گیل خبر/ سرویس اجتماعی: چند مدت پیش بود که یکی از بزرگترین مخالفان مهندس بازرگان در دهه شصت در باب شخصیت متدین و بدون شعار او و امثال مهندس سحابی اعتراف کرد. وی خاطره ای را تعریف کرد که در جلسه ای بین نمایندگان تهران در مجلس اول بازرگان و مهندس سحابی اعلام کردند بعد از ساعت 9 حتی یک دقیقه نیز حاضر نیستند در جلسه بنشینند. بعدها آن ها متوجه شدند این دو نماز شب می خوانند و ساعت ۳ شب باید بیدار شوند.همان طور که بعدها کشف شد مهندس بازرگان بدون این که به کسی بگوید پول ناهار همسر خود از خزانه را پرداخت کرد که بحث استفاده شخصی از بیت المال شکل نگیرد. این دین داری بدون شعار هرچند توسط شهید رجایی در بین مسئولان وقت رخنه کرد و دولت دفاع مقدس(کمی اغراق شده) نیز از آن الگو گرفت اما امروز این نحوه رفتارها نه تنها جاذبه ایجاد نمی کند بلکه در نگاه مردم چیزی بیشتر از شعار و ریاکاری به نظر نمی رسد. این که شهردار شهری چون فومن ناهار گوجه و خیار خودش را به اشتراک می گذارد ، در بهترین حالت یک رفتار پوپولیستی محسوب می شود. به واقع گوجه خیار خوردن شهردار فومن به مردم چه ارتباطی دارد؟ مگر ایشان از همه غذاهایی که در شهرداری فومن خورده اند لیستی برای مردم تهیه کرده اند؟ آیا وقتی چلو کباب نیز می خورند عکسی منتشر کرده اند؟ اگر گوشت خوار نیز نیستند و این غذا به تجویز پزشک است دیگر این همه شعار و تبلیغات برای چیست؟ همین چند روز گذشته تیزری از شهردار چکمه پوش بندرعباس منتشر شد تا ساده زیستی وی را در بوق و کرنا کنند. ولی کسی که بخواهد کارهای خودش را با هزینه بیشتری نشان دهد دیگر اسمش را می توان گذاشت ساده زیستی؟ در این وضعیت نامناسب اقتصادی کشور بخشی از مدیران یا ارتباطی با مردم ندارند یا بخشی دیگر با کارهای نمایشی همه چیز خود را با شعار پیش می برند. در این بزنگاه همه گوئی تنها نمک به زخم مردم می پاشند.