گیل خبر/ سرویس شهری: مرگ یک پاکبان حین نظافت در شهر بار دیگر مساله کم توجهی ها به قشر زحمتکش شهرداری رشت را بیشتر برجسته کرده است. امری که می تواند با پیگیری دقیق و تحقیق و تفحص از آن به نقاط مشترکی دست یافت تا بتوان از حاصل آن بسیاری از مشکلات دیده شود و چنین خطراتی به کمترین حد خود برسد. اما افسوس بخشی از شورا و مدیریت شهری همچنان با پاک کردن صورت مساله همه قصور را از خود دور می کنند.   اسماعیل حاجی پور عضو شورای شهر رشت در جلسه روز گذشته شورا نسبت به مقصر دانستن مدیریت شهری اعتراض کرده و می گوید: «سهل انگاری یک راننده در از دست دادن یک پاکبان نباید به پای مدیریت شهری گذاشته شود.» شاید اگر حادثه مرگ پاکبان تنها برای اولین بار اتفاق می افتاد می شد روی قصور دیگران بیشتر تمرکز کرد. اما این مساله این نیست که برای اولین بار اتفاق افتاده باشد . مدت هاست پاکبانان شهر با خطرات مرگ، مصدومیت و قطع عضو روبه رو هستند و در پایان نیز با مقصر دانستن دیگران و دیدار تشریفاتی با خانواده متوفیان و مصدومان ماجرا فیصله پیدا می کند. شاید نطق بهراد ذاکری عضو شورای شهر از جمله فرصت هایی بود که نسبت به عدم فرهنگ سازی مناسب خدمات رسانی به کارکنان بیشتر توجه کنیم. به بیماری هایی که ناشی از عدم رعایت بهداشت است و از عدم تجهیز امکاناتی که شرکت های پیمانکاری طرف قرارداد با شهرداری صورت داده اند تا بازهم این اتفاقات تلخ را شاهد باشیم و البته در نهایت یکی مثل آقای حاجی پور راحت از آن بگذرد. در این فضای رخوت و رکودی که شهرداری رشت با آن دست به گریبان است و به قول سرپرست شهرداری کمتر از 30 درصد بودجه محقق شده است و مناطق تنها نیم درصد درآمدزایی کرده اند دفاع از مدیریت شهری و اقدامات شورا تنها از یک عضو شورا بر می آید. آن ها باید مسئولیت کارهایی که کرده اند را بپذیرند، اما شاهدیم از آن فرار می کنند. عدم تحقق بودجه و بدهکاری فراوان را به پای مشکلات اقتصادی کشور وصل کرده اند و مرگ پاکبانان را نیز تنها به قصور رانندگان! این مدیریت پاک و طیب و طاهر شهرداری که در دادگاهی محاکمه نمی شود. نزد افکار عمومی و وجدان های بیدار نیز نباید مورد پرسش قرار بگیرد؟ خوب است یکی در این میان بپرسد علت حمایت از بعضی شرکت های طرف قرارداد با شهرداری توسط بعضی اعضای شورا در چیست؟ این هم پرسشی است که ما بین بسیاری از پرسش های ما توسط اعضای شورا گم می شود. مثل پرسش علت مخالفت با کاندیدا شدن یک عضو شورا و آبستراکسیون هایی که در نهایت نتیجه ای نداشت. مثل اراده ای چند ماهه برای شهردار شدن یک عضو شورا توسط سه نفر به هر قیمتی ! پرسش های بی جوابی که اعضای شورا هیچگاه بدان پاسخ نمی دهند. افکار عمومی بخشی از این جواب را پای منفعت شخصی می گذارد. علتی که هرگز از آن حرفی به میان اورده نمی شود.