تبانی با خود و یا همسرش! یک اصل بدیهی و مترقی در جهان به نام «اصل برائت» وجود دارد که « فرد بی گناه است، مگر آنکه جرمش اثبات شود» اما آن چه در مورد فروزان اعمال می شود صدور حکم بدون هیچ دادگاه و سندی است. حتی زنوزی مالک تراکتروسازی در برنامه تلویزیونی اعتراف می کند که هیچ مدرکی مبنی بر تبانی و شرط بندی دروازه بان تیمش در دست ندارد و تنها به شنیده ها از دادگاهی اشاره می کند که واقعیت همان نیز زیر سوال است. جالب است مجری برنامه که از سوی تلویزیون برای جانشینی عادل فردوسی پور انتخاب شده هرگز او را برای چنین اصلی زیرسوال نبرد که کجای دنیا با چنین ابهامی چنین تصمیم احساسی و بدون منطقی را گرفته است. همین چند ماه پیش اشتباهات سریالی کاریوس دروازه بان لیوپورل در فینال لیگ قهرمانان موجبات ناراحتی همه هواداران این تیم را فراهم کرد. کاریوس با اشتباهاتش لیورپول را از جام دور نگه داشت، اما با همه انتقادات و باوجودی که این دروازه بان از لیورپول جدا نیز شد هیچ کس احتمال سنگین تبانی را مطرح نکرد. همان طور که همه لیوپورلی ها نیز از وی حمایت کردند. آن هم در انگلیسی که سایت های شرط بندی به طور قانونی فعالیت می کنند هیچ کس به مخیله خودش فشار وارد نکرد که شاید اشتباهات کاریوس به دنبال تبانی باشد. همان طور که بایرن مونیخی ها نیز به دنبال اشتباه مرگبار «اسون اولریش » مقابل رئال مادرید چنین اتهاماتی را به وی نزدند و حتی به او دلداری نیز دادند. به واقع تا وقتی سندی محکمه پسند وجود ندارد چگونه عده ای به خود اجازه می دهند چنین اتهاماتی را به یک انسان وارد و حکم نهائی را نیز صادر کنند؟ البته که نمی توان منکر روابط آلوده فوتبال شد، ولی مگر با ادعا می توان چنین سخنی را بر زبان آورد. در گذشته ابهاماتی در مورد بعضی بازیکنان بود که با اشتباهات خود فرصت را برای حریف فراهم می کردند و در فصل آتی به همان تیم منتقل می شدند. یک نمونه آن همین احمد شربتی بازیکن تراکتورسازی است. ولی حتی  همین انتقال نیز نشانه ای بر این ادعا نیست. اصل بر برائت یک اصل حقوقی مهم است که اگر به آن اعتقاد داشته باشیم به همین راحتی یک نفر را به خاطر یک یا چند اشتباه قربانی نمی کنیم.