گیل خبر/ رها حقیقی پس از سخنان بی تعارف و صریح الیاس حضرتی در جلسه استیضاح وزیر اقتصاد و امور دارایی با واکنش عجیب بعضی از حامیان دولت و اصلاح طلبان مواجه شد. حضرتی که عضو فراکسیون امید بود، پیش از آن که در مخالفت با کرباسیان سخن بگوید از این فراکسیون استعفا داد تا در معذوریت تصمیم فراکسیون برای عدم همراهی با استیضاح وزیر اقتصاد قرار نگیرد. اما چرا برخی از اصلاح طلبان و حامیان دولت روحانی از رویکرد الیاس حضرتی تعجب کردند و بر او تاختند؟ آیا واکنش این افراد و جریان ها به ایفای نقش نمایندگی مردم در مجلس از سوی یک نماینده با تجربه تعجب آور نیست؟ الیاس حضرتی نماینده مردم تهران در مجلس است و در واقع وظیفه دارد از حقوق موکلانش که مردم ایران هستند حمایت کند. حمایت از دولت مستقر اگرچه از لحاظ اخلاقی وظیفه تک تک کارگزاران نظام از جمله نمایندگان مجلس است، اما یکی از مهم ترین وظایف وکلای مجلس، نظارت بر عملکرد دولت، تذکر به دولتمردان در صورت کم کاری و دفاع از حقوق مردم، مهم ترین وظیفه یک نماینده است. بنابراین در شرایطی که مردم تحت شدیدترین فشارهای اقتصادی هستند، سکوت یک نماینده خیانت به مردم است. با این حساب آیا الیاس حضرتی جز وظیفه نمایندگی مردم کار دیگری انجام داده است؟ برخی از اصلاح طلبان به حضرتی خرده می گیرند که چرا در شرایطی که روحانی تحت فشار اصولگرایان است، او علیه وزیر اقتصاد نطق کرده است؟ جالب است که آن ها از یک سو روحانی را متهم می کنند که پس از انتخابات سال ۹۶ گردش به راست کرده و از سخنان اصلاح طلبانه اش فاصله گرفته و از سوی دیگر می گویند چرا الیاس حضرتی به عنوان یکی از قدیمی ترین و باهویت ترین نمایندگان اصلاح طلب از وزیر اقتصاد انتقاد کرده است. بالاخره این دولت به آرمان های اصلاح طلبی وفادار است یا نه؟ اگر خود دولت و شخص آقای رییس جمهور وفادار نمانده و یا اصلا برایش اهمیتی ندارد که به سرمیه اجتماعی آرای خود احترام بگذارد، الیاس حضرتی و دیگر نمایندگان اصلاح طلب آیا موظفند بدون چون و چرا از دولت حمایت کنند؟ اگر این کار را بکنند وکیل ملت خواهند بود یا وکیل الدوله؟ در مجلس کمتر نماینده ای را می توان یافت که به اندازه الیاس حضرتی سابقه اصلاح طلبی داشته باشد. او در زمانی که همه روی پیروزی ناطق نوری شرط بسته بودند، از کاندیدای جریانی که بعدا اصلاح طلب نامیده شد، حمایت کرد و همینطور در روزهایی که دولت مهرورز بر سر کار بود و دفاع از اصلاح طلبی هزینه های بسیاری داشت، در روزنامه اعتماد پای آرمان های اصلاح طلبی اش ایستاد. بنابراین کسی نمی تواند اصلاح طلب بودن الیاس حضرتی را زیر سوال ببرد. اما آیا اصلاح طلبی هدف است؟ اصلاح طلبی یک حزب سیاسی است؟ اصلاح طلبی یک اندیشه است که طرفدارانش با طیف های وسیعی زیر چتری با نام جریان اصلاح طلبی جمع شده اند. نه اصلاح طلبی و نه اصولگرایی و نه هیچ اندیشه سیاسی دیگری هدف نیست. هدف، بهبود شرایط زندگی مردم یک کشور و فراهم آوردن حداکثری نیازهای مردم، از نان گرفته تا آزادی است. اصلاح طلبی وسیله است. یک نماینده مجلس متعهد ضمن احترام به اندیشه سیاسی اش، حقوق ملت را در اولویت قرار داد. الیاس حضرتی، اصلاح طلب است اما برای او حقوق مردم و رفع شرایط سخت اقتصادی حاکم بر جامعه اولویت بالاتری دارد. به همین دلیل است که منافع سیاسی اش را نادیده گرفت، رفاقت سی ساله اش با وزیر اقتصاد را کنار گذاشت و در مقام وکیل ملت، عملکرد وزیر دولت را به باد انتقاد گرفت. او مردم را بر اندیشه سیاسی که برساخته بشری است ارجح دانست. این مرد باتجربه عرصه سیاست حافظه خوبی دارد و از تاریخ درس گرفته، او انتخابات دومین دوره شورای شهر را به یاد می آورد که به رغم کمترین میزان ردصلاحیت، اصلاح طلبان شکت سختی خوردند چرا که فراموش کرده بودند مردم با هیچ جریان سیاسی عهد اخوت نبسته اند و میزان، عملکرد آن هاست. رفتار الیاس حضرتی می تواند یک الگوی سیاسی-اخلاقی برای سیاسیونی باشد که از یاد برده اند هدف، استیفای حقوق مردم و بهبود شرایط زندگی جامعه است. آنان را که حاج الیاس حضرتی را متهم می کنند که بر موج نارضایتی مردم سوار شده در درجه اول باید به خدا واگذار کرد و در درجه دوم گفت، در زمانه ای که سیاست ورزان مردم را از یاد برده اند، سوار شدن بر موج نارضایتی مردم و برعهده گرفتن نقش این صدا در مجلس شورای اسلامی وظیفه هر نماینده است. گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.