از نمایش های نامیزان دوربینی تا وعده های نامشخص رسانه ای؛
۱۳۹۷/۰۹/۲۲ ۱۲:۳۳ چاپ
گیل خبر/سرویس شهری: هرچند مسعود نصرتی شهردار مستعفی رشت خرداد ماه امسال بعد چند پروژه کلنگ زنی از آغاز عملیات اجرائی 6 پروژه طی 6 هفته در رشت خبر داد، اما با خروج وی از شهرداری همه این شعارها و وعده ها نیز به محاق فراموشی رفت و حال 6 هفته به 6 ماه رسیده است و ظاهرا یکی از آن ها یعنی پروژه شهربازی سرمایه گذار نهائی خود را پیدا کرده است. این سرمایه گذار که ظاهرا اسمی ندارد!( زیرا روابط عمومی شهرداری نام همه را در مراسم ذکر کرده به غیر از این سرمایه گذار) قرار است در چند فاز شهر بازی رشت را مورد افتتاح قرار دهد و ابراز امیدواری کرده فاز اول آن در آستانه سال جدید به بهره برداری برسد که البته مشخص است وعده ای بیش نیست( مثل افتتاح سه ماهه صحن جدید شورای شهر رشت که همچنان همه منتظرند. ولی آن چه از همه بیشتر آزار دهنده تر است این نکته است که از شورای چهارم افتتاح دوباره شهربازی رشت به محلی برای وعده و شعار تبدیل شده است. زمانی قرار بود پارک مرکزی شهر را از چنین نقطه طلایی به مسکن مهر منتقل کنند، سال 94 شهردار وقت رشت از حضور فردی با سرمایه گذاری 9 میلیارد تومانی خبر داد که قرار است طی 10سال شهر بازی را در اختیار بگیرد. بعد از آن بارها وعده ورود سرمایه گذاران دست به دست چرخید تا به حضور فردی بی نام رسیدیم که ظاهرا قبلا نیز شهربازی را در اختیار داشته است! این که برای چنین مراسمی که نه به دار است و نه به بار شاهد آن هستیم جمع زیادی از مدیران شهرداری و اعضای شورا پشت سرمایه گذار و سرپرست شهرداری قرار دارند، بیشتر بر نمایش دوربینی این مساله واقف می شویم. متاسفانه در شهرداری و شورای شهر رشت خودنمائی، شعار و دوربین بیشتر از واقعیتها خودش را نشان می دهد. هنوز تشریفات یک مراسم ساده نیز به خوبی دنبال نمی شود. سفیر کره جنوبی دعوت می شود و سرپرست شهرداری را پشت سر همه اعضای شورا قرار می دهند! پشت سر همه امضا کنندگان اصلی یک تفاهنامه ساده خیل عظیمی از مدیران و اعضای شورا قرار می گیرند. تعاریف آسمان و یسمان شده از یک قراردادی که تنها روی کاغذ است نشان از آن می دهد که حلقه اعضای شورا و مدیران شهرداری بیشتر به دنبال نشان دادن خود هستند تا این که فعالیت بارزی را صورت دهند. به پارک ها و پل هوایی های اخیری که افتتاح شد دوباره نگاه کنیم مشاهده می کنیم که چه ایرادات و نواقصی از آن ها برجای مانده است. نتیجه چنین کلنگ زنی و قرارداد این می شود که حدود 30 درصد بودجه شهرداری محقق شود و بسیاری از معضلات برجای بماند. دل مدیران شهرداری نیز خوش باشد که بعد از 6 ماه قراردادی امضاء کنند که قول اولیه افتتاحش در ابتدای سال آتی است ولی احتمال بهره برداری  واقعیش با خداست.