گیل خبر/ محمد ابراهیم خلیلی* *شهردار سابق رشت  از شناخته شده ترین روش های مدیریت، تبیین صحیح مسائل و مشکلات مرتبط و ارائه راه کارهای سازنده، در حوزه مدیریت و اثربخش بودن فرایند تصمیم گیری از طرف مدیران ذیربط، در مدلی شناخته شده و مشخض است. چرا که مدیران منتخب و تصمیم ساز، تحت تاثیر تقاضاهای مخاطبان( شهروندان)، مشکلات و مسائل موجود، اظهار نظر، اعتراض و نقد دیگران، منابع و توانایی های سازمانی، قوانین و دستور العمل ها، ایده ها و نظرات و طرح های از پیش وعده داده شده، ناگزیر به حفظ منافع و مصالح مردم هستند. محافظت از شرایط مقبول موجود و توسعه مطلوب در وضعیت حاضر و خروج از بحران ها و نارضایتی های مسئله ساز، از جمله تعهداتی است که مدیران شهری برای صیانت از آن ها سوگند هم خورده اند. همین طور مدیران برای آینده مدنظرشان نیز، از باب ارتقاء جایگاه و یا جلب نظر مساعد و موافق مخاطبان خود با روشی شفاف در چارچوبی کاملا ساختارمند (مدل سیاست گذاری و اجرا)، هستند. باید پذیرفت که فرصت ها اندک، زمان و منابع محدود و بی دقتی ها اغلب پیامدهای ناخوشایند و نامطلوبی را بر جای می گذارند. حال اگر بپذیریم که اعضای محترم شورای شهر، شهردار، معاونین و شهرداران مناطق در یک مجموعه مدیریتی در سطح مدیران عالی درجه بندی می شوند، پس مدل اتخاذ شده سیاست گذارانه و اجرایی توسط آنان ، برای مدیریت در امور شهری، در کلان شهری همچون رشت، حائز اهمیتی دو چندان، به لحاظ امکان یابی شهروندان از نظر ارزیابی و اظهار نظر در مورد عملکرد موفق یا ناموفق مدیران خواهد شد. با این توضیحات، مشخص می شود که پاسخ روشن به سوال فوق الذکر، ضمن شفاف سازی با تعیین نحوه انجام وظایف مدیران عالی، نوع نگرش آن ها را نسبت به ایفای وظیفه متعهدانه، تعیین اهداف مدیریتی و سازمانی و چگونگی دستیابی به آن ها، انتخاب استراتژی ها برای تحقق اهداف مورد نظر، تفسیر و پایش و بیان برنامه ها و در نهایت رسیدن به موفقیت های سازمانی و مدیریتی و ارائه خدمات بیشتر و بهتر به شهروندان و کسب رضایت آنان در زندگی شهری را، به طور جدً تعیین خواهد کرد. اما حالا با گذشت حدود یکسال از آغاز دوره خدمت مدیران شهری، و شرایطی که در حال حاضر در شهر ملاحظه می شود و استناد به بخشی از فرمایشات، نظرات و مطالبات مدیران شهری(طی ۸ ماه گذشته، نگاهی تیتروار به انتقادات و مطالبات اعضای شورا از شهردار رشت)، می توان به چرایی روشن شدن پاسخ این سوال و تعیین دقیق تر مفهوم مدل دار بودن در مدیریت شهری، حداقل به صورت کلان توجه کرد، و مشخص نمود که در مدیریت شهری رشت ، کدام مدل است که از طرف مدیران عالی در حال پیگیری و اعمال می باشد؟ و یا اینکه اصلا در مدریت شهری، مدلی برای استناد و ارزیابی عملکرد آنان، وجود دارد یا خیر؟ بنابراین، با توجه به آنچه که در حوزه مدیریت شهری از طرف مدیران آن تا کنون بیان و ملاحظه شده است، آیا می توان نتیجه گرفت که آنان برای نشان دادن آثار عملکرد خود، مدل هایی مانند: ۱-- مدل بهینه سازی امور شهری و گذر از مسائل و مشکلات موجود ۲-- مدل سازمان یافته و برنامه محور با استراتژی از پیش تعریف شده ۳-- مدل درایت و تدبیر و امید آفرین ۴-- مدل اداره وضع موجود و گذار باری به هر جهت از آن ۵--مدل ایجاد رضایت و خوشنود سازی برای کسب رای شهروندان ۶-- مدل تغییرات تدریجی وضع موجود و تبدیل آن به احسن حال ۷--مدل اتخاذ روش محافظه کارانه و بدون تعیین اهداف روشن ۸-- مدل سیاست ورزانه با اهداف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ۹-- مدل شخص یا گروه محور با اهداف گروهی و جناحی و حزبی ۱۰-- مدل برنامه و بودجه ای، که خود آن را تایید و تصویب کرده اند ۱۱-- مدل عقلی، منطقی، اما فاقد منطق و برهان شفاف و روشن در مراحل اجرا ۱۲-- مدل سردرگم ، مبهم و آشفته بازاری ۱۳-- مدل...؟ ۱۴--همه مدل های ذکر شده با هم و به صورت ترکیبی ۱۵-- هیچکدام از مدل های مذکور، پس قاعدتا پیشنهاد و ارائه یک مدل جدید را در روند مدیریت شهری خود در حال حاضر بکار گرفته و اعمال می کنند و شهروندان شریف و صبور، باید به این نوع از مدیریت و روش ها و مدل ها، دل بسته و امیدوار به بهبود اوضاع و شرایط زندگی خود در آینده ای نه چندان دور باشند، خواسته هایی که تاکنون ان طور که باید، علیرغم همه شعارها و وعده های مدیران عالی، حاصل نشده است؟ یا اینکه با مراجعه به وضعیت جاری در حوزه مدیریت شهری، این طور استنباط می شود که، مدیران محترم باید در نحوه مدیریت فعلی خود تجدید نظر کرده و تجربه های گذشته را ، دوباره طراحی و مهندسی مجدد کنند و با تعیین مدلی سازگار و کارآمد و قابل ارزیابی تر، که امکان عملیاتی شدن را داشته باشد و نتیجه گرا تر به نظر آید، به ادامه مدیریت خود در شهر بپردازند و مردم را از آثار ملموس و قابل بهره برداری فعالیت ها و عملکردهای مدیریتی، در حوزه شهر و شهرنشینی بهره مند سازند؟ بنا براین، برای جلو رفتن و پیشرفت نتیجه بخش، سازنده و امید آفرین، و برای جلوگیری از هدر رفت سرمایه های مادی و معنوی، خالی از لطف نخواهد بود اگر، مدیران محترم شهری، هر از گاهی، نیم نگاهی هم از آیینه عقب به مدل هایی که تا کنون بکار برده اند، بیاندازند؟