گیل خبر/ سرویس شهری: هرچند این روزها شهرداری رشت با مشکلات بسیاری همچون بدهی های فراوان و مسدودی حساب روبرو است که کار را برای اجرای پروژه های جدید سخت و حتی غیر ممکن کرده است اما تلخ تر از آن به نظر می رسد راهکاری که از سوی شهرداری و شورا جهت حل بحران مطرح می شود نوعی ندانم کاری و بی تفاوتی است که امیدها را برای حل آن نیز مشکل تر می کند. امری که می توانیم در بعضی مصاحبه های اعضای شورا مشاهده کنیم که گویی آمده اند تنها برای رفع مسئولیت از خود سخنی بر زبان آورند. اخیرا احمد رمضانپور نفر اول انتخابات شورای شهر گذشته در مورد حسابهای مسدود شده شهرداری چندین مصاحبه و نطق کرده اند و از قضات، مدیر کل دادگستری، نیروهای امنیتی و سیاسی، نماینده عالی دولت در استان و فرماندار خواسته اند که فکری به حال این وضعیت کنند. مردم رشت سال گذشته آقای رمضانپور را با رای بالا برگزیده اند و امید داشتند ایشان با توجه به ارتباطات در سطح ملی و روحیه اصلاح طلبی بتوانند فکری به حال وضعیت شهر کنند ولی در نهایت اکنون کار به جائی رسیده که خود ایشان از دیگران تقاضای کمک دارند. نهایت سخنان آقای رمضانپور به اینجا می رسد که «فردین وار» اعلام می کنند که حاضرند به جای شهردار به زندان بروند. البته این حرف را می توان جزوء تعارف های معمول ایشان تبیین کرد که پوست خربزه زیر پای شهردار می گذارند. وگرنه از دو هزار سال قبل تاکنون «شخصی بودن مجازات» مرسوم و متداول بوده و جرم کسی نمی تواند به دیگری انتقال پیدا کند و مشخص است که خود ایشان نیز می دانند که چنین امری امکان پذیر نخواهد بود و به نظر می رسد از آن جا که دیگر راهکاری به نظرشان نیامده سعی می کنند از خود رفع مسئولیت نمایند و یا در چنین بحث مهمی راهکار شوخ آمیزی را ارائه کنند. حالا اگر چنین سخنی درخواستی شوخی است ما نیز می توانیم از ایشان درخواست کنیم به جای این که این چنین جوانمردانه می خواستند جای شهردار به زندان بروند جوانمردانه حداقل مسولیت بدهی دو میلیاردی اخیر را بر عهده می گرفتند و از آن جا که از نظر مالی در جایگاه مناسبی هستند خودشان هزینه های آن را متقبل می شدندتا حداقل راهکار جوانمردانه ایشان رنگ و بوی واقعی تری به خود بگیرد! فارغ از این بحث انتظار از امثال رمضانپور و شورای شهر بیشتر از این ها بود که از دیگران درخواست نمایند که برای شهر کاری کنند. اگر آن ها به واقع تاثیرگذار هستند می توانند خود با طلبکاران به گفت و گو بنشینند و از ان ها مهلت بخواهند. واقعیت این است بحران های شهر رشت به بن بست عجیبی دچار شده است که برای حل آن ما انتظار داشتیم شورای شهر یار اصلی شهرداری باشد نه یار مزاحم و بدون مسئولیت!