گیل خبر/ سامان بدر: هرچند کمپین اینستاگرامی «انتخاب شهردار جوان رشت» بعد از مدت ها سکوت  افکار عمومی را وارد چالش پیچیده انتخاب شهردار کرده است که در نوع خود حائز اهمیت است، اما مشخص است با شرایط جدید آئین نامه ای و فرصت کوتاه برای انتخاب شهردار و دودستگی اعضای شورا شاید آن نتیجه ای که لازم است به دست نیاید. البته افکار عمومی هرگاه در مسائلی این چنینی مطالبه ای را دنبال کردند نتایج خود را گرفته اند، نمونه اش استیضاح ثابت قدم که درست یا غلط کمپینی برای ماندگاری شهردار سابق ایجاد شد که در نهایت حتی کار به مداخله و درخواست استاندار و امام جمعه وقت شهرنیز رسید و در آرای اعضای شورا نتیجه بخش بود که البته در استیضاح چند ماه  بعد، شهردار وقت نتوانست به واسطه عملکردش  آن موج را با خود همراه کند و  برکنار شد. در هفت ماه گذشته افکار عمومی نسبت به انتخاب شهردار رشت سکوت اختیار کردند و البته گلایه های خود را از هر دو گروه شورا ابراز داشتند. برای همین هیچ گروهی نمی تواند در این دعوا خود را حامی منافع مردمی و شهر بداند. ولی حال که کمی دیر شاهد شکل گیری مطالبات عمومی در بحث انتخاب شهردار هستیم آن چه حائز اهمیت دارد سوق دادن آن به سمت و سوی بهترین انتخاب برای کسب کرسی شهرداری است. مطالبه امروز افکار عمومی  برای انتخاب شهردار باتوجه به شرایط جدید بیشتر از این که روی جوانی شهردار  باشد بر اجماع اعضای شورا بر روی یک گزینه باید حرکت کند تا به نتیجه مناسب دست پیدا کند. مشخص است شورای شهری که بخواهد همچنان بر مسیر «شش» و «پنج» فعلی حرکت کند چیزی جزء اختلاف و بحران برداشت نخواهد کرد. این شورا برای عبور از بحران هیچ راهی ندارد مگر این که گزینه بعدی خود را با اجماع به دست آورد. البته اجماع یازده نفره بدین معنا نیست که یازده عضو شورا بهترین تصمیم را می گیرند ولی برآیند آرای یازده نفره حداقل اختلافات را کم و یک مسیر تقریبا عادی را پیش روی همه می گذارد که شهردار منتخب بدون توجه به دودستگی های شورا کارخود را پیش می برد. وگرنه اگر به طور مثال شش عضو شوراکه از جریانات مختلف سیاسی کنار یکدیگر قرار گرفته اند دربدر دنبال این باشند که گزینه ای گوش به فرمان خود را تعرفه نمایند این گزینه جدید نه از میان شخصیت های واجد صلاحیت بدست می آید و نه به حل بحران شهری کمک می کند. هیچ مدیر استخوان خورد کرده ای که حداقل 9 سال مدیریت میانی داشته باشد و دوران  مدیریتی خود را از پایه شروع کرده باشد حاضر نیست با جو اکثریت شکننده به شهرداری ورود کند. هر گزینه ای که در این صورت شهردار رشت شود تنها محکوم به «لابی گسترده» و ارتباطات «پشت پرده» است. اما اجماع روی یک گزینه اگر با مطالبه افکار عمومی همراه باشد نه تنها شدنی است بلکه دیگر فرق چندانی نمی کند آن فرد فرماندار سابق رشت است و یا شهردار سابق این کلانشهر! بومی باشد یا غیربومی، جوان باشد یا باتجربه! حتی نصرتی نیز با همین اجماع یازده نفره بود که مسیر عادی سازی مدیریتی خود را به پیش برد. وگرنه از همان ابتدا با مساله مهمی چون تقابل با شهردار غیربومی همراه می شد که در هیچ صورتی نمیتوانست از آن سربلند کند. این مطالبه اگر شکل و جهت خود را بگیرد همه می توانند از آن سود ببرند وگرنه مشخص است آش و کاسه همان است که در حال مشاهده هستیم.