اختصاصی گیل خبر/رضا نادم -انگار که اصرار داشته باشیم همیشه تکنولوژی را به مبتذل ترین وجه مورد استفاده قرار دهیم و با کشف یک قابلیت جدید، همه را از آن متنفر کنیم(!)، گروههای وایبری این روزها بلای جان و آفت گوشی های تلفن همراه مردم شده اند. کافی است تصمیم داشته باشید چند ساعتی را به استراحت بپردازید که دینگ و دینگ پیامهایی از گروههای وایبری دریافت می کنید و به جایی می رسید که اینترنت گوشی تان را غیرفعال می کنید. بعد هم که در فرصتی مناسب، به سراغ گوشی می روید و می خواهید ببینید که چه تحفه هایی دریافت کرده اید، متوجه می شوید که افاضات همه سرشار است از جملات آموزنده، اخبار موثق، اظهار نظرهای دقیق و البته جوکهای جدید و غیر تکراری! فارغ از محتوای بازنشر شده در این گروهها و زمان های فعالیت ملت بیدار در همه ساعات شبانه روز، قصد دارم به نکته کوچکی اشاره کنم که بهانه آن مطالب منتشر شده در یکی از همین گروههای وایبری است. گروهی که نام استان را نیز یدک می کشد و این روزها اغلب توسط چهره های سیاسی گیلان دنبال می شود. قبل ترها که کتاب نوشتن به این آسانی ها نبود و کتاب سازی معنا نداشت، آن زمانی که نشریات هنوز آنقدر زیاد نبودند که نظارت بر محتوا بی معنی شود و همان موقع که اینترنت، همه زندگی ما در خود غرق نکرده بود و تولید محتوا و ویرایش آن، این همه آسان و در دسترس نبود؛ حرف زدن و نوشتن انگار مسئولیت بیشتری داشت.حکایت روزگاران قدیم را نقل نمی کنم که مردم با "حرف" و بی "قرارداد" معامله می کردند؛ همین چند سال قبل را عرض می کنم. همان زمان که مطالعه هنوز چیز با ارزشی بود و در کتابها می نوشتند که انسان عاقل هر چه که به ذهنش می رسد، نمی گوید و هرچه که می گوید، لاجرم نمی نویسد. اما امروز انگار زمانه عوض شده است. گاه چهره هایی که برای آنها دورادوراحترام قائلیم و حتی علیرغم عدم همسویی دیدگاه فکری، آنها را "آدم حسابی" می شماریم، اظهار نظرهایی می کنند که انسان انگشت بر دهان می ماند. لازم به گفتن نیست که وقتی کلامی از دهان خارج می شود، خبری بیان می گردد و یا تحلیلی ارائه می شود، گوینده در مقابل آن مسئولیت دارد. نمی توان دنیایی را متصور شد که در آن هرکس هرچه بخواهد بگوید و بعد عواقب آن گفته را بر گردن دیگران بیندازد و یا از زیر بار مسئولیت آن شانه خالی کند. این امر هنگامی بیشتر جالب می شود که برخی از همین دوستان دارای سوابق مدیریتی در همین استان بوده اند و اکنون نیز با داعیه تصدی مقامات بالاتر دوباره فعال شده اند. در عصر سرعت، بعضی از مردم انگار فقط سرعت انتقال مغز به زبان را آموخته اند. هرچه که می بینند و می شنوند را بدون هیچ پردازشی بر زبان جاری می کنند و دریغ از اندکی تفکر برای سنجش عقلانیت موضوع. این است که دروغ های عجیب و غریب و شایعات شاخدار سریعا منتشر می شوند و شبکه های اجتماعی پر می شوند از اخبار غیر موثق و نقل قول های جعلی. شوربختانه اینکه گاه این عبارات از دهان و یا قلم همان مدعیان نقش آفرینی در عرصه مدیریتی منتشر می شود و بعد که مورد عتاب قرار می گیرند، تقصیر را بر گردن دیگران می اندازند. انگار نه انگار که خود حرفی زده اند و اظهار نظری کرده اند و همگان آنرا شاهد بوده اند. در روزگاری که برخی از هم استانی ها جایگاه های معتبر علمی و اجرایی کشور را در اختیار گرفته اند، در مجلات معتبر قلم می زنند و در همه جای ایران برای خود اعتباری دست و پا کرده اند، برخی چهره ها و افراد فقط به دنبال تعویض دولت ها هستند تا در سایه روابط و تغییر فضای روانی به نان و نوایی برسند. البته این حق آنهاست که انگار جز این چاره و هنری ندارند! رضا نادم پایگاه گیل خبر : انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.