گیل خبر/ شهروز پروایی مریان این روزها در شهرتالش بحران شهرداری غوغا می کند،دوستی دارم جوشکار است هر روز چند وعده تماس می گیرد ومی پرسد امروز شهردار تکلیفش چه شد. راستش قصد دارد برای ساختن خانه اش پروانه ساخت بگیرد؛خیلی نگران است گویا هزینه هنگفتی را از وی خواسته اند ،برای کاهش هزینه صدورپروانه ساخت به شورا مراجعه کرده است شورای محترم نیز حواله به تعیین تکلیف شهردار مغظوب نموده است. من فکر میکردم این دوست جوشکار من فقط نگران هزینه های صدور پروانه ساخت می باشد،گفتم توکل برخدا این شهردار رفتنی است دیر یازود دارد ولی سوخت وسوز ندارد،بنده خدا گفت من راضی نیستم شهردار برود حاضرم مبلغی بیشتر بدهم ولی شهردار بماند علت را پرسیدم گفت از یک قوم وایل هستیم ،دوست ندارم هم طایفه من به این شکل از شهردار شدن اخراج بشود. یکی دیگر از دوستان با جوش وخروش فراوان نزد من آمد زمین وزمان را به هم دوخت که اینها به فکر شهر نیستند فقط دنبال این هستند که سنی ها قدرت پیدا کنند گفتم چه کسانی را می گویی ؟؟ گفت شورا را می گویم. پرسیدم مگر الان سنی ها یک طرف قضیه هستند ومی خواهند وزن کشی کنند با شدت وتعصب گفت بله!!! گفتم آن عضو شورایی که تسنن است و با قدرت پشتیبان شهردار مغضوب می باشد چه؟؟ گفت :او دنبال منافع شخصی اش می باشد گفتم :پس الحمدالله دنبال سنی وشیعه بودن شهردار نیست گفت: نمی دانم هاج و واج ماندم خواستم برایش از مدنیت واصول و آرمانهای زندگی مدنی بگویم ،دیدم این تعصب اش شدید است ویعمی ویصم است . گفتم انشالله که اینطور نیست. گفت :دلت خوش است چون با شوراها رفیقی هوایشان را داری . خندیدم با ناراحتی پرسید:به چه می خندی ؟؟ گفتم :هوای کدام شان را شورای سنی یاشیعه؟؟؟ قصدم از بیان روایت واقعی فوق فقط این است که بگویم درست است که نام شهروشهرستان را یدک می کشیم ولی بایستی کمی صبر وتحمل مان را برای داشتن یک زندگی مدنی بالا ببریم. قومیت ومذهب هردو موهبتی الهی اند به شرطها وشروطها . ما بایستی با تکیه بر قومیت ومذهب رفتار مدنی خویش را تقویت کنیم. برای من اهل تشیع و برای شما اهل تسنن زیبنده نیست که بعداز نودسال دارای سازمان شهرداری بودن ترمینال نداشته باشیم. این رفتار مدنی نیست که در خیابان بهشتی که یکطرفه است وپارک ممنوع چهار بانده پارک کنیم. این با مدنیت خوانش ندارد که نتوانیم فرزندی از میان خود را به عنوان شهردار برگزینیم . راه دشوار مدنیت اگر آسان بود مطمئنا تالش کهن سال ایستگاه برون شهری اش دقیقا در وسط شهرش تابلو نمیخورد. راه دشوار مدنیت آنگاه سخت می نماید که ایستگاه شهرهای لیسار،خطبه سرا،اسالم در شعاع دویست متری ودقیقا در قلب شهر تالش جای می گیرد. از این دست رفتارهای غیر مدنی و المانی عدم مدنیت را در کوچه پس کوچه های شهر بی شمار می توان پیدا کرد،این ها نمونه هایی اندک از خیل بسیار بود. بحران وجود یا عدم وجود شهردار یکی از بحرانهای زندگی مدنی ما شهروندان می باشد که این روزها کوس رسوایی اش بیشتر از هر زمانی صدایش به هوا برخواسته اما بودن یا نبودن شهردار خود معلول علت بزرگتری است به نام مدنیت. به گمانم اگر هر روز فقط یک رفتار مدنی را عمل کنیم به یقین آن وقت می توانیم در شهر بودن وشهروند بودن وشهردار داشتن ومدنیت خویش مباهات کنیم.   گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.