گیل خبر/ اعضای شورای شهر رشت در این روزها لحظات پردغدغه ای را از سر می گذرانند. از یک سو مسایل مربوط به شهردار پیشین که پس از ۹ ماه خدمت در پستی دیگر مشغول به فعالیت شدو مورد انتقاد شهروندان قرار دارد و از دیگر سو پاسخ به این پرسش که در نهایت چه کسی بر کرسی مدیریت شهر تکیه خواهد زد و چه ویژگی هایی باید داشته باشد، یک دغدغه عمومی است. با این حال لازم است در این زمینه آسیب شناسی صورت گیرد که چرا شوراهای شهر در رشت نمی توانند شهرداری را انتخاب کنند که حداقل در یک دوره چهارساله با یکدیگر فعالیت و همکاری کرده و شهر را از بن بست توسعه رهایی بخشند. در این رابطه با «سروش اکبرزاده» رییس دوره اول شورای شهر رشت و عضو شورای دوم رشت و رییس مجمع اسلامی فرهنگیان استان گفت و گو کردیم که در ادامه خواهد آمد: چرا نمی توانیم یک شهردار توانمند که بتواند مشکلات حوزه شهری را به حداقل برساند، پیداکنیم ؟آیا شوراها کارکرد عملی برای خارج شدن از این معضل ندارند؟ من حرف جدیدی در این خصوص برای گفتن ندارم و احساس می کنم باید همان حرفهای گذشته را تکرار کرد. مشکل عمده و عمومی کشور ما دو چیز است. یکی وجود فیلترهای عدیده ای که باعث می شوند افراد توانمند و لایق از ورود به عرصه ها پرهیز کنند و دیگری فرهنگ شفاهی حاکم بر جامعه که باعث می شود اهل شعار و ظاهرسازی در بسیاری از موارد بر افراد صادق ترجیح داده شوند. اگر بخواهم توضیح بیشتری بدهم باید اضافه کنم عملکرد و فونکسیون برخی نهادهای نظارتی به جای آنکه باعث بهتر کردن فرآیند انتخاب شود برعکس عمل می کند و از باب «عاقبت سرکنگبین صفرا فزود» باعث می شود که افراد توانمند و با شخصیت که اهل دروغ و دوروئی نیستند و بالطبع انتقادات و ایرادات زیادی هم به وضع موجود دارند توسط این فیلترها حذف شوند و افراد کوتاه قامت بتوانند از دروازه های تعریف شده عبور کنند. یعنی این ایراد در زمان انتخابات بروز پیدا می کند؟ بله. مردم ما به شایعات و جوسازیها و صحنه سازیهای سیاسی توجه می کنند و بر همین اساس در زمان انتخابات به سمت کسانی می روند که پول بیشتری می توانند خرج کنند و لذا کسانی که متعهدند و توانمندی آنان اثبات شده است چون پولی برای خرج کردن ندارند فاقد رأی می شوند. بر این اساس باید عرض کنم متأسفانه کلا در کشور ما قواره ها کوچک شده اند و اکثراً اشخاص کوتاه قامت تصدی ها را اشغال کرده اند و این اختصاص به گیلان هم ندارد و در کوتاه مدت هم فکر نمی کنم بتوان چاره ای برای این مشکل اندیشید. ماجرای شهردار آینده رشت هم از این قائده مستثنی نیست و فکر نمی کنم فرد توانمندی بدین منظور پای در صحنه بگذارد. در انتخاب بین شهردار بومی یا غیربومی ترجیح شخص شما با توجه به تجاربی که داشته اید چیست؟ بنده به دوستان شورا پیشنهاد می دهم به جای آنکه دوباره از قزوین یا جای دیگر به دنبال شهردار باشند و جذب وعده های توخالی پیوستن رشت به جاده ابریشم و سرمایه گذاری میلیارد دلاری در رشت شوند، یکی از فرزندان گیلان را که عرق و تعصب هم به استان خود داشته باشد بیابند و در شرایط موجود که کار زیادی هم نمی توان انجام داد، آرام آرام اوضاع شهر و شهرداری را بهبود بخشند. تفاوت یک گیلانی با غیرگیلانی آن است که بومی ها پیشنهاد یک پست معاونت در یکی از ادارات وزارت کشور را با شهرداری رشت معاوضه نمی کنند. من شنیده ام که یکی از اعضای شورا پیشنهاد شهرداری خانم مقیمی را داده است که پیشنهاد بسیار خوبی است. ایشان هم گیلانی است و هم فکر اقتصادی دارد و هم خانم است که انتخاب وی یک امتیاز برای مردم فرهنگی شهر رشت به حساب خواهد آمد. ضمن اینکه آقای مهندس زالفی نیز که در دوره گذشته رقیب آقای نصرتی بود یکی از توانمندترین مدیران در سطح کشور است. بنده با ایشان کار کرده ام و به توانمندی ایشان باور دارم. نمی دانم که دوستان ما در شورا چگونه میان آقای زالفی و نصرتی، آقای نصرتی را برگزیدند. فکر می کنم با انتخاب نصرتی یک سال این شهر عقب افتاد. به نظر شما چه مواردی برای شهردار آینده چالش به شمار خواهد رفت؟ اولین مشکل خود شوراست. ما در دوره اول شورا مصوبه ای داشتیم که براساس آن هیچ یک از اعضاء شورا حق دخالت مستقیم در کار شهردار را نداشتند و این مصوبه را به جناب مهندس رحمت حمیدی،- شهردار وقت- ابلاغ کردیم که مصوبات شورا فقط در قالب مصوبه و با مکاتبه از سوی شورا قابل اعمال است و حضور اعضاء شورا و خواسته های ایشان، خواسته های شهروندی است مثل سایر شهروندان. اینکه اعضاء شورا با هویت حقیقی اعمال نظر شخصی خود را در کار شهرداران به حداقل برسانند، یکی از چالشهای جدی هر شهرداری است که بر کرسی بنشیند. اتفاقاً هر چه خواسته های شخصی اعضاء شورا کمتر شود هویت حقوقی شورا در نزد مدیران و پرسنل شهرداری ارج می یابد و اقتدار شورا بیشتر می شود. از نظرساختاری و مسایل اقتصادی چطور؟ ساختار پرتعداد و بروکراسی ناکارآمد شهرداری چالشی دیگر است که هر چه جلوتر می رود از حیث جمعیت فربه و از حیث کارآمدی رنجور می شود. مساله دیگر فقدان سرمایه گذاری در این شهر است که خود به مجموعه ای از عوامل بستگی دارد و بارها در پیرامون آن بحث شده است. فقدان مدیران دلسوز، بروکراسی ناکارآمد، عدم امکان تشویق برای سرمایه گذاری در این استان و گیر و دارهای فراوانی که همگان به آن واقفند… چالش بعد حجم بالای بدهی شهرداری رشت و فرصت طلبیهای پیمانکارانی است که به دانه درشتها وصل اند و به جای ۱۰ تومان کارکرد مثبت خود، هم اینک ۱۰۰ تومان از شهرداری مطالبه دارند و البته حامیانی هم از ایشان حمایت می کنند. چالش دیگر حجم بالای مشکلات شهری است که روزبه روز انباشته تر شده اند. به خصوص مشکل سراوان و رودخانه ها که حل آنها، نیازمند یک عزم ملی است. نباید برای این دو مشکل اساسی یعنی مسأله انباشت زباله در سراوان و فاضلابهایی که به گوهررود و زرجوب می ریزند بدنبال راه حل های چندین میلیارد تومانی بود. حل این بحرانها به مبالغ بیش از چند صد میلیارد تومان نیاز دارد. اخیرا شنیده ام فرد فرصت طلبی که حدود ۵۰۰ میلیون تومان برای یک راه حل غیرمنطقی و احمقانه در سراوان هزینه کرده تاکنون بیش از ۷-۸ میلیارد تومان پول از شهرداری گرفته که نمی دانم چرا در اینگونه موارد نهادهای نظارتی ورود نمی کنند و پول بیت المال را برای این کلاهبرداران حرفه ای «گلریزان» می کنند… منبع : صدای امروز