گیل خبر/ کمیل فتاحی  «رامین صفاری» رئیس شورای شهر خشکبیجار که عصر چهارشنبه و بمناسبت مراسم تودیع و معارفه رئسای قدیم و جدید کتابخانه خشکبیجار در میان جمع کثیری از اعضای کتابخانه سخن می گفت، خطاب به آقایان کوچکی نژاد، حسنی و جعفرزاده، از این سه نماینده مجلس شورای اسلامی گلایه کرد و گفت طی یکسال گذشته که بعنوان عضو شورا از نزدیک شاهد عملکرد منطقه ای نمایندگان مجلس بوده، متاسفانه کمک ها و توجه این سه مسئول نسبت به محرومیت های بخش خشکبیجار بسیار ناچیز و کمتر از برخی شهرهای حوزه نمایندگی آنها است. این نخستین بار نیست که به دور از محافظه کاری های مرسوم، یکی از مسئولان خشکبیجار صراحتا نمایندگان شهرستان رشت در مجلس شورای اسلامی را مورد انتقاد قرار داده و بی آنکه به دنبال پی افکندن جایگاهی در مناسبات سیاسی باشد، مشکلات مردم شهر و حوزه مدیریت خود را مطرح می کند. با نگاهی به رفت و آمدهای فصلی نمایندگان مجلس به روستاهای بخش خشکبیجار آنچه بیش از همه جلب نظر می کند، تشرف نمایندگان محترم در تعطیلات یا بین التعطیلین (اصطلاح سالهای اخیر) به بخش خشکبیجار و گپ و گفت با روستائیان درباره مشکلات کم آبی و زراعت و احیانا از کشکول اختیارات خود اهداء مقداری قیر و توپ فوتبال و وجوه نقدی برای اموری از قبیل توسعه عمرانی مساجد و چند کیلومتر راه و ... بوده است. حال آنکه وظایف نمایندگان، علاوه بر قانونگذاری در صحن مجلس - ابعاد مهم دیگری هم دارد که تلاش برای توسعه ی زیرساخت ها و صرف نیروی بیشتر جهت محرومیت زدایی روستاها و شهرها، مهمترین آن است. حتما حامیان نمایندگان محترم که از نزدیک در جریان عملکرد ایشان قرار دارند شهادت می دهند در فلان زمینه و بهمان قضیه و برای بسارجا از هیچ کوششی دریغ نشده و هرچه در توان بوده به کار گرفته شده ... اما آنچه حق واقعی مردم و انتظار از منتخبین شان بوده، بسیار بیشتر از آنی است که از صحبت هواداران یک کاندیدا بتوان نتیجه گرفت. درد دل واقعی مردم آنجایی ناشنیده مانده که بعنوان مثال برخی نمایندگان محترم مجلس طی یک و دو دوره حضور خود در مهمترین نهاد قانون گذاری کشور (و نمایندگان سالهای قبل هم به همین منوال) هرگز نتوانسته اند اصلی ترین خواسته ی مردم خشکبیجار نسبت به تعریض جاده ی حیاتی «خمام - خشکبیجار» را حتی یک متر مربع عملیاتی و اجرایی کنند. چگونه می توان انتظار داشت مردمی که هربار شورانگیز و بقولی حماسی سبد آرای نمایندگان را پر می کنند، از منتخبین خود بخاطر سهل انگاری در انجام یکی از مهمترین خواسته هایشان راضی باشند!؟ وقتی با وجود بسیاری قابلیت های گردشگردی و اقتصادی در منطقه خشکبیجار - هر هفته میلیون ها ماشین ناگزیر از خطرات جاده ای و حوادث گاه به گاه - مسیرهای دیگر را برای رسیدن به سواحل دریا و شهرهای اطراف انتخاب می کنند - با این حساب نقطه عطف کارنامه نمایندگان محترم مجلس برای خشکبیجار چه بوده! مگر نه اینکه اولین قدم جهت توسعه ی هر سرزمینی ایجاد راههای ارتباطی ایمن و مطمئن است. جملاتی مانند اینکه فلان نامه نوشته شده و انشاالله فلان بودجه در راه است و حاج آقا پیگیر هستند و کارهاش انجام شده... - سالهاست حتی یک وجب از این جاده مهم را تعریض نکرده و جان مردم را از خطرات جاده ای مصون نداشته! و کلام آخر اینکه بهار آینده فصل انتخابات مجددا فرا می رسد و بنا به یک سنت دیرپا میان نمایندگان مجلس، از اواخر زمستان تریلی های قیر و آسفالت، مبالغ حمایتی نسبت به توسعه روستاها و هرچه به موعد انتخابات نزدیکتر می شویم، عطر بهار بیشتر و بیشتر از باغ انفاس کاندیداها به مشام مردم می رسد ... خلایق دنبال ماشین رجال راه می افتند، عریضه تقدیم می کنند و موقع انتخابات ستادهای باشکوه راه می اندازند ... اما هرگز از نمایندگان نمی پرسند اشتیاقتان به حضور در مجلس چه دلیلی دارد!؟ چون در تصورشان شوق خدمت، قدرتی ذوب کننده است و لذتی افسونگر دارد! ایراد کار اما آنجایی پیدا می شود که هرچه از پایتخت یا مراکز استان ها دور می شویم - حس مطالبه گری مردم در بخش های کوچک و روستاها کمتر و کوچکتر می شود. البته از تشکیل مجلس در عهد قاجار به بعد وقتی روستاییان یک وکیل مجلس را می دیدند تا کمر خم شده و دستش را می بوسیدند - اما ظاهرا امروز فاصله میان مردم و مسئولان به قدری کم شده که مطالبه گری مردم از وکلای مجلس امر زیاده طلبانه ای نیست. بنابراین مردم حق دارند هنوز به برهه ی انتخابات مجلس نرسیده، از نمایندگان مجلس نسبت به حوزه انتخابی خود گزارش عملکرد خواسته و بطور کامل بدانند هر شهر و روستای بخش خشکبیجار و حتی دیگر شهرها، از خدمات و قدرت اجرایی نمایندگان محترم شهرستان چه مقدار سهم برده است.