گیل خبر/ رضا ثقتی* *مشاور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان برخی همایش ها را دعوتنامه می دهند، تماس می گیرند، نماینده می فرستند اما قدمهایت با دلت یکی نیست و نمی روی! اما پیش می آید که با یک پیامک، از یک همایشی مطلع می شوی و بسیار مشتاقانه عطش حضور را در بند بند وجودت احساس می کنی و می روی! جلسه نکوداشت استاد احمد سمیعی گیلانی دقیقاً از همین جنس بود. خاطرم هست به رفیقی در جلسه گفتم که مقام وکالت و وزارت و... تاریخ مصرف دارد و بعد از پایان یافتن آن کسی کارَت ندارد اما یک عالم و دانشمند تا لحظه حیاتش همه در گرد وجودش جمع می شوند؛ پروانه وار در آغوشش می گیرند و اوست که برایش تاریخ مصرفی متصور نیست، مانا و جاودانه است و به راستی که استاد احمد سمیعی، تعریف عملی و مصداق عینی یک عالم فرهیخته و یک دانشمند لایزال است. نمی پذیرد که بر میز تکیه دهد و نشسته سخنرانی کند، با صلابت، محکم و استوار پشت تریبون می رود و ایستاده با همان متانت همیشگی نطق پر مایه ای می کند. از پیچیدگی های کار علمی و عدم ارتباط دانشگاه با جامعه می گوید تا لزوم تسلط همه جانبه یک معلم به دانش و داشتن معلوماتی فراتر از زمان خود! و توصیه ای هم به دانش پژوهان جهت تلاش و دست نکشیدن از کار و تحقیق و پژوهش می کند. اما بخشی از صحبتهای استاد با دلخوری و ناراحتی از کتابخانه ملی رشت - با اکراه - پیش کشیده می شود؛ گویا استاد در حال تدوین کتاب «سیر تحول ژورنالیستی در ایران» می باشد و به کتابخانه ملی رشت مراجعه و از آنها اجازه دسترسی به مجلات و روزنامه های عصر گذشته را طلب می نماید، ولی عکس العمل مدیران کتابخانه دور از انتظار و عجیب بود. استاد اشاره می کند با آنکه مدیران کتابخانه، این منابع را در گنجینه خود موجود داشتند از ارائه آنها امتناع نمودند و گفتند نداریم!! اینجا بود که استاد احمد سمیعی با لحن پر از اندوهی گفتند: آقایان!! کتابخانه زندان کتاب نیست که محبوسش کرده اید!! صحبتهای استاد پایان نیافته بود که شکنندگی و تلخی این واقعیت بر جان و دل همه حضار نشست. این اولین بار نبود که دلخوریهای این چنینی از کتابخانه ملی رشت را از زبان بزرگان فرهنگ و ادب می شنیدم؛ پیش¬تر زنده یاد استاد خمامی زاده، روزی در منزلش برایمان این گله ها را خیلی شدیدتر وجامع¬تر بیان نموده بود حتی در زمان تصدی ریاست فرهنگ و ارشاد اسلامی رشت بارها شکوائیه هایی از پژوهشگران جوان و اندیشمندان و محققان با موضوع خساست و عدم مهمان نوازی و پنهان کردن گنجینه ها و منابع وکتب مرجع _که می تواند تحولی شگرف در یک رساله دکتری یا یک تحقیق علمی ایجاد کند _ به بنده حضوراً ارجاع گردیده بود و یا واقعیتهایی نظیر برخوردهای خشک و ناظم گونه کتابداران با مراجعین و یا مادام العمری ریاست کتابخانه ملی رشت و عدم شفافیت در انتخاب جمعیت نشر گیلان و هیئت امنای کتابخانه ملی و تمدید مدیریت کتابخانه ملی و از همه مهمتر پاسخگو نبودن کتابخانه ملی به هیچ نهاد و ارگان ذیربطی حتی اداره کل کتابخانه ها که خود تولیت کتابخانه ها را بر عهده دارد نشان از رخداد تلخ در پیکره قدیمی ترین کتابخانه ملی کشور را می دهد.   گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.