گیل خبر/ آیا استیضاح وزرای دولت ادامه پیدا خواهد کرد؟ آیا با توجه به ضعف مدیران میانی و استانداران وزیر کشور استیضاح بعدی نمایندگان مجلس خواهد بود؟ چرا روحانی برای ضعف مدیران میانی و استانداران خود چاره اندیشی نکرد تا در نهایت مجبور شود به جای آنها در صحن علنی مجلس پاسخگوی نمایندگان مجلس باشد؟ چرا مجلس برای مشکلات مردم چاره اندیشی نمی کند و تنها تلاش می کند با استیضاح وزرا توپ را به زمین دولت بیندازد؟ این سوالات از جمله سوالات مهمی است که این روزها ذهن افکار عمومی را به خود درگیر کرده است. به همین دلیل و برای تحلیل و بررسی این مسائل با دکتر غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی نایب رئیس فراکسیون مستقلین مجلس گفت وگو کردیم. جعفرزاده در گفت وگو با «آرمان» در این زمینه تصریح می کند: «براساس اظهارات مسئولان وزارت کشور، این وزارتخانه برای انتخاب مدیران خود برخی شاخص ها را در نظر گرفته و با توجه به این شاخص ها مدیران مناطق مختلف را انتخاب می کنند. با این وجود به نظر می رسد این شاخص ها در برخی از استان ها مورد توجه قرار می گیرد و براساس آن مدیران انتخاب می شوند و در مقابل در برخی از استان به آن عمل نمی شود و انتخاب مدیران به شرایط دیگری بستگی دارد. به همین دلیل نیز در رفتار وزارت کشور ابهام وجود دارد که این قواعدی که مسئولان وزارت کشور ادعا می کنند معیار انتخاب مدیران است و یا اینکه وسیله ای برای چانه زنی به شمار می رود که به هر شکلی که خواستند تصمیم بگیرند. به نظر من فرضیه دوم صحت دارد و مسئولان وزارت کشور در عمل براساس شاخص هایی که اعلام کرده اند مدیران را انتخاب نکرده اند». در ادامه متن گفت وگوی «آرمان» با غلامعلی جعفرزاده را از نظر می گذرانید. حضور رئیس جمهور و پاسخ به سوالات نمایندگان چه پیامدهایی به همراه داشت؟ آیا رئیس جمهور حضور موفقی در مجلس شورای اسلامی داشت؟ رفتار آقای روحانی در مجلس به صورت منطقی و عقلایی بود و ایشان حضور مثبتی در مجلس داشتند. هدف اصلی ایشان از این رویکرد نیز بهم نخوردن رابطه دو قوه مقننه و مجریه و همچنین آب به آسیاب دشمن نریختن بود. ایشان در صحن مجلس شورای اسلامی رفتار معقولی داشتند و دنبال این نبودند که دل کسی را به دست بیاورند و یا اینکه دل کسی را بشکنند. آقای روحانی به دنبال تنش در مجلس نبودند و سخنانی به زبان آوردند که پیام آور وحدت در کشور بود که به نظر من در شرایط کنونی رویکرد صحیحی به شمار می رود. در شرایط کنونی که کشور با چالش های متعددی مواجه شده هر گونه تفرقه و چند دستگی به ضرر کشور است و هر کسی که به تفرقه و چند دستگی دامن بزند بر خلاف منافع ملی عمل کرده است. آقای روحانی نیز به خوبی به این نکته آگاهی دارند و به رغم فشارهای زیادی که روی ایشان بود از دامن زدن به تفرقه و چند دستگی در مجلس خودداری کردند. در دولت آقای روحانی مدیران میانی و استانداران عملکرد قابل قبولی ارائه نکرده و به نظر می رسد حضور آقای روحانی در مجلس به نوعی برای جبران ضعف عملکرد مدیران میانی دولت بود. چرا مجلس به صورت جدی به انتخاب مدیران میانی و استانداران در وزارت کشور ورود نمی کند؟ مدیران دولتی چه در سطح وزرا و چه در سطح استانداران هنوز نتوانسته اند رضایت مردم را جلب کنند. البته منظور من به همه وزرا و همه استانداران نیست و بلکه معتقدم برخی از وزرا و استانداران عملکرد قابل قبولی از خود ارائه نکرده اند. عملکرد مدیران دولتی باید به شکلی باشد که نتیجه مدیریت آنها در زندگی مردم تأثیر داشته باشد و مردم در زندگی خود تغییر احساس کنند. این در حالی است که این وضعیت در دولت آقای روحانی وجود نداشته و مردم هنوز به این نتیجه نرسیده اند که مدیران موفق شده اند در زندگی آنها تغییر ایجاد کنند. نکته دیگر اینکه وزارت کشور در انتخاب مدیران خود عملکرد ضعیفی داشته و رویکرد قابل قبولی نداشته است. به نظر می رسد وزارت کشور در رفتار خود دچار تناقض شده و به همین دلیل نمی تواند پاسخگوی عملکرد مدیرانی باشد که خود انتخاب کرده است. البته بنده از عملکرد مدیران استان گیلان که نمایندگی شهر رشت را برعهده دارم رضایت دارم و معتقدم در استان ما مدیران دولتی عملکرد قابل قبولی داشته اند. با این وجود این مسأله درباره همه استان ها صدق نمی کند و به نظر می رسد در برخی از مناطق این وضعیت وجود ندارد و مردم و نمایندگان از عملکرد مدیران دولتی رضایت ندارند. آیا به دلیل عملکرد ضعیف استانداران و مدیران میانی احتمال استیضاح وزیر کشور در آینده وجود خواهد داشت؟ به نظر من با توجه به اینکه در ماه های اخیر دو وزیر از کابینه آقای روحانی استیضاح شده اند ادامه این روند و استیضاح دیگر وزرا به مصلحت نیست و شائبه دخالت مجلس در رویکرد دولت را در بین افکار عمومی ایجاد می کند. به هر حال هر دو قوه مقننه و مجریه باید رویکرد تعاملی نسبت به یکدیگر داشته باشند و اگر مجلس تلاش کند وزرای دیگری را نیز استیضاح کند به احتمال زیاد رویکرد تعاملی مجلس و دولت مخدوش می شود. به همین دلیل نیز شخص رئیس جمهور باید به این قضیه ورود کند و تلاش کند این رویکرد را اصلاح کند. آقای روحانی باید این نکته را بپذیرد که هزینه عملکرد ضعیف مدیران متوجه ایشان خواهد شد و به همین دلیل نباید اجازه بدهد که ضعف مدیران هزینه های بیشتری را متوجه ایشان کند. آقای روحانی تا چه زمانی قصد دارد پاسخگوی اعمال دیگران باشد؟ به هر حال ایشان باید مدیرانی را انتخاب کنند که بتواند رضایت مردم را به دست بیاورند و یا اینکه دیدگاه های موجه و قابل قبولی درباره عملکرد خود به مردم ارائه کنند. این در حالی است که این اتفاق در دولت آقای روحانی رخ نداده و شرایط به شکلی پیش رفته که افکار عمومی شخص رئیس جمهور را مسئول ضعف مدیران میانی و استانداران قلمداد می کنند. چرا رفتار وزارت کشور دچار تناقض شده است؟ براساس اظهارات مسئولان وزارت کشور، این وزارتخانه برای انتخاب مدیران خود برخی شاخص ها را در نظر گرفته و با توجه به این شاخص ها مدیران مناطق مختلف را انتخاب می کنند. با این وجود به نظر می رسد این شاخص ها در برخی از استان ها مورد توجه قرار می گیرد و براساس آن مدیران انتخاب می شوند و در مقابل در برخی از استان به آن عمل نمی شود و انتخاب مدیران به شرایط دیگری بستگی دارد. به همین دلیل نیز در رفتار وزارت کشور ابهام وجود دارد که این قواعدی که مسئولان وزرات کشور ادعا می کنند معیار انتخاب مدیران است و یا اینکه وسیله ای برای چانه زنی به شمار می رود که به هر شکلی که خواستند تصمیم بگیرند. به نظر من فرضیه دوم صحت دارد و مسئولان وزارت کشور در عمل براساس شاخص هایی که اعلام کرده اند، مدیران را انتخاب نکرده اند. به همین دلیل نیز رفتار وزارت کشور دچار تناقض و ابهام شده است. به همین دلیل نیز مردم از انتصابات وزارت کشور رضایت ندارند و معتقدند که مدیرانی که وزارت کشور انتخاب کرده نتوانسته اند عملکرد قلب قبولی از خود ارائه بدهند. از سوی دیگر برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز در کنار مردم از این وضعیت رضایت ندارند و به همین دلیل به دنبال پاسخگویی مسئولان وزارت کشور به این وضعیت هستند. آیا تعامل دولت با مجلس شورای اسلامی سازنده و مثبت بوده است؟ چرا برخی از نمایندگان نسبت به رویکرد دولت نسبت به مجلس انتقاد دارند و معتقدند که دولت در ارتباط با مجلس دچار ضعف شده است؟ ارتباط آقای روحانی با نمایندگان مجلس ارتباط ضعیفی است و به همین دلیل آقای روحانی باید تلاش کنند این ارتباط را در آینده قوی تری کنند. دولت آقای روحانی باید به این نکته آگاهی داشته باشند که قصد و هدف مجلس کمک به دولت است و در شرایط کنونی اراده ای در مجلس شکل گرفته که تلاش می کند دولت را در جهت اجرا کردن سیاست های خود و از بین بردن موانع موجود کمک کند. با این وجود دولت از ظرفیت مجلس که قصد کمک به دولت را دارد استفاده نمی کند و این پتانسیل را نادیده گرفته است. نکته قابل تأمل این است که دلیل این رویکرد نیز مشخص نیست که چرا از ظرفیت مجلس استفاده نمی کند و همچنان تلاش می کند مسیری که در پیش گرفته را بدون توجه دیگران ادامه بدهد. در شرایط کنونی وضعیت بین دولت و مجلس مناسب نیست و بنده معتقدم ادامه این رویکرد برای کشور خطرناک خواهد بود. چرا ادامه رویکرد مجلس و دولت برای کشور خطرناک است؟ انتظار نمایندگان مجلس از دولت این بود که هر چه از عمر دولت بیشتر می گذرد تعامل بین دولت و مجلس بیشتر و عمیق تر شود. این در حالی است که در عمل این اتفاق رخ نداد. از سوی دیگر چهار کارت زرد نمایندگان مجلس به اعضای دولت و همچنین استیضاح دو وزیر کابینه دولت را از رویکرد مجلس دلخور کرده است. این مسأله ای است که غیر قابل کتمان و پیامدهای خود را در آینده نیز نشان خواهد داد. به هر حال دلخور بودن دولت از مجلس شورای اسلامی در شرایطی که کشور با چالش های جدی مواجه شده به صملحت نیست و بهتر است که در شرایط خطیر کنونی اصطکاک بین دو قوه مقننه و مجریه کاهش پیدا کند. در شرایط کنونی طرح سوال از وزیر آموزش و پرورش در مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شده است؟ با توجه به فضای مجلس آیا بطحایی نیز به سرنوشت ربیعی و کرباسیان دچار خواهد شد؟ طرح سوال از وزیر آموزش و پرورش با دو وزیر قبلی تفاوت دارد و این تفاوت نیز در زمان استیضاح است که دانش آموزان در آستانه آغاز سال تحصیلی قرار دارند. در نتیجه به نظر می رسد با توجه به اینکه کنار گذاشتن وزیر آموزش و پرورش در آستانه سال تحصیلی جدید به مصلحت نباشد، این احتمال وجود دارد که نمایندگان رویکرد ملایم تری نسبت به آقای بطحایی داشته باشند. به همین دلیل نیز احتمال استیضاح وزیر آموزش و پرورش ضعیف تر از دو وزیر اقتصاد و کار و رفاه اجتماعی خواهد بود. نکته دیگر اینکه در شرایط کنونی وضعیت وزارت آموزش و پرورش در اولویت مشکلات کشور نیست. بدون شک در شرایط کنونی مهم ترین چالش مردم و کشور مشکلات اقتصادی است. البته سخن من به معنای این نیست که وزارت آموزش و پروش بدون مشکل است و بلکه در این وزارتخانه نیز مشکلاتی وجود دارد. با این وجود این مشکلات در اولویت مردم نیست و به همین دلیل نمایندگان مجلس تلاش خواهند کرد به اولویت های مهم تر مردم ورود کنند. چرا مجلس برای مشکلات کنونی مردم هیچ راه حل منطقی و کاربردی ندارد و تنها دولت را مقصر می داند؟ نمایندگان مجلس به پشتوانه اعتماد مردم باید برای چنین شرایطی تدبیر داشته باشند. چرا چنین اتفاقی رخ نداده است؟ بنده این نقد را جایز می دانم و معتقدم که باید درباره این مسأله تأمل بیشتری انجام بگیرد. به نظر من اگر مجلس قصد داشته باشد به روند استیضاح کردن وزرای دولت ادامه بدهد و وزرای بیشتری را استیضاح کند، اعتبار خود را در بین مردم از دست خواهد داد و ممکن است این احساس در بین مردم به وجود بیاید که مجلس در حال فرار به جلو و مقصر جلوه دادن دولت است. به همین دلیل نیز بهتر است مجلس در این رویکرد تغییر ایجاد کند و به جای استیضاح وزرا تلاش کند به دولت بیشتر کمک کند. اگر قرار بوده به دولت هشدار داده شود و یا اینکه تلنگر زده شود با استیضاح دو وزیر اقتصاد و کار و رفاه اجتماعی این اتفاق رخ داده است. به همین دلیل نیز دیگر نیاز به تکرار استیضاح و ادامه این رویکرد وجود ندارد. مردم استیضاح را چاره مشکلات خود قلمداد نمی کنند و انتظار دارند که نمایندگان مجلس چاره مناسبی برای مشکلات آنها پیدا کنند. نکته دیگر اینکه در شرایط کنونی دولت فلج شده و دو وزارتخانه بدون مدیر هستند. آیا ادامه این وضعیت به مشکلات مردم کمک می کند و یا اینکه مشکلات را افزایش می دهد؟ بدون شک استیضاح دیگر وزرا انرژی بیشتر از دولت می گیرد و این مسأله در حل مشکلات مردم تأثیرگذار است و مشکلات آنها را تشدید می کند. به همین دلیل نیز مجلس باید در رویکرد استیضاح وزرا تجدید نظر کند و تلاش کند به دولت بیشتر کمک کند.